Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушши сăмах пирĕн базăра пур.

хушши (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нумай пулмасть пирӗн патра, пӗр-икӗ эрне хушши, пӗр ученӑй пурӑнчӗ.
Недавно жил у нас, недели две, учёный.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Артамонов хӑй ҫирӗм ҫул хушши, кашни кун ывӑнма пӗлмесӗр ывӑлӗ ҫинчен ҫеҫ шухӑшланине, ун ҫине шанса, ӑна юратса пурӑннине, Ильяран вӑл тӗлӗнмелле ӗҫсем тӑвасса кӗтсе пурӑннине ӗненнӗ.
Артамонов был уверен, что ежедневно, неутомимо все двадцать лет он думал только о сыне, жил надеждами на него, любовью к нему, ждал чего-то необыкновенного от Ильи.

Пуринчен ытла тӗлӗнмелли вӑл — унӑн ывӑлӗ сасартӑк, темиҫе минут хушшинчех чунтан тухса ӳкни, ӑшчикре йывӑр суран ҫеҫ юлни пулнӑ, вӑл ӑна юратнӑ, ун ҫинчен ҫирӗм ҫул хушши татти-сыпписӗр, пӑлхануллӑн шухӑшласа пурӑннӑ.
Самым изумительным было то, что вот сын, которого он любил, о ком двадцать лет непрерывно и тревожно думал, вдруг, в несколько минут, выскользнул из души, оставив в ней злую боль.

Ирхине ирех ҫӗр ҫине пӗр сехет хушши вӗтӗ ҫумӑр йӑскаса тӑчӗ, кӑнтӑрла ҫитеспе хӗвел курӑнса кайрӗ, вӑл фабрика ҫине, икӗ шыв хушшинчи савӑл евӗрлӗ ҫӗр лаптӑкӗ ҫине ӳркевлӗн пӑхса илчӗ те, Наталья ҫӗрле хӑйӗн хӗрлӗ питне мамӑк минтерсем ӑшне пытарнӑ пек, тӗксӗм кӑвак пӗлӗтсем ӑшне кӗрсе пытанчӗ.
Рано утром, с час времени, на землю падал, скупо и лениво, мелкий дождь, к полудню выглянуло солнце, неохотно посмотрело на фабрику, на клин двух реки укрылось в серых облаках, зарывшись в пухлую мякоть их, как Наталья, ночами, зарывала румяное лицо своё в пуховые подушки.

Вӑл ҫав йӑлана пӑхӑнса, ывӑлне пӗр эрне хушши канма пачӗ те, ҫав вӑхӑт хушшинче Илья рабочисемпе «эсир» тесе калаҫнине, каҫсерен Тихонпа тата Серафимпа пӗрле хапха умӗнче темӗн ҫинчен нумайччен калаҫса ларнине асӑрхарӗ, вӑл чӳрече витӗр Тихон сӳрӗк сасӑпа хӑйӗн ухмахла сӑмахӗсене сӑрхӑнтарнине те илтрӗ:
Подчиняясь своей привычке, он дал сыну неделю отдыха и приметил за это время, что Илья говорит с рабочими на «вы», а по ночам долго о чём-то беседует с Тихоном и Серафимом, сидя с ними у ворот; даже подслушал из окна, как Тихон мёртвеньким голосом своим выливал дурацкие слова:

Икӗ-виҫӗ эрне хушши вӑл питӗ хӑраса пурӑнчӗ, уншӑн кулленех ҫӗнӗ, хӑрушӑ инкек сиксе тухассӑн туйӑнчӗ.
Недели две, три он прожил, чувствуя, что в нём ходит, раскачивает его волна тёмного страха, угрожая ежедневно новой, неведомой бедою.

Пӗр-икӗ минут хушши вӗсем шарламасӑр пынӑ.
Минуты две шли молча.

Ӑна вӗсем ҫичӗ ҫул хушши турӗҫ; ӗҫ вӑраххӑн пынӑшӑн Алексей айӑплӑ пулнӑ.
Строили семь лет; виновником медленности этой был Алексей.

«Вӗренӳ курсӗ икӗ уйӑх хушши тӑсӑлӗ, унта теорипе практика пайӗсем пулӗҫ», - тесе каласа панӑ Чӑваш патшалӑх аграри университечӗн ректорӗ Андрей Макушев.
«Курс обучения состоит из теоретической и практической частей общей продолжительностью два календарных месяца, — рассказал ректор Чувашского государственного аграрного университета Андрей Макушев.

Чӑваш Ен Пуҫлӑхӗ Олег Николаев «Фермер шкулӗ» вӗренӳ проектне пурнӑҫлама старт панӑ // Влаҫ органӗсен порталӗ. http://gov.cap.ru/chuv/news.aspx?guid=ec ... b4575c9e35

Вӗсем пӗр минут хушши нимӗн чӗнмесӗр пӗр-пӗрин ҫине пӑхса тӑчӗҫ, унтан Тихон хӑйӗн ирӗлекен куҫӗсене аяккалла пӑрса ячӗ.
Постояли минуту, молча глядя друг на друга, Тихон отвёл в сторону тающие глаза свои.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Анчах та ҫав хуйхӑра чи хӑрушши акӑ мӗн пулнӑ: ӑна пула килте чылай вӑхӑт хушши йӗркесӗрлӗхсем, ҫӗнӗ чӑрмавсемпе пӑлханусем пулма пултараҫҫӗ, ҫав хушӑрах чӑрманмалли ӗҫсем унӑн ахаль те ҫителӗклех.
И хуже всего в горе этом было то, что оно грозило опасностью длительной неурядицы, новыми заботами и тревогами, а забот и без этого было достаточно.

Баймакова, малтанхи пекех, хуллен, кӑштах ӳркенерех урӑх шухӑшсем калаҫма чӑрмантарнӑ пек, Ольга Орловӑн амӑшӗ, помещица, ҫӑмӑл шухӑшлӑ путсӗр хӗрарӑм пулни ҫинчен, вӑл, хӑйӗн упӑшки пур ҫӗртех, Орловпа ҫыхланса кайса, унпа пилӗк ҫул хушши пурӑнни ҫинчен каласа кӑтартрӗ.
Всё так же тихо, нехотя и, видимо, сквозь другие думы, Баймакова рассказывала, что мать Ольги Орловой, помещица, женщина распутная, сошлась с Орловым ещё при жизни мужа и лет пять жила с ним.

Тумалли ӗҫ йывӑр пулчӗ: хурана пӗр ҫӗр аллӑ чалӑш хушши хӑйӑрлӑ ҫӗр тӑрӑх сӗтӗрсе каймалла.
Предстояла трудная работа: котёл надо было тащить сажен полтораста по песчаному грунту.

Икӗ талӑк хушши, кунӗн-ҫӗрӗн итлерӗ Петр арӑмӗ йынӑшнине.
Двое суток, день и ночь слушал Пётр вопли жены.

Кинӗ вӑхӑт ҫитсе иртнӗ хыҫҫӑн та чылайччен йывӑр ҫӳрерӗ; унтан Наталья, икӗ талӑк хушши асапланнӑ хыҫҫӑн, виҫҫӗмӗш кунне хӗрача ҫуратса парсан, Артамонов кӑмӑлсӑр пулчӗ:
Беременность снохи неестественно затянулась, а когда Наталья, промучившись двое суток, на третьи родила девочку, он огорчённо сказал:

Пӗр-пӗрин ҫине пӑхмасӑрах, вӗсем ҫапла пӗр сехет, ик сехет хушши лараҫҫӗ.
Почти не глядя друг на друга, они сидели час, два.

Темиҫе минут хушши вӑл чӗнмесӗр выртрӗ.
Несколько минут лежали молча.

Халӗ салтак та ҫирӗм пилӗк ҫул хушши пӑшал йӑтса ҫӳремест ӗнтӗ, — ӗҫлетӗр-ха вӑл та!
Теперь и солдат не двадцать пять лет ружье таскать будет, а — иди-ка, работай!

Хӑш чухне вӑл пӗрер, икшер сехет хушши калаҫать, хӑй, калаҫнӑ май, тӑтӑшах: ачасем, итлетӗр-и? тесе ыйтать.
Иногда он говорил час и два, всё спрашивая: слушают ли дети?

Эпӗ хамӑн княҫсем патӗнче вӑтӑр ҫичӗ ҫул хушши пӗр айӑпа кӗмесӗр ӗҫлерӗм, анчах этем вӑл — турӑ мар, этем — каҫармасть, ӑна юрама йывӑр.
Я — тридцать семь лет безнаказанно служил князьям моим, а человек — не бог, человек — не милостив, угодить ему трудно.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика