Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Е ҫул ҫинче вилнӗ, е унти халӑх аллине лекнӗ.
Либо он погиб в пути, либо его захватили туземцы.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Вилнӗ пуль тетӗп, — лӑпкӑн тавӑрчӗ Халл капитан, — мӗншӗн тесен вӑл нихӑҫан та пурӑнман.
— Полагаю, что да, — невозмутимо ответил капитан Халл, — так как он никогда не существовал.

— Ҫапӑннӑ хыҫҫӑн ҫынсем чӗрӗ юлнӑ пулсан та, — терӗ Халл капитан, — шывсӑр, апатсӑр ку таранччен вилнӗ ӗнтӗ: камбузра туллиех шыв.
— Если люди и уцелели после столкновения, — сказал капитан Халл, — то, вероятнее всего, они погибли от жажды и голода: ведь камбуз залит водой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Площадьпе юнашар кӗтесре — шкул, ӗлӗк унта Саша Чекалинпа унӑн вилнӗ юлташӗсем вӗреннӗ.
На углу с площадью — школа, где раньше учились Саша Чекалин и его погибшие друзья.

Эпилог // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Упӑшкине те вӑл ун чухне вилнӗ тесе шутланӑ.
которого она тоже считала погибшим.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнта вӑл хӑйӗн вилнӗ ывӑлӗ ҫинчен йӗркипе каласа кӑтартрӗ.
и там рассказала о своем погибшем сыне.

Павел Николаевич кӑна хӑйӗн ывӑлӗ вилнӗ пирки тӗрӗс шухӑшлать.
Только Павел Николаевич не подозревает о гибели сына.

Хӗрсем пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илчӗҫ те вилнӗ пек хытса тӑчӗҫ.
Девушки посмотрели друг на друга и замерли.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Каҫхи апат тумасӑрах вӑл нар ҫине тӑсӑлса выртрӗ, ҫавӑнтах вилнӗ пек ҫывӑрса кайрӗ.
— Не поужинав, он лег на нары и тотчас же заснул мертвым сном.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

«Ленинградра пӗр хӗр-работница наркӑмӑш ӗҫсе вилнӗ, мӗншӗн тесен юлташӗ — Таня лакпа сӑрланӑ туфли тӑхӑнса ҫӳренӗ, кунӑн — шӑп та шай ҫавӑн пекки пулман…»
В Ленинграде девушка-работница отравилась, потому что у нее не было лакированных туфель, точно таких же, какие носила ее подруга Таня…

Маруся наркӑмӑш ӗҫсе вилнӗ // Александр Алга. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 65–72 с.

Саша обоймӑри патронӗсене пӗтӗмпех персе пӗтернӗ хыҫҫӑн вилнӗ нимӗҫсен автомачӗсене хӑвӑртрах хывса илсе, йывӑҫ тӗмӗсем хыҫӗпе пӗшкӗнсе, пӑшалӗсене те пӗрлех сӗтӗрсе, малалла чуптарчӗ.
Израсходовав обойму, Саша торопливо сдернул с обоих убитых автоматы и побежал кустами, пригибаясь и волоча за собой оружие.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Сан аслаҫу герой пек вилнӗ.
— Твой дед умер как герой.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Пирӗн вилнӗ юлташӑн, Михайло мучин мӑнукӗ кам пулать кунта?
— Кто из вас внук нашего погибшего товарища, деда Михайла?

— Тахӑшӗ вилнӗ, — вырӑнтан хускалмасӑр тытӑнчӑклӑ сасӑпа каларӗ Ваҫҫук.
— Кто-то умер… — хриплым шепотом говорит Васек, не двигаясь с места.

54 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Анчах Генка вилнӗ ҫын пекех курӑнать…
Но Генка как будто омертвел.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрте тайкаланса кӗчӗ, тӳнсе кайрӗ те, стена еннелле ҫаврӑнса, икӗ сехет хушши вилнӗ пек выртрӗ.
Шатаясь, вошла в хату и два часа пролежала как мертвая, отвернувшись лицом к стене.

48 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ара, вилнӗ тенисем пурте сывӑ халь! — хаваслӑн ӑнлантарса пачӗ Ваҫҫук.
— Те, что были убиты, теперь живы! — торжественно пояснил Васек.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ку вӑл вилнӗ ачасемшӗн тата хӗрачасем куҫҫуль тӑкнишӗн тавӑрни пулчӗ-ҫке-ха!
Это была месть за погибших детей, за слезы девочек!

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Анчах, апла пулин те, вӑл хӑйсем вилнӗ пулӗ тесе шутланӑ хӗрачасем чӗрӗ юлнишӗн калама ҫук хавасланчӗ.
И ему казалось чудом, что девочки, которых они оплакивали, живы.

Ҫул ҫинче ялкӑшса ҫунакан машинӑсем, вилнӗ полицайсемпе салтаксен ӳчӗсем тӑсӑлса выртса юлчӗҫ.
На дороге остались пылающие машины и распростертые тела убитых полицаев и гитлеровцев.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика