Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗрле ҫумӑр ҫурӗ, шӑнтӑм.
Ночь дождливая была, простыл.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫумӑр хыҫҫӑн курӑк хӑвӑрт типет, утӑ пӑсӑлман, татах ҫемҫелнӗ, унӑн шӑрши татах тутланнӑ.
Травы просыхали после дождей быстро, сено не портилось, а становилось все пушистей и духовитее.

Шӑрӑх ҫанталӑк кас-кас ҫумӑр ҫунипе улшӑнса тӑрать.
Зной перемежался с короткими дождями.

Асран тухми ҫӗрлехи ҫумӑр хыҫҫӑн колхозри пурнӑҫ каллех йӗркене кӗме пуҫларӗ.
После памятного ночного дождя жизнь в колхозе опять начала входить в нормальную колею.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫумӑр шӑпах кирлӗ вӑхӑтра пулчӗ, татах пулать вӑл!
Дождик пошел в самый раз, и еще дожди будут!

4. Фрося сӑрчӗн хӗрринче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кашни курӑк ҫинчи ҫумӑр тумламӗнче вуншар пӗчӗк хӗвелсем йӑлтӑртатса, ялкӑшса ҫунаҫҫӗ.
На каждой травинке в дождевых каплях сверкали, горели и лучились десятки маленьких солнц.

Ҫумӑр чарӑнчӗ, пӗлӗтсем иртсе кайрӗҫ, хӗвел йӑлтӑртатса пӑхма пуҫларӗ, ҫуса тасатнӑ тӳпе кӑн-кӑвак пулса тӑчӗ.
Дождь кончился, туча отошла, сверкнуло солнце, заголубело умытое небо.

Халӗ акӑ ҫумӑр!
А теперь дождь!

Ҫумӑр лӑпкӑнрах ҫума пуҫласан, пӗлӗт хӑлхана хул памалла шатӑртатса илчӗ, вара аслати кӗмсӗртетни пусӑ леш енне янӑраса кайрӗ.
Когда дождь стал тише, небо оглушительно треснуло, и гром раскатом ушел за перелог.

Вӑйлӑ ҫумӑр сӑрт айккинче шарлаттарса ҫӑвать пулсан та, ҫынсем уйран каймарӗҫ.
Ливень шумел по косогору, а люди не уходили с поля.

Тумламсем ытларах та ытларах ӳкме, шапӑртатса сикме пуҫларӗҫ, унтан вара ҫумӑр чӗреслетсе ҫума тытӑнчӗ.
Капли падали все чаще и чаще, пошли мелкой трясучей дробью, потом разом хлынул ливень, проливной и неукротимый.

Ҫумӑр тул ҫутӑлсан пуҫланчӗ.
Дождь начался, когда рассвело.

— Халӗ ҫумӑр пуҫлас пулсан, пирӗн тӗш-тырӑсем тӳрленнӗ пулӗччӗҫ! — тесе кӑна шутланӑ.
— Если бы сейчас грянуть дождю, поправились бы наши зерновые!

Анчах та шанчӑк кунсеренех сӳнсе пынӑ, ҫынсем вара ҫумӑр пуласса ӗмӗтленме те пӑрахнӑ.
Но с каждым днем гасли надежды, и люди уже не мечтали, а боязливо рассчитывали:

— Ҫумӑр шарлаттарма пуҫлӗ те акӑ, вара пурте ҫӗкленсе кайӗ, пирӗн ӗҫ вара алӑ тупанӗ ҫинчи пек курӑнӗ! — тенӗ колхозниксем..
— Вот как дождь ударит, так сразу поднимется все, сразу, как на ладонь, лягут наши труды! — говорили колхозники.

Акса пӗтернӗ хыҫҫӑн чи малтанах ҫурхи нӳр калчасене вӗри ҫиле тӳссе ирттерме пулӑшать, унтан вара ҫумӑр ҫума пуҫлать те инкеке сирсе ярать, хальччен ӗмӗтленнӗ курман-илтмен вӑйлӑ тырпула пухса кӗме май парать, тесе шанчӑк тытса пурӑннӑ ҫынсем.
Первое время после посевной ещё жили надеждой на то, что запасы весенней влаги помогут нивам перенести суховей, на то, что разразится, наконец, дождь и поправит беду и даст собрать тот небывалый урожай, о котором мечтали.

Настя Огородникова уя пирвайхи хут тухнӑранпа ҫӗр ҫине пӗр тумлам ҫумӑр та ӳкмен.
Ни одной дождевой капли не упало на землю с того самого дня, когда Настя Огородиикова впервые выехала в поле.

Ҫил пӗлӗтсене хытӑ хӑваланипе ҫав йӗр куҫ умӗнчех пысӑкланса пыма пуҫларӗ, Валентинӑпа палламан колхозник шӗвек тӑпраллӑ уйра ҫывӑх туссем пек йӑл кула-кула, хӑйсен пичӗсем тӑрӑх ҫумӑр тумламӗсем юхнине те асӑрхамасӑр, ҫав йӗр ҫине пӑхса тӑчӗҫ.
Ветер быстро гнал тучв, полоска разрасталась на глазах, а Валентина и незнакомый колхозник стояли рядом посередине топкого поля, смотрели на эту полоску, улыбались друг другу, как близкие друзья, не замечая, что по их лицам струятся дождевые потоки.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ҫумӑр… — терӗ Валентина та ӑна хирӗҫ.
— Дождь… — откликнулась Валентина.

— Ҫумӑр… — терӗ вӑл.
— Дождь… — сказал он.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика