Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Килте сăмах пирĕн базăра пур.
Килте (тĕпĕ: килте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килте шутлан!

— Дома сосчитаешь!

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Октабрьти сивӗ тӗттӗм каҫ кантур умӗнче халӑх пухӑвӗ рекрут суйлас пирки шавланӑ вӑхӑтра Поликей килте сӗтел умӗнче лашасене пӗлмен чиртен сыватмалли пӗлмен эмеле кӗленчепе тӳсе ларнӑ.

В тот самый вечер, как сходка, выбирая рекрута, гудела у конторы в холодном мраке октябрьской ночи, Поликей сидел на краю кровати у стола и растирал на нем бутылкой лошадиное лекарство, которого он и сам не знал.

III // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ыттисем пур, виҫ ывӑллӑ, харкашса пурӑннипе уйрӑлчӗҫ те тӗрӗсе тухрӗҫ, кусем хӑйсен ырӑ кӑмӑлне пула уйрӑлмасӑр пӗр килте килӗшсе пурӑннишӗнех хӗн-хур курмалла-ши?»

Другие и от трех сыновей поделились, по своей необстоятельности, а теперь и правы, а эти за свою добродетель должны пострадать.

I // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Килте ӑна никампа та танлаштарма ҫук.

Дома сравнить его не с кем.

Пан Тюхинпа пан Телеев // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 230–248 с.

Акӑ эсир килте, сире пурте кулленхи пекех: туйӑнать, пулса иртекен ӗҫсем те ӗнерхи евӗрлех, хаҫатсем те яланхи пекех ҫыраҫҫӗ.

Ведь вот, когда вы дома, всё вам кажется буднично, обыдённо, и события происходят обыкновенные, и газеты об обычном пишут.

Пан Тюхинпа пан Телеев // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 230–248 с.

Эпӗ килте чухне никам патне те каймасть вӑл, — терӗ Клава.

Вин ни до кого не пидэ, колы я в хати, — сказала Клава.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Ҫак шӑтӑк витӗр амӑшӗ ӑна апат панӑ, офицер килте пулман тӗттӗм ҫӗрсенче ҫак шӑтӑк витӗрех Клава уҫӑ сывлӑшпа сывлама, ҫывӑрса кайнӑ шӑмшакне хускатма тата ачине ачашлама тухса кӗнӗ.

Через него она давала Клаве есть, через него тёмными ночами, когда уезжал офицер-постоялец, девушка вылезала подышать свежим воздухом, размять онемевшие члены, поласкать, понянчить малыша.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Клава пырса кӗнӗ вӑхӑтра вӑл шӑпах килте пулман.

Лишь случайно сегодня отсутствовавший.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Килте чирлисем пуррине квартальнӑй пӗлнӗ те мана калать: «Чирлисене шута илесси ҫинчен приказ пур» тет.

Тут квартальный узнал, что в доме больные, и говорит мне: «Есть, — говорит, — приказ больных регистрировать.

Пӗр тӑван Волковсем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 116–126 с.

— Мӗн вӑхӑт килте пулман ӗнтӗ эсӗ? — ыйтрӗ атте, хӑй эпӗ килте пулманнине кашни кун тирпейлӗн клиенка хупӑллӑ пӗчӗк кӗнеке ҫине паллӑ туса пырать пулин те.

— Сколько же времени ты не был дома? — спрашивает отец, хотя я знаю: он отмечает в клеенчатой записной книжке каждый день моего отсутствия.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кама ҫапла ман пек нумай вӑхӑт хушши килте пулмасӑр тӑнӑ хыҫҫӑн ачаранпа пурӑннӑ ҫӗре, атте-анне кил-ҫуртне, таврӑнса курма тивнӗ, ҫавӑ пӗлет ӗнтӗ манӑн чӗрери туйӑма.

Кому, как мне, после долгого отсутствия дома, пришлось вернуться в родительский дом, где я жил с детства, той поймет мое душевное состояние.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫапӑҫӑп, ылтӑнӑм, ыттисене вӗрентӗп, хам вӗренӗп, анчах килте вара сайра, питӗ сайра пулкалӑп…»

Буду воевать, дорогая моя, учить других, сам учиться, а дома редко, очень редко бывать…»

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Асту, Михаил, килте арҫын вырӑнне юлатӑн, хӗрарӑмсене сыхла, — шӳтлерех каланӑ ӑна ашшӗ, ҫара илнисене леҫме кӳлнӗ урапасенчен пӗрин ҫине сиксе ларса.

— Смотри, Михаил, один мужик в доме остаёшься. Береги баб-то, — полушутливо, полусерьёзно говорил отец, вскакивая на одну из телег, в которых колхоз отправлял в район мобилизованных.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Килте эпӗ кӗтмен ҫӗртен савӑнӑҫ каҫӗ йӗркеленӗ.

Дома неожиданно для меня было организовано торжество.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Е килте нимӗн ҫиме ҫук пулсан?

— А если дома жрать нечего?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пашкӑпа Виктор та килте ҫукки ҫеҫ аннене кӑшт лӑплантарнӑ пек пулнӑ, анчах пӑшӑрханма вӑл ҫаплах чарӑнман.

Отсутствие Пашки и Виктора немного успокоило всех, но мои родители тревожились по-прежнему.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ман атте-анне килте, эп ҫуккине кура, пӑшӑрханса ӳкрӗҫ пуль.

Родители, видимо, уже хватились меня.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен, ман ҫинчен килте аса та илчӗҫ пуль?

Может быть, меня уже хватились?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Килте те, кунта та, Дунай ҫинче те — пур ҫӗрте те пӗр вӑхӑтрах пулас килет!

Всюду сразу: и дома, и здесь, и на Дунае!

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Килте мӗн хӑтланаҫҫӗ-ши!

А что у нас дома делается!

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех