Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Саша хӑй те, амӑшӗ чӑнах та вилнӗ пулӗ тесе, шӑллӗ хыҫҫӑн кӑшкӑрса чупнӑ.
Саша тоже закричал и побежал за ним, позабыв, что все это происходит не взаправду.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫапӑҫу хирӗнче фашистсен 1500 салтак ытла вилнӗ тата аманнӑ…»
На поле боя фашисты оставили больше 1500 убитых и раненых немецких солдат…»

30 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Манӑн пӗрремӗш анне мӗншӗн вилнӗ тетӗн эс?
— А первая моя мама отчего умерла?

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вилнӗ йывӑҫсем ҫинчен ҫӗр ҫине шултра куҫҫуль пек смала тумлать.
С мертвых деревьев тяжелыми слезами капает на землю смола.

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем, яштакаскерсем, вилнӗ ҫынсем пекех туйӑнаҫҫӗ.
Прямые и строгие, они лежат вытянувшись, как мертвецы.

Вӗсем, утӑ матрацсем ҫинче пуҫтарӑнса ларса, ашшӗ-амӑшӗсене, бомба пӑрахнипе вилнӗ хӗрачасене, Митьӑна аса илчӗҫ, хӑйсен куҫҫулӗсене, хӑйсен шанӑҫӗ ҫухалнине пытарма пултараймарӗҫ:
Сбившись в кучу, они сидели на неубранных сенниках, вспоминая оставленных дома родителей, погибших девочек, Митю… и уже не скрывали друг от друга отчаяния и слез:

Унччен палӑрман герой Остап Бондаренко Маньчжури хирӗсенче ҫапла вилнӗ.
Так умер на маньчжурских полях незаметный герой Остап Бондаренко.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

— Вилнӗ, вашство…
— Убит, вашство…

Вилнӗ ҫыншӑн чӗрӗ ҫынӑн пӗтмелле мар ӗнтӗ.
Незачем живому из-за мертвого пропадать.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Кошка ӑна вилнӗ унтер ҫинчен каласа панӑ.
Кошка рассказал о мертвом унтере.

Тарма та пултараймасть, мӗншӗн тесен вӑл вилнӗ.
И бежать не может, потому как мертв.

Разведкӑна кайнӑ салтаксенчен пери тинкерсе пӑхса: — Паллах, вӑл пирен Ефим Тимофеевич… Шӑнса вилнӗ вӑл, тӑванӑмсем, — тенӗ.
Кто-то из солдат, ходивших на вылазку, присмотревшись внимательней, сказал: — Конечно, это наш Ефим Тимофеевич… Замерзший он, братцы.

Вилнӗ Павлюка санитарсем госпитале йӑтса кайнӑ.
Мертвого Павлюка санитары унесли в госпиталь.

Бомба ҫавӑрӑнса тата чашлатса лӑпах вилнӗ Павлюк выртакан ҫӗре пырса ӳкнӗ.
Бомба, шипя и крутясь, упала посредине площадки, как раз у того места, где лежал мертвый Павлюк.

Хӗрачасем вилнӗ тенӗ хыпар халӗ ӗнерхинчен те хӑрушӑрах пек туйӑнать.
Весть о гибели девочек казалась еще страшнее, чем вчера.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тен, сирӗн хӗрачасем вилнӗ те-и, пысӑк хуйхӑ сирӗн…
Может, и погибли ваши девочки, и горе ваше большое…

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Вилнӗ ҫынсене, паллах, чӗртме ҫук ӗнтӗ, вӑл пирӗнтен килекен япала мар.
— Людей, конечно, убитых не вернешь… это не в нашей воле.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Аппӑшӗн упӑшки вилнӗ, вӑл, тӑлӑха юлнӑскер, пӗр-пӗчченех пурӑннӑ, ӑна, тӑван шӑллӗ ҫинчен аса илнӗ чухне, пӗр хут ҫеҫ те мар йывӑр пулнӑ пуль.
А ведь у нее умер муж, и она жила одна, оторванная от семьи, и, может быть, не раз горькое чувство охватывало ее при воспоминании о родном брате.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем пӗр-пӗрин патне ҫыру сайра хутра ҫеҫ ҫыркаларӗҫ, амӑшӗ вилнӗ хыҫҫӑн вара пачах та ҫырма пӑрахрӗҫ, аппӑшӗ юлашки вӑхӑтра ҫеҫ шӑллӗнчен ашшӗне илсе килсе кӑтартма ҫине тӑрсах ыйтрӗ.
Они редко писали друг другу, а после смерти матери их переписка и совсем оборвалась, и только в последнее время сестра стала настойчиво требовать, чтоб брат привез ей отца.

Тепӗр тесен, ҫӑткӑнсем те хӑш-пӗрисем вилнӗ — акӑ виҫӗ пӗчӗк скелет пур.
Впрочем, и часть стервятников погибла — вот здесь три маленьких скелета.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика