Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакна малалла та уйласа шӑнкӑравларӑм та кӗтӗм, тӗлӗрекен тарҫӑран паллӑ мар юлан утҫӑ пирки ыйтрӑм.

Продолжая обдумывать это, я позвонил и спросил заспанного слугу о неизвестном всаднике.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫак ҫынсем мана хӑйсем патне туртаҫҫӗ те, хӑйсенчен ютшӑнтараҫҫӗ те; ҫакна хулан шавлӑ урамӗнчи ҫапкаланчӑк чикансен эшкерӗпе танлаштарма юрать-тӗр: кӗре ют сӑнсем, ӑнланмалла мар чӗлхе, чӑрсӑр хусканусем, хӑлхисенчи ҫакӑсем, хура ҫӳҫ, капӑр тумтир-ластӑк ҫемьере ҫеҫ хӑтлӑ туякан, кичемлӗхе хӑнӑхнӑ ҫынсене те хӑйсем ҫине пӑхтараҫҫӗ, пӑхса тӑрса киленме те пулать; анчах вӗсемпе тапӑра кам каять?

Люди эти притягивали и отталкивали меня, что можно сравнить с толпой бродячих цыган на бойкой городской улице: смуглые чуждые лица, непонятный язык, вызывающие движения, серьги в ушах, черные волосы и живописные лохмотья останавливают внимание самых прозаических, традиционно семейных, людей, и внимание это не лишено симпатии; но кто пойдет с ними в табор?

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Мӗнех, ҫакна сӳтсе явӑпӑр, — евитлерӗ Карминер.

— Мы это обсудим, — решил Карминер.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Манӑн ҫакна шӳт тесе-и е чӑнласах-и йышӑнма вӑхӑт пулмарӗ, мӗншӗн тесен Фильс алӑка уҫрӗ те мана ҫанӑран туртать.

Мне некогда было принять это в шутку или всерьез, потому что Фильс уже тянул меня за рукав, распахнув дверь.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Эпӗ ҫакна кӗтеттӗмччӗ; Валу, ас тӑватӑн-и: ача чухнех эпир пӗр-пӗрне сисӗм-туйӑм пирки калаттӑмӑр, темшӗн… пирӗн шӑпа тӳп-тӳррӗн мар, кукӑр-макӑр ҫулпа каясси пирки…

— Я ждал этого; помнишь, Валу, еще мальчиками мы делились предчувствиями, уверенные, что наша судьба лежит в сторону зигзага, а не прямой линии.

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

«Эпӗ ҫакна малтанах пӗлнӗ!».

«Я это предвидел!» —

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

«Валу, ӗҫсӗр пурӑнма кичем», — хушса хучӗ те — ҫакна вӑл чӑнласах калани иккӗлентермест.

«Скучно жить без дела, Валу», — прибавил он, и это прозвучало у него искренне.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

«Валу, вӗсем пурте — сысна, ҫакна ан ман!».

«Валу, все они свиньи, запомни это».

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Атте-аннепе мӗнлерех пурӑннине татӑк-кӗсӗк, пӗтӗмӗшле тӗслӗхсемпе каласа кӑтартаймастӑп, ҫакна ҫеҫ аса илетӗп: вулама ҫав тери юрататтӑм тата синкер пулӑмлӑ вӑйӑсемшӗн каҫӑхсах каяттӑм.

В общих, отрывочных сведениях трудно дать представление о жизни моей с матерью и отцом, скажу лишь, что страсть к чтению и играм, изображающим роковые события.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Несӗллӗх ун валли маншӑн тӑпра хатӗрленӗ, ҫынсем ӑна сухаланӑ-кӑпкалатнӑ, пурнӑҫ вара вилӗмле вӑрлӑх акнӑ, шӑпах ҫавсенчен — вӑтӑр ҫула ҫитнӗ тӗлелле — чун-чӗмӗн хура тӑрӑмӗ тӗвӗленсе пиҫсе ҫитрӗ, — шӑпах ҫакна шанӑҫ пӗтнӗлӗх е пурӑнас килменлӗх теҫҫӗ.

Наследственность подготовила мне для него почву, люди разрыхлили и удобрили ее, а жизнь бросила смертельные семена, из коих годам к тридцати созрело черное душевное состояние, называемое отчаянием.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ун хыҫҫӑн хӑвалаҫҫӗ, ӑна йӗрлеҫҫӗ, вӑл ҫакна уҫӑмлӑн ӑнланать тата вӑйӗ ҫукран сулланать.

За ним гнались, он ясно сознавал это и качался от слабости.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Эпӗ вӗлеретӗп сире, ҫакна лайӑх ас туса юлӑр, эпӗ суйманнине ӗненмешкӗн кайран кая юлатӑр.

Я убью вас, запомните это хорошенько, потом будет поздно убедиться, что я не лгу.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн хывӑнмасӑр, куҫӗсене сарлакан уҫса выртать; халӗ вӑл киленӳллӗ ӗшенӳре, ҫакна тапхӑрӑн-тапхӑрӑн кӗлетки сиксе чӗтрени ҫеҫ пӑсать, ҫакӑн хыҫҫӑн пичӗ тӑрӑх вӗри тар йӑрлата-йӑрлата юхать.

Горн лег и лежал с широко открытыми глазами, не раздеваясь, в сладострастной истоме, прерываемой периодическим сотрясением тела, после чего обильный пот стекал по лицу.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пурнӑҫӑн пулма пултарайми тӗлӗнтермӗш туйӑмӗ ҫупӑрлать ӑна; иртнӗлӗхе, пӗлӗт кӗтӗвӗсен ыйхи евӗрскере, татӑкӑн-кӗсӗкӗн кӑларса тӑратса, ҫакна паянхипе ҫыхӑнтарса — вӑл тинӗс ҫӳревҫин хӑпартланӑвне лекрӗ; ӑна паллӑ мар материкӗн этем ури вараламан ҫыранӗ тӗтреллӗн курӑнать, вӑл ҫынна сӑнаса-кӗтсе тӑракан паллӑ марлӑх умӗнче хумханать.

Чувство фантастичности жизни охватило его; отрывками вспоминая прошлое, похожее на сон облачных стай, и связывая его с настоящим, он испытал восторг мореплавателя, прозревающего в тумане девственный берег неведомого материка, и волнение перед неизвестным, подстерегающим человека.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Бекекоран тытӑнса ҫак кунӑн каҫӗ таранчченех — пӗтӗмпех — кайран вӑл ҫакна сасӑсӑр кӗве-ҫемӗпе тулсах ларнӑ, ӑнтӑлса васкакан, тӗтреллӗн сӑнарланнӑ тӗлӗк минретнӗн аса илет…

Все, начиная с Бекеко и кончая ночью этого дня, вспоминалось им после, как торопливо промчавшийся, смутно восстановленный сон, полный беззвучной музыки.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн халӗ сехӗрленчӗк ҫурма этем хутланса ларса юлнӑ вырӑнтан чылай инҫетре, — ҫакна вӑл сиссе те ӗлкӗреймерӗ.

Он был уже далеко от места, где, скорчившись, сидел испуганный получеловек, и сам не заметил этого.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эпӗ-и е эпӗ мар-и… — терӗ Горн хул пуҫҫисене сиктеркелесе, — ҫакна манатпӑр.

— Я или не я, — сказал Горн, пожимая плечами, — забудем это.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Тӗрӗсех — эпӗ ыйтасшӑнччӗ, анчах ҫакна эсир ӑҫтан пӗлетӗр?

— Я хотела спросить, это верно, но почему вам это известно?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Ку — ҫак тӑрӑхра ӳсекен дурианг, вӑл кӑштах ҫӗрӗшнӗ, ҫакна пула тата та тутлӑрах.

— Это здешние дурианги, они подгнили, но от этого только еще вкуснее.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кунта урӑхла май та ҫук, ҫакна шута хурӑр…

Здесь иначе и нельзя, имейте это в виду…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех