Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анлӑ юханшыв, унӑн утравӗсем, тарӑн вырӑнсемпе ӑшӑхлӑхсем, унӑн кӗрхи хумӗсем, ҫил, канонерка-буксирсен маневрӗсем, ҫынсен ушкӑнӗсем, вӗсем чупни е вут-хӗм айӗнче тӑни, снарядсем ҫурӑлни, тӗтӗм, шуҫлак е шырланлӑ ҫырансем, ялкӑшса ҫунакан ялсем, ҫунса кайнӑ вӑрман, ишӗлнӗ ҫуртсем, ҫумӑр хыҫҫӑн пур ҫӗрте те пылчӑк, атакӑна каякан пехота ури айӗнче пылчӑкпа шыв…
Широкий плес реки, ее острова, глубины, мели, ее осенние волны, ветер, маневры канонерок-буксиров, скопление людей, бегущих или стоящих под огнем, разрывы снарядов, дым, скользкие или осыпающиеся берега, пылающие деревни, сожженный лес, разбитые избы и повсюду грязь после дождя, грязь и вода под ногами идущей в атаку пехоты.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тӳпе ҫав-ҫавах сӑрӑ, анчах ҫумӑр ҫумасть, татӑк-кӗсӗк пӗлӗтсем витӗр вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн вунӑ пуслӑх укҫа пек пӗчӗк хӗвел курӑнать.
Небо по-прежнему оставалось серым, но дождя не было, и сквозь плотную пелену туч виднелось солнце, маленькое, как гривенник.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Нумаях та пулмасть пӗтӗм шухӑш-кӑмӑла пӑтратнӑ вӗтӗ ҫумӑр ӑна халӗ ҫурхи ҫумӑр пек туйӑнса кайрӗ.
Мелкий дождь, еще недавно наводивший уныние, теперь показался ему весенним.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тулта ҫумӑр чашлаттарать.
За окнами шумел дождь.

Ҫумӑр пӗрӗхет.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫумӑр шывӗпе исленсе кайнӑ ҫул ҫинчи лакам-тӗкӗмсем ҫинче урапа енчен енне силленме тытӑнчӗ.
Пролетка закачалась по ухабам раскисшей от дождя дороги.

Ҫумӑр пӗрӗхет.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Хурҫӑ ҫумӑр.
Стальной град.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Пуҫне ҫумӑр айне тытса, вӑл ҫуллахи аҫа-ҫиҫӗмлӗ ҫумӑрӑн шӑршине кӑкӑр туллин сывла-сывла илет.
Подставляя голову дождю он жадно вдыхал запах летней грозы…

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вагон тӑрри тӗлӗнчех темӗн питӗ хытӑ янӑраса кайрӗ те ҫав самантрах ҫуллахи чӗреслетсе ҫӑвакан ҫил-тӑвӑллӑ ҫумӑр пуҫланса кайрӗ.
Над самой крышей вагона что-то оглушительно треснуло, и тотчас хлынул бурный, неудержимый летний ливень.

Шултра ҫумӑр тумламӗсем вагон тӑррине тӑнкӑртаттарма тытӑнчӗҫ.
Крупные капли дождя забарабанили по крыше вагона.

Апла, ҫумӑр ҫуманнине те, типӗ ҫанталӑка та — пурне те ҫӗнтерме пулать!..
Значит, и дожди и засуха — все преодолимо!..

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ҫумӑр пуҫланиччен ҫак пусӑна та пулин пухма ӗлкересчӗ, — терӗ Степан.
— Поспеть бы хоть это поле убрать до дождя, — ска-ал Степан.

Тырӑ халь анчах виҫсе ҫитрӗ, васкама та кирлӗ мар пек, анчах хӑратӑп — ҫумӑр пуҫланӗ.
Хлеб только-только вызрел, спешить бы некуда, да боюсь — грянут-дожди.

Пирӗн еннелле ҫумӑр пӗлӗчӗ килет, барометр «ҫил-тӑвӑл» ҫинче тӑрать, тырӑ пухас ӗҫ хӗрсе пырать.
Туча на нас идет, барометр стоит на буре, а уборка в разгаре.

Ҫумӑр вӑхӑтӗнче те аптрас ҫук.
Перестоят дождь.

Ҫумӑр каллех эрнене тӑсӑлсан — тырӑ пӗтет.
Затянут опять дожди на неделю — хлеб пропадет.

Кур ав, аслатиллӗ ҫумӑр килет!
Вон, гляди, гроза идет!

Валентина, лаша ҫине утланнӑскер, ун ҫинче, ҫумӑр айӗнчех йӗпенсе ларать, вӑл ун патнелле пуҫне каҫӑртса тӑрать; ҫумӑр тумламӗсем унӑн йӗпеннӗ хӗрлӗ питҫӑмартийӗсем тӑрӑх юха-юха анаҫҫӗ, ҫута кӑвак куҫӗсем тимлӗн те хытӑ пӑхаҫҫӗ.
Валентина сидела верхом на коне под дождем, а он стоял, подняв к ней лицо, дождевые капли стекали по его влажным розовым щекам, и глаза с яркими голубоватыми белками выражали внимание и упорство.

Ҫумӑр шарласа ҫума пуҫласан ҫеҫ, Матвеич Алешӑна ирӗксӗрлесех лупасайне хӑварчӗ те юлашки лава унсӑрах турттарса килчӗ.
Только когда хлынул настоящий ливень, Матвеевич заставил Алешу остаться под навесом и последний воз привез без него.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика