Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулать (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бекеко кулать.

Бекеко смеялся.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Бекеко пуҫне кӑмӑллӑн сӗлте-сӗлте, куҫӗсене хӗсе-хӗсе кулать, чӗр чуна аялалла анма паллӑ парса аллисемпе хӑлаҫланать, анчах темӗн те пӗлекен капуцин шанмасӑр тата канӑҫсӑррӑн шӑхӑркалать, вӑхӑт-вӑхӑтпа пит-куҫне йӗрӗнчӗклӗн хуҫлаткалать.

Бекеко дружелюбно кивал, подмаргивал и знаками приглашал зверя спуститься вниз, но опытный капуцин посвистывал недоверчиво и тревожно, по временам строя отвратительные гримасы.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн йӳҫҫӗн кулать.

Горн улыбнулся.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эсир ку тӗлӗшпе мана шанманнине палӑртмастӑр пуль те? — сисӗни-сисӗнми кулать Горн.

— Вы хотите сказать, что не уверены в том же относительно меня, — произнес Горн.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тӑмсай тӳрленсе тӑчӗ, йытӑ пек йынӑша-йынӑша кулать.

Идиот выпрямился, смеясь и повизгивая, как собака.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ахӑлтатса кулать; мӗн те-тӗр каласа кӑтартнӑ чухне шуранка питӗнчен ирониллӗ ҫепӗҫ кулӑ хӑпмасть.

Его смех был заразителен; когда он рассказывал что-нибудь, тонкая ироническая улыбка не покидала его бледного лица.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Тӗркешӳ-шуйлашӑва аран-аран чартӑм, — Стэнли йывӑррӑн сывлать, ҫапах хӑй кулать.

— Насилу я остановил панику. — Он улыбался, тяжело дыша.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тискерчӗк кулать, пӗтӗм шӑлне кӑтартса ахӑлтатать, куҫӗсене пӗлтерӗшлӗн ҫавӑркалать, анчах кулӑшларах хӗпӗртевре — пысӑк савӑнӑҫ куҫҫулӗ.

Он смеялся, смеялся широко, обнажив все зубы, и выразительно ворочал глазами, но в комическом ликовании чувствовались слезы большой радости.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Музунгу Бана-Мдогона хӗнемест, Вӑл ларнӑ та кулать, Ха-ха-ха, — тата ром ӗҫет!

Музунгу не бьет Бана-Мдого: Он сидит и смеется — Ха-ха-ха — и пьет ром!

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Стэнли шурса кайрӗ, Гент кулать.

Стэнли побледнел, Гент усмехнулся.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫакна каласа кӑтартнӑ чухне калавҫӑ аллисемпе ытарлӑн сулкалашать, хыттӑн кулать; вӑл хӑйӗн терт-асапне маннӑ ӗнтӗ.

Рассказчик картинно жестикулировал и смеялся, говоря это; он уже забыл свои страдания.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах вӑл каласа параканни пӗтӗмпех е пӗтӗмпе тенӗ пекех — Африкӑри вӗри мунчарилле ансатлӑхшӑн ҫав тери ют, ҫавӑнпа та, кӑвайт патӗнчен тӑрса утнӑ чухне, тӑтӑшах: «У! Музунгу! — Тыттарать те вара!» — тенине тата ахӑлтату сирпӗнӗвне илтет те — хӑй те ӑшшӑн кулать.

Однако все, или почти все, рассказанное им, в такой степени было чуждо банной простоте африканского существования, что часто он слышал восклицания: «У, музунгу! Здорово врет!» И взрыв хохота, на что улыбался сам.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пӗлсемӗр… — вӑл Ганувер еннелле ҫаврӑнчӗ те ун ҫине сивлеккӗн тинкерчӗ, ҫав вӑхӑтрах тути сиввӗн кулать, — пӗлсемӗр: этемӗн кунӗсене асӑрхамасӑр, лӑпкӑн чакармалли меслетсем пур.

Знайте, — сказала она, обращаясь к Гануверу, и мрачно посмотрела на него, в то время как ее губы холодно улыбались, — знайте, что есть способы сократить дни человека незаметно и мирно.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пичӗ тӗлӗнче варкӑшне хускаткаласа Дигэ сасӑсӑр кулать, — ларнӑ ҫӗртех.

Шевеля веером у лица, Дигэ безмолвно смеялась, продолжая сидеть.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ганувер ӑшшӑн кулать.

Ганувер засмеялся.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дюрок кӑмӑллӑн, пытанчӑклӑн кулать, Дигэ вара куҫ харшисене кӑштах ҫӗклерӗ те пит-куҫӗн ҫӳлти пайӗн куллине вӗсен хушшине хаваслӑн куҫарчӗ.

Дюрок хранил любезную, непроницаемую улыбку, а Дигэ слегка приподняла брови и весело свела их в улыбку верхней части лица.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Галуэй пит ҫӑмартисене хускаткалать, аллисене кӗсйине чикнӗ, темшӗн чӗвен тӑркалать-силленкелет, калаҫать те кулать.

Галуэй, дергая щекой, заложив руки в карманы и покачиваясь на носках, говорил и смеялся.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл кулать.

Куҫарса пулӑш

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Йӗри-тавра ҫутӑ-хӗлхем чарӑнми сапалакан куҫсенчи юмахла сӑн-пите тӗсенӗ май юсанайми намӑссӑр этем те йӑл кулать.

Закоренелый циник улыбнулся бы, рассматривая пленительное лицо со сказкой в глазах, сияющих всем и всюду.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Ну, эппин, халӗ калатӑр, — Поп кӑмӑллӑн кулать.

— Ну, так скажете, — произнес он с милой улыбкой.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех