Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юлсан (тĕпĕ: юл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Енчен те сывах юлсан, — терӗ Тергенс, — эпӗ чунпа та, ӳтпе те сирӗн, пӗлсемӗр ҫакна.

— Если буду жив, — сказал Тергенс, — я ваш» телом и душой, знайте это.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хуарецсен ҫемйи хула ҫумӗнчи керменӗнче кӑна пурӑнма кӑмӑллать, анчах мӑшӑрлануччен пӗр эрне юлсан Консуэлӑпа амӑшӗ хулари ҫуртне куҫрӗҫ; вӑл Таса Маврикий чиркӗвӗпе сквертан инҫех мар, ансӑр Карантин урамӗнчен иртсен сӑрт ҫинче ларать.

Семья Хуарец обыкновенно не уезжала из пригородного имения, но за неделю до бракосочетания Консуэло с матерью переехали в городской дом, стоявший на возвышении за узкой Карантинной улицей, неподалеку от сквера и церкви св. Маврикия.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫав ту сан хыҫна тӑрса юлсан шутла — тата вунӑ миля, унта вара Лисс хули».

Когда вот эта гора окажется позади тебя, тогда считай еще десять миль, там будет и Лисе».

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант халӗ нихӑҫанхинчен те телейлӗ; пурте ыйха путсан вӑл кунта, йывӑҫсен айӗнче, ирчченех юлсан уншӑн тата лайӑхрах пулатчӗ те…

Давенант шел совершенно счастливый; было бы ему еще лучше, если б он остался сидеть здесь, когда все уснут, под деревом, до утра.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫавӑнпа та, ҫӗрлехи сӗмлӗх иртнӗ вӑхӑта юлсан — хӑйӗн илемӗсемпе, тунсӑхлӑ ыйхӑ килменлӗхӗпе, усӑсӑр ахлатӑвӗсемпе.

Поэтому, когда ночь с ее красотами, тоскливой бессонницей и бесполезными вздохами отошла в прошлое.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Декульт вӑррине ҫитиччен икӗ кун юлсан Мард чирлесе ӳкрӗ.

За два дня до прибытия в устье Декульта Мард заболел.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Ӑна ӑсатса ярсан, хӑвӑрттӑн пӑрӑннӑ автомобильре актрисӑн ӗнсине пӑхса юлсан Готорн тухтӑр енне ҫаврӑнчӗ.

Проводив ее и посмотрев на ее затылок в круто завернувшем автомобиле, Готорн вернулся к доктору.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Шуҫӑм киличчен темиҫе минут юлсан Фергюсон пӗтме пӳрнӗскере бассейнри утравсен хушшинче тупрӗ, пӳрте ертсе кӗчӗ.

За несколько минут до рассвета Фергюсон разыскал жертву среди островков бассейна и привел ее в кабинет.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Иккӗшӗ ҫеҫ юлсан Пек тӳссе тӑраймарӗ:

Оставшись с ним наедине, Пек сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Утар патне ҫитеспе, ҫухрӑм пек юлсан, Крапивин отряда чарчӗ, пурне те лаша ҫинчен анма хушрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Упӑшкин вилӗмӗ куҫа-куҫӑн пынӑ кӗрешӳре килни, ҫавӑнпа Веняшӑн ӑна пӗртте айӑпламанни ҫинчен те, хӑй ӑна вунҫиччӗрех, вӑйӑра пӗрремӗш хут ташлама чӗнсе кӑларнӑ хыҫҫӑнах савса пӑрахса, унтанпа самантлӑха та юратма чарӑнманни ҫинчен те, ывӑлӗ, Хӗлимун-кӗҫӗнни, килте чухне унпа чуна пусарса пурӑннӑ пулсан, вӑл вӗренме кайнӑ хыҫҫӑн пӗччен юлсан, халь ӗнтӗ Крапивин ҫинчен шухӑшламан, ӑна аса илмен ҫӗр те сайра пулнӑ тата ытти, тата ытти ҫинчен те пӗтӗмпех каласа пама шут тытрӗ вӑл, майлӑ самант тупӑнтӑрччӗ ҫех, вара чуна уҫса паратӑпах тесе шанса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лешсене пӗтерӗпӗр, кусем вара, юлсан, татах тем шар кӑтартӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Кил-ҫурчӗ хуҫасӑр юлсан, унта пырса курмасӑр унӑн чунӗ нумай чӑтаяс ҫук.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ҫитӗ, — терӗ Калюк, — вӑхӑт юлсан, каярах та савӑнӑпӑр.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сывлӑху унччен чиперех юлсан.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ятлӑ-сумлӑ хӗрарӑмӑн сӑн-пичӗпе пӳ-сийӗ пурнӑҫӑн вутлӑ сӑмахӗсене сивӗ чӗмсӗрлӗхпе ҫеҫ хуравлаҫҫӗ тейӗн, таса чиперлӗхӗ хӑй патне туртнинчен ытларах ютшӑнтарать, мӗншӗн тесен ҫак хитрелӗхре хӗрарӑма тивӗҫлӗ ҫепӗҫлӗхе пӗтерсе хуракан мӑн кӑмӑллӑх вӑйлӑн палӑрса тӑрать, — ҫак Лилиан Грэй ывӑлӗпе куҫа-куҫӑн юлсан ахаль йышши амӑшех; хут ҫине ҫырса кӑтартайми, чӗререн тухакан кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсене вӑл юратуллӑ, йӑваш сасӑпа калать; ҫак сӑмахсен вӑйӗ вӗсенче хӑйсенче мар, туйӑмсенче.

Знатная дама, чье лицо и фигура, казалось, могли отвечать лишь ледяным молчанием огненным голосам жизни, чья тонкая красота скорее отталкивала, чем привлекала, так как в ней чувствовалось надменное усилие воли, лишенное женственного притяжения, — эта Лилиан Грэй, оставаясь наедине с мальчиком, делалась простой мамой, говорившей любящим, кротким тоном те самые сердечные пустяки, какие не передашь на бумаге — их сила в чувстве, не в самих них.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл кашни сыпмассерен кашӑкне ҫуласа, яшкана нумайччен ҫирӗ, кайран, чашкӑра какай татки ҫеҫ юлсан, пӑрӑнса старик ҫине пӑхрӗ, лешӗ халӗ те яшка ҫинине курсан ӑнланса илчӗ.

Долго он ел щи, облизывая после каждого хлебка ложку, потом, когда, кроме мяса, в миске ничего не осталось, покосился на старика и позавидовал, что тот всё еще хлебает.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Емельян Иванов, 1996 ҫулта, 100 ҫула ҫитесси виҫӗ уйӑх юлсан, вилнӗ.

Емельян Иванов умер в 1996 году, когда до 100-летия осталось всего три месяца.

Илтни, хам пӗлни... // Ӑсан Уҫӑпӗ. Алексеев, О. А. Савнӑ енӗм, тӑван ялӑм — Санькасси. — Кӳкеҫ: издательство ҫурчӗ, 1999. — 26 с.

Унсӑр юлсан мӗнле пурӑнасси шухӑшлаттарать ӑна.

Куҫарса пулӑш

Кӗтнӗ самант ҫитетех // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Пӳртре иккӗшӗ ҫеҫ юлсан пӗрне-пӗри сивӗ куҫсемпе «пӑраларӗҫ».

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех