Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑй ҫӗнӗ сӑхман, ҫӳллӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ.
В новом кафтане и в высокой шапке.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чаплӑ тумтир тӑхӑннӑ Муана королева катафалк евӗрлӗ япала хыҫӗнче утса пырать.
Королева Муана в парадном одеянии шла за тем, что можно назвать катафалком.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Яланхи пекех патша — влаҫа террор пулӑшнипе тытса тӑракан, чура сутуҫисем паракан пысӑк парне шучӗпе пурӑнакан, корона тӑхӑннӑ усал эрехҫӗ.
Обычно это был свирепый коронованный пьяница, правящий с помощью террора и существующий главным образом за счет щедрых приношений работорговцев.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Упӑшкишӗн хурланса тӑхӑннӑ тум, ӑна хывма та вӑхӑт ӗнтӗ.
В трауре по мужу, который пора уже было снять.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Урампа хурлӑх тумне тӑхӑннӑ аллӑ икӗ ҫулхи хӗрарӑм утать.
По улице шла пятидесятидвухлетняя женщина в траурной одежде.

— Ну, халӗ ӗнтӗ пӑхӑр, — терӗ вӑл юлашки листана сӗтел ҫине хурса пиншак тӑхӑннӑ хыҫҫӑн мӑнаҫлӑ савӑнӑҫпа.
— Ну, теперь смотрите, — сказал он торжественно, освободившись от последнего листка и надев пиджак.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Тумланасса та ҫынна тӗлӗнтермелле тумланнӑ вӑл, — тишкерсех пӑхрӗ ӑна карчӑк, — хӑй ҫуллахи тумпа, пуҫӗпе урине хӗллехи япаласем тӑхӑннӑ.
— И одет-то по-чудному, — рассматривала его старушка, — сам в летнем, а на голову и ноги уже зимнее напялил.

Анна Ильинична кивӗ пӗчӗк шлепке тӑхӑннӑ амӑшӗн халӑх хушшинче, хум ҫинчи пек, пӗрре курӑнакан, тепре ҫухалакан пуҫӗ ҫине кулянса пӑхса тӑчӗ.
Анна Ильинична с отчаянием в глазах видела, как голова матери в маленькой потертой шляпке то показывалась, то исчезала, как в волнах, в людской толпе.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сулхӑнра, тӗрме стени патӗнче, вӑрӑм хура юбкӑпа сарлака ҫанӑллӑ жакет тӑхӑннӑ хӗре курчӗ.
В тени, у тюремной стены, заметила девичью фигурку в длинной черной юбке, в узком жакете с пышными рукавами.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗрарӑмсем — ҫамрӑккисем те, ваттисем те, — шлепке тӑхӑннӑ е тутӑр ҫыхнӑскерсем, черетре тӑраҫҫӗ.
Женщины, молодые и старые, в шляпках и платочках, выстраивались в очередь.

Аня йывӑҫ тӗмӗ ҫине ларчӗ, якатса тӑхӑннӑ ҫитсӑ кӗпин аркине сарса тӳрлетрӗ, вара кӗнекине уҫса хучӗ.
Аня присела на пенек, расправила наглаженное ситцевое платье, раскрыла книгу.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кивӗ пӗчӗк ҫуртсене чӳречисем таранах кӗрт хӳсе кайнӑ, вӗсем шурӑ юр ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ пек курӑнаҫҫӗ.
Убогие избы закопались по окна в сугробы, нахлобучили белые шапки снега.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хура платье тӑхӑннӑ Мария Александровна хӑй ачисенчен пӗчӗккӗ пек курӑнать — Саша ҫӗре кӗнӗренпе пилӗк эрне хушши ӗнтӗ вӑл хуйхӑпа типет.
Мария Александровна в черном платье казалась меньше своих детей — так истаяла она за эти пять недель со дня гибели Саши.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫынсем пичӗсене тутисем таранах хура япаласемпе ҫыхса лартнӑ, ҫавӑнпа та вӗсем светкӑсем евӗрлӗ маскӑсем тӑхӑннӑ ҫынсем пекех пулнӑ.
Люди обвязали себе лица до рта черными повязками и шли как бы в полумасках, как ряженые.

9. Ҫемье // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Вӑл шухӑша кайнӑ: ем ешӗл лапам ҫинче вылянине, хӗвеллӗ кун пулнине, тӗрлӗ майкӑсем тӑхӑннӑ яш кӗрӗм вӑййине, кӑвак тӳпе хӗррипе шурӑ пӗлӗтсем шунине аса илнӗ.
Изумрудная лужайка. Смех вокруг. Разноцветные майки. Молодость. Солнце. Яркая музыка, теплый ясный день с курчавыми облаками.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Палламан ҫын тиртен ҫӗленӗ кӗске пиншакпа сарлака хӗрӗллӗ шлепке тӑхӑннӑ; ҫӳллӗ — чӗркуҫҫи таран — сӑран атти ҫумне шпор ҫапнӑ, вӑл кашни пусмассерен сас кӑларать.
Незнакомец носил широкополую шляпу и куртку из дубленой кожи; к высоким — до колен — кожаным сапогам были прикреплены большие шпоры, звеневшие при каждом шаге.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эпӗ, хаклӑ тусӑм, йӑлт пӗтетӗп… — испанка-тантӑшне юрласа кӑтартрӗ атӑ тӑхӑннӑ Кушак аҫи, вара чи ҫӳлти сасӑ ҫинче татӑлчӗ те янӑравлӑн кулса ячӗ, шурӑ алсиш тӑхӑннӑ аллипе маска айӗнчи куҫҫульне шӑлса илчӗ, ҫапла каларӗ:
— Я совсем погибаю, милый друг… — пел Кот в сапогах подруге-испанке и, сорвавшись на высокой ноте, смеялся звонко, вытирал лапой в белой варежке слезы под маской и признавался:

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Атӑ тӑхӑннӑ Кушак аҫи тем те шутла-шутла кӑларчӗ.
Кот в сапогах был неистощим на выдумки.

Веерлӑ чипер испанка, маска витӗр хура кусӗсене ялкӑштара-ялкӑштара, атӑ тӑхӑннӑ Кушак аҫинчен, д'Артаньян сӑнлӑскертен, пӗр утӑм та пӑрӑнмарӗ.
Прекрасная испанка с веером, сверкая черными глазами из-под маски, ни на шаг не отходила от Кота в сапогах, который больше смахивал на д'Артаньяна.

Шупкаланнӑ тӗслӗ кӗпе тӑхӑннӑ, хӗвел ҫинче пиҫӗхнӗ ҫарран ачасем хӑйӑрлӑ ҫыранран, хулӑн туратлӑ хӑвасен хушшинчен ӑна хирӗҫ чупса тухрӗҫ.
И с толстых ив соскальзывают и летят ему навстречу босоногие загорелые мальчишки в выцветших рубашках.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика