Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

виле сăмах пирĕн базăра пур.
виле (тĕпĕ: виле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туратсене хуҫа-хуҫа лаша виле патне ҫывхарсах пырать.

Обрывая ветки, лошадь подвигалась к трупу все ближе и ближе.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Виле ҫинче шӑна пӗлӗчӗ явӑнать — нӑкӑ, йывӑр ҫак кӗлетке айӗнчен сарӑлнӑ чӗрӗ какай шӑрши илӗртет вӗсене; ӳт айӗнче ҫӗр ҫыпҫӑнчӑк-нӳрӗ.

Над трупом кружилось облако мух, привлеченных запахом сырого мяса, шедшим из-под этого плотного, тяжелого тела, где земля была еще липко влажная.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

— Енчен те сана ҫак вырӑнта тепре курас тӑк, — Герд пуҫне вӑкӑр пек тайӑлтарса пӑрчӗ, — эсӗ манӑн умрах виле шӑтӑкӗ чаватӑн.

— Если я еще раз увижу тебя в этих местах, — сказал Герд, бычьим движением наклоняя голову, — ты при мне выкопаешь себе могилу.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Пире шӑпа таткала-таткала тӑпӑлтарӗ, анчах эпир унӑн виле ӳчӗ урлӑ каҫса каятпӑрах.

Нас будет рвать на куски судьба, но мы перешагнем через ее труп.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Кунта, ҫак виле шӑтӑкне, кам кӗртрӗ сана?

Кто пустил тебя сюда, в эту могилу?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ку — кивӗ, лайӑх вӑйӑ; ӑна ҫуррине ҫитсен пӑрахма юрамасть, тата кунсем карт мар; вӗсен, манӑн ҫакӑнта пӗтекен хаклӑ кунсен, виле ӳчӗсен умӗнче тупа тӑватӑп: татӑлса ывӑтӑннӑ икӗ вӗҫе туртса ҫыхатӑп, ҫав тери хытӑ, аллӑм сурса ыратма пуҫличчен хытӑ туртса ҫыхатӑп, ҫав тӗвӗре санӑн мӑйу хӑрӑлтатӗ!

Это старая, хорошая игра; ее не годится бросать с середины, и дни не карты; над трупами их, погибающих здесь, бесценных моих дней, клянусь вам затянуть разорванные концы так крепко, что от усилия заноет рука, и в узле этом захрипит ваша шея.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Вӑл — пӑлхавҫӑ виле.

— Это бунтующий мертвец.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Тӑлӑх арӑм пӳрчӗ умӗнчи каҫ аса килчӗ, анчах ытти аса илӗвне хӑйӗнчен хӑй сасартӑк ҫав тери йӗрӗнни тытса чарчӗ; ӑна иртнӗ пурнӑҫӗ, вӑл виле ӳт пулни, хӑй халӗ урисене усса ларакан виле шӑтӑкӗ, хӑйӗн тавра сапаланнӑ тӑпра тӗмескисем — пурте-пурте тӳсме ҫук йӗрӗнтереҫҫӗ.

Он вспомнил ночь перед домом вдовы, но другим воспоминаниям помешало внезапно овладевшее им отвращение к себе — в прошлом, — как к трупу, к могиле, на краю которой он сидел со свешенными в нее ногами, и разбросанной повсюду земле.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

— Суринэ, мана виле шӑтӑкне пытарасшӑн пулнӑ-и?

— Суринэ, меня хотели похоронить?

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Виле шӑтӑкӗ чавнисенчен пӗри ӗнер алтса пӗтереймен шӑтӑк тӗлӗнче, Суринэрен инҫех мар, тимӗр кӗреҫе пӑрахса хӑварнӑ.

Накануне гробокопатель оставил неподалеку от Суринэ, у недорытой могилы, железный заступ.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Такамӑн кӑмӑлӗ ыйтнине пӑхӑннӑн вӑл выртнӑ ҫӗртен тӑрса ларчӗ, хӑлхине ҫӗр ҫумне тытрӗ; унтан… виле ӳте хунӑ вӑрттӑн шӑтӑкран пурнӑҫӑн уҫӑмсӑр пӑшӑлтатӑвне, чӑшӑлтатӑва, сисӗни-сисӗнми хусканӑва тата аякран-аякран килекен сасса илтрӗ; ҫак сасӑ, ахӑртнех, тупӑк тӑвӑрлӑхӗнче ухмаха ернӗ ҫын ҫухӑрӑвӗпе янӑрать.

Она приподнялась, движимая как бы чужой волей, приникла ухом к земле, и там, из таинственной глубины праха, услышала темные звуки жизни, шорох и неясное трение, и глухой отзвук голоса, который, может быть, оглашал тесноту гроба воплем, близким к безумию.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Виле бизань айӗнче выртать, ахӑртнех, ҫӗрме пуҫланӑ, мӗншӗн тесен питӗнчен Аян ун патне пӗшкӗнсен килӗшӳсӗр, пылак шӑршӑ кӗрет.

Мертвый лежал под бизанью и, по-видимому, начинал разлагаться, так как противный, сладкий запах шел от его лица, к которому нагнулся Аян.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Виле аялалла шуса анчӗ, ӳкрӗ те палуба хӗрринче ҫухалчӗ.

Труп пополз вниз, сорвался и исчез за палубой.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Гарвей виле патне пычӗ — ҫара пуҫӑн; ҫавӑнтах ыттисен аллисем те пуҫӗсем патнелле ҫӗкленчӗҫ — вӗсен ҫунтарнӑ кирпӗч тӗслӗ ӗнсисемпе мӑйӗсем вара хӗртӗнмешкӗн хӗвел пичӗ еннелле тӑсӑлчӗҫ.

Гарвей подошел к трупу, обнажив голову, и тотчас руки всех поднялись к головам, предоставляя солнцу накаливать затылки и шеи, цвета обожженного кирпича.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пурте виле йӗри-тавра кӗпӗрленчӗҫ; Пэд халӗ туйӑмсен сирпӗнӗвӗ ҫине нихӑҫанхинчен те лӑпкӑрах пӑхать, унӑн командинче нумайӑшӗ вара, револьверне ҫурӑм хыҫӗнче тытса, ушкӑн варринелле хӗсӗнсе кӗресшӗн; кӑшкӑрусенче тимӗр пек янӑракан тембр илтӗнет — эппин, команда хӗрмеллипех хӗрсе ҫитнӗ.

Все столпились вокруг покойника, равнодушного, как никогда более, к взрыву страстей; многие, держа за спиной револьвер, протискивались в самую гущу; в криках слышался звенящий, металлический тембр, показывавший крайнее возбуждение.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Моряксем карталанса тӑчӗҫ, лейтенант виле патнех куҫрӗ, сӗтел хӗрринчен тӗршӗнчӗ.

Образовался кружок, лейтенант встал у трупа, упираясь рукой в край стола.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сана пула, Пэд, — сассине хӑпартса Редж виле енне ҫаврӑнчӗ, — кӑштӑркка кашкӑр ҫурисенчен чӑн-чӑн кашкӑрсем ҫитӗнчӗҫ.

Благодаря тебе, Пэд, — повысив голос, обратился Редж к трупу, — из шершавых волчат выросли настоящие волки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Акӑ, — вӑл аллине виле пуҫӗ еннелле тӑсрӗ, — хӑвӑрах куратӑр.

Вот, — он протянул руку к голове трупа, — вы видите.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Оркестр пухӑр, анчах музыкӑра тӗрлӗ сасӑ ҫеҫ курнӑ май е — ку тата япӑхрах — сасӑсен гастрономийӗнче музыка чунне маннӑ виле сӑнлӑ капӑрчӑксем, эстрадӑна ӑнланма кӑткӑс шавпа вӗлерекен вӗҫкӗнсем кирлӗ мар, — ҫук.

Соберите оркестр, но не из щеголей с парадными лицами мертвецов, которые в музыкальном буквоедстве или — что еще хуже — в звуковой гастрономии забыли о душе музыки и тихо мертвят эстрады своими замысловатыми шумами, — нет.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унта хура ялавлӑ, ҫӗҫӗпе хӑлаҫланакан хӑрушӑ командӑллӑ хурах-карапсем те; шыв сенкерлӗхӗнче виле тӗслӗ кӑвак ҫутӑпа ҫиҫсе йӑлтӑртатакан мӗлке-карапсем те; ҫар карапӗсем те — салтаксемпе, тупӑсемпе, музыкӑпа; вулкансене, ӳсен-тӑранпа чӗр чунсене пӑхса ҫӳрекен тӗпчев экспедицийӗсем те; сивлев вӑрттӑнлӑхлӑ, пӑлхавлӑ карапсем те; ҫӗнӗ ҫӗр уҫакан карапсемпе мыскара шыраса ҫӳрекен карапсем те пур.

Были там еще корабли-пираты, с черным флагом и страшной, размахивающей ножами командой; корабли-призраки, сияющие мертвенным светом синего озарения; военные корабли с солдатами, пушками и музыкой; корабли научных экспедиций, высматривающие вулканы, растения и животных; корабли с мрачной тайной и бунтами; корабли открытий и корабли приключений.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех