Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Амӑшӗ унран тем ыйтрӗ, корсажӗнчен сехетне кӑларчӗ те пуҫне сулкаласа илчӗ.

Мама что-то у нее спрашивает, вынула из-за корсажа часы и покачала головой.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӗсем те унран кая мар кулянаҫҫӗ.

Но и они горюют не меньше ее.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тухтӑр ним хӑрушши те ҫук терӗ-ҫке. Тен, Сашӑна курас килнипе пулӗ? ӗнер ҫеҫ унран хаваслӑ, ырӑ ҫыру килчӗ. Тен, ҫил-тӑман ҫапла кӑмӑла пусӑрӑнтарать пулӗ?»

Ведь доктор сказал, что ничего опасного. Может быть, стосковалась по Саше? Но от него вчера было письмо, бодрое, ласковое. Может быть, вьюга нагоняет тоску?»

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл нумай тума пултарать, унран нумайрах ыйтмалла та…

Ему многое дано, с него надо больше спрашивать…

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Унран лайӑххи мӗн вара, Володя? —

А какая же может быть лучше, Володя? —

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗн тӑватӑр эсир кунта? — ыйтрӗ вӑл унран.

— Что вы здесь делаете? — спросил он.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫитетпӗр, унран пӑрӑнса иртсе кайма пултараймастпӑр эпир.

 — Мы доберемся до американского побережья, не так уж важно, в каком месте, но мимо пройти мы не можем.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл ҫакӑн пек карапсенчен пӗрне тӗл пуласса шанчӗ, хӑйӗн пассажирӗсене унпа лартса яма е унран темиҫе матроса, тен, офицера та, ыйтса илме ҫирӗп шухӑш тытрӗ.

Он надеялся встретить один из таких пароходов и твердо решил либо переправить на него своих пассажиров, либо получить с него временное подкрепление из нескольких матросов, а может быть, и офицера.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑй ҫине илнӗ ӗҫ ҫав тери йывӑр пулсан та, унран пӑрӑнма юраманнине вӑл чунӗпе туйрӗ.

Он почувствовал, что как ни тяжела принятая им на себя ответственность, он не вправе от нее уклониться.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Халь Негоро васкамасӑр карап хӳрине Дик Сэнд тӑракан ҫӗре иртрӗ те унран виҫӗ утӑмра чарӑнса тӑчӗ.

Теперь Негоро не спеша прошел на корму, где стоял Дик Сэнд, и остановился в трех шагах от него.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫури те унран юлмарӗ.

Детеныш последовал за ним.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Вӑл экспедицие кайнӑранпа, — сас пачӗ Халл капитан, — унран хыпар-хӑнар пулман.

— Он отправился в экспедицию, — ответил капитан Халл, — и с тех пор от него не было известий.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Том, Бат, Остинпа Актеон Бенедикт пичче палуба ҫине тухсанах, унран тарса пытанакан пулчӗҫ.

Дело кончилось тем, что Том, Бат, Остин и Актеон стали убегать от кузена Бенедикта, как только он показывался на палубе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Бенедикт мистер, мӗн шыратӑр эсир сак айӗнче? — ыйтрӗ унран Халл капитан.

— Что вы там ищете под скамьей, мистер Бенедикт? — спросил капитан Халл.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Джек час-часах Дингӑна каҫса кайсах утланса ҫӳрет, лешӗ вара ача мӗн хушнине йӑлтах тӑвать: ӑмӑрту лашишӗн жокей мӗнле ҫӑмӑл, хыткан ача йытӑшӑн — унран та ҫӑмӑл ҫӗклем.

Джек часто с упоением скакал верхом на Динго, который охотно выполнял эту прихоть своего маленького друга: худенький мальчуган был для него гораздо более легкой ношей, чем жокей для скакового коня.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сайра хутра унран илтнӗ сӑмахсем тӑрӑх шутласан, вӗреннӗскер пек туйӑнать.

По-видимому, да, если судить по замечаниям, которые у него изредка вырывались.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл каланӑ сӑмахсенче тӑшман ҫине тарӑхни тата унран тӑрӑхласа кулни илтӗнчӗ:

В его словах звучали насмешка, презрение к врагу:

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тахӑшӗ ӑна урапа пырса тӗкрӗ, хӑрӑлтатакан сасӑпа унран темскер ыйтрӗ.

Кто-то толкал его ногой и грубым, хриплым голосом что-то спрашивал.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл халӗ те унран мӗн те пулин ыйтса пӗлес шанчӑка ҫухатмарӗ.

Он еще не терял надежды добиться чего-нибудь.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ырӑ кӑмӑлпа унран нимӗн те ыйтса пӗлеймӗн.

Добром от него ничего не добьешься.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех