Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтӗмпех сăмах пирĕн базăра пур.
пӗтӗмпех (тĕпĕ: пӗтӗмпех) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юрать, пӗттӗр пӗтӗмпех!

Ладно, пропадай все!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫакна пӗтӗмпех сасӑпах макӑрса парсан, унта кӑштах, тен, кулӑшла, ҫапах таса туйӑмлӑ хуйхӑ та пулчӗ-тӗр, Дюк капитан йӑрӑм-йӑрӑм сӑмса тутри кӑларчӗ те хыттӑн шӑнкарчӗ.

Выплакав это вслух, с немного, может быть, смешной, но искренней скорбью, капитан Дюк вытащил полосатый платок и громко, решительно высморкался.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Шухӑшӑмра ӑна пӗтӗмпех, рымсенчен пуҫласа клотиксем таранччен, чуп туса тухрӑм.

— Мысленно перецеловал ее всю от рымов до клотиков.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Йывӑҫ айӗнче шалчасем ҫапса тухнӑ пулнӑ, вара вӗсем пӗтӗмпех упа тирне шӑтарса пӗтернӗ, — ҫапла упа хӑйӗн ӑссӑр ҫиллишӗн хӑй пуҫне хӑех ҫинӗ.

Под деревом-то были колышки натыканы — и поплатился медведь за безумный гнев своей тёплой шкурой.

Упапа пӗрене // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 24–25 с.

Матрос урӑхларах, хӑюллӑн, ҫивӗччӗн пӑхнине асӑрхасан капитан ӑнланчӗ: Ленур пӗтӗмпех пӗлет.

Теперь по особенному, вызывающе напряженному взгляду матроса капитан понял, что Ленур все знает.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ан шарла, эпӗ пӗтӗмпех уҫӑмлататӑп.

Молчи, пока я все устрою.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Эпӗ вӗсене пӗтӗмпех суйрӑм.

Я им все наврал.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Аян ӑна тӗрткелерӗ, пӗшкӗнсе хӑлхине кӑкӑрӗ ҫумне тытрӗ — пӗтӗмпех пӗтнӗ…

Аян потолкал его, затем нагнулся и приложил ухо к груди — все кончилось.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Эсӗ пӗтӗмпех ӑнланатӑн… пайлас терӗҫ, Сигби хӗтӗртрӗ.

Ты поймешь все… решили делиться, подбил Сигби.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑлах, Стелла, пӑхать; пӑланӑнни евӗр ҫак куҫсем пӗтӗмпех пурнӑҫпа тулнӑ, инҫетри ҫыранпа хупланнӑ, вӗсенче — ыйтни-тилмӗрни те, тӗлӗнмелле парне пулма сӑмах пани те.

Взгляд принадлежал Стелле; и требование, и обещанная чудесная награда были в этих оленьих, полных до краев жизнью глазах, скрытых далеким берегом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пирӗн пӗтӗмпех кутӑн-пуҫӑн.

У нас все вверх дном.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫав самантрах ӑна мӑшӑр тимӗр алӑ ярса тытрӗ, ҫывӑхрах-юнашарах, хӑлхи тӗлӗнчех ӑшӑ сывлав хумӗ ӳтне пӗҫертет, ҫурма ачалла, темӗн ӳкӗтлекен, такама юнав яракан, йӑлкӑшакан куҫсенче иксӗлми теветкеллӗх ҫунать, — Стелла куҫӗ умӗнче пӳлӗм хум пек куҫать тата унӑн ӳтне авӑккӑн хӑратакан самант пур; анчах кӑштахран пӗтӗмпех хӑйӗн вырӑнне ҫирӗппӗн йышӑнчӗ.

В тот же момент ее схватила пара железных рук, совсем близко, над ухом волна теплого дыхания обожгла кожу, а в сияющих, полудетских, о чем-то молящих, кому-то посылающих угрозы глазах горело такое отчаяние, что был момент, когда комната поплыла перед глазами Стеллы и резкий испуг всколыхнул тело; но в следующее мгновение все по-прежнему твердо стало на свое место.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӗвеллӗ лӑпкӑ ҫак кун пӗтӗмпех ытла та тӗлӗнмелле; хӑвна кӑнттаммӑн хисепленине, хисеплевӗ кирек камӑн пулсан та, ҫилленсе йышӑнаймастӑнах.

Слишком все было странно в этот тихий солнечный день, чтобы разгневаться на грубое поклонение, от кого бы оно ни исходило.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗтӗмпех ҫакӑнта, — терӗ Стелла.

— Все здесь, — громко сказала Стелла.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тинӗсри вилӗ куҫӑмсӑрлӑх — хум ҫуклӑх, айккинчен тата тӗпӗнчен силлени, каҫхи сигналсем, сывлӑшра вӗҫекен пулӑсем, япаласем тиени, магнит тӑвӑлӗсем, — ун чухне компас йӗппи тилӗрсе-урса ташлать, — Аян сӑмахӗсенче ҫаксем пӗтӗмпех мӑйӑр йывӑҫ хӑмилле чӗп-чӗррӗн те ӗненмелле пулса тухрӗҫ.

Мертвая зыбь, боковая и килевая качка, ночные сигналы, рыбы, летающие по воздуху, погрузка клади, магнитные бури, когда стрелка компаса пляшет, как взбешенная, — все было в его словах крепко и ясно, как свежая ореховая доска.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян Пэдран пуҫларӗ, анчах кӗҫех, хӑй те сисмесӗрех, пӗтӗмпех каласа пачӗ.

Аян начал с Пэда, но скоро и незаметно для самого себя рассказал все.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Такӑна-такӑна, сӑмахсене арпаштара-арпаштара, вӗсене пӗр-пӗринпе пӳле-пӳле, ӑнтӑлса чупакан ушкӑнри ҫын евӗр, Аян — хӑйӗн шухӑшӗпе — Стеллӑна мӗн кӑсӑклантарма пултарнине пӗтӗмпех каласа кӑтартрӗ.

Сбивчивыми, спутанными словами, запинавшимися друг о друга, как люди в стремительно бегущей толпе, выложил Аян все, что, по его мнению, могло интересовать Стеллу.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Стелла, — хӑюсӑррӑн чӗнчӗ Аян, — эпӗ пӗтӗмпех пуҫтаратӑп!

— Стелла, — нерешительно сказал он, — я соберу все!

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ку пӗтӗмпех ҫӗнӗ, кӑсӑк, танлаштарма хистет.

Все это было ново, интересно и вызывало сравнения.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Ачасем, — терӗ Гарвей, — пӗтӗмпех вӗҫленмен-ха.

— Ребята, — сказал Гарвей, — не все сделано.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех