Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ача пур вӗт кунта! — кӑшкӑрчӗ учительница, хӑй пӗвӗпе Вальӑна хупласа.
Здесь ребенок! — закрывая собой девочку, кричит учительница.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Манӑн учительница! — кӑшкӑрчӗ вӑл, ӑна пӗчӗк аллисемпе хупӑрласа.
Это моя учительница! — кричит она, загораживая ее слабыми детскими руками.

Питӗ ӑслӑ-ҫке эсӗ! — кӑшкӑрчӗ амӑшӗ Маруськӑна, кӑмакари чӳлмекне шутарнӑ май.
Дуже умная стала! — двигая в печке горшки, кричала на Маруську мать.

48 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрт-варт эсир! — кӑшкӑрчӗ Мирониха ачасене.
Живо мне! — сурово покрикивала она на девочек.

— Ничипор! — кӑшкӑрчӗ Ваҫҫук, анчах Мазин ӑна хӑй хыҫҫӑн сӗтӗрсе кайрӗ.
— Ничипор! — вскрикнул Васек, но Мазин увлек его за собой.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сывпул, Генка… — кӑшкӑрчӗ мӑйкӑч тӑхӑнтартнӑ мучи, икӗ салтака тӗрткеле-тӗрткеле.
Живи, Генка!.. — торжествующе кричал захлестнутый петлей дед, отбиваясь от двух солдат.

Оксана ерипен ун еннелле ҫаврӑнчӗ, лӑпкӑн та ҫирӗппӗн ӑна куҫран пӑхрӗ: — Киле кай! Киле! Вэг! — кӑшкӑрчӗ эсэсовец, автомачӗпе сулса.
Оксана медленно повернулась к нему, поглядела спокойно и строго в его глаза: — До хаты! До хаты! Вэг! — размахивая автоматом, закричал эсэсовец.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Авӑ епле пирӗн хӗрачасем! — кӑшкӑрчӗ Коля.
Вот какие наши девочки! — кричал Коля.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпир вӗсене хамӑр куҫпа хамӑр куртӑмӑр, вӑт! — кӑшкӑрчӗ Коля.
— И мы их сами видели, своими глазами, вот вам! — крикнул Коля.

— Ан пакӑлтат! — кӑшкӑрчӗ Ульяна ӑна.
— Та молчи! — прикрикнула на нее Ульяна.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Лида! — кӑшкӑрчӗ вӑл чӑтаймасӑр.
Лида! — кричала она.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ах, шуйттан ҫурисем! — кӑшкӑрчӗ Матвеич, пукан ҫине шавлӑн ларса.
Ах вы, бисовы диты! — крикнул Матвеич, с шумом обрушиваясь на табуретку.

38 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вара вӑл унта пӗчченех тӑрса юлӗ! — кӑшкӑрчӗ Одинцов ҫилӗ тулса ҫитнипе.
И он будет шагать по ней… один! — с отчаянием крикнул Одинцов.

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич, полицайсемпе юнашар тӑраканскер, халӑх еннелле хӑрӑлти сассипе кӑшкӑрчӗ:
Степан Ильич стоял рядом с полицаями и, глядя куда— то поверх голов, кричал в толпу хриплым, деревянным голосом:

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шурса кайнӑ Ваҫҫукӑн питҫӑмартийӗсене хӗрлӗ сӑн ҫапрӗ, вӑл пуҫне сулласа кӑшкӑрчӗ.
Васек, бледный, с красными пятнами на щеках, зажимал пальцами уши и, мотая головой, кричал на Севу:

— Ҫынсем те, турӑ та ылханать сана, ҫӗр ҫӑтман! — кӑшкӑрчӗ куҫӗ-пуҫӗ сапаланса кайнӑ Макитрючиха.
— Проклят ты, проклят от людей и от бога! — кричала страшная, растрепанная Макитрючка.

Игнат ывӑҫ тупанӗсемпе ҫӑварне хупларӗ те ерипен кӑшкӑрчӗ.
Игнат приложил ко рту ладони и издал негромкий крик.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ара, хушамату… яту мӗнле санӑн? — кӑшкӑрчӗ Костя, чӑтса тӑраймасӑр.
— Да фамилия твоя как… имя, что ли? — потеряв терпение, крикнул Костя.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Бинт! — кӑшкӑрчӗ Петя!
Бинточки! — кричал Петька.

33 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Га!.. — кӑшкӑрчӗ Галя, пуҫне хурлӑхлӑн силле-силле.
Га!.. — закричала Галя, отчаянно тряся головой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика