Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илет (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Миша хӗвел ҫине пӑхса илет те вырӑнӗнчен тӑрать.

Миша взглядывает на солнце и поднимается.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— А-а… — тӗлӗнсе илет Миша.

— А-а… — разочарованно тянет Миша.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Питӗ кирлӗ унта сан пеккисем! — кулса илет Миша.

— Нужны там такие! — хмыкает Миша.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

«Киргизия» сӑмси патӗнчен ҫыраналла чупакан хум ачасене ҫемҫен сиктерсе илет.

От носа «Киргизии» к берегу бежит волна и мягко подбрасывает ребят.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

«Ҫакӑнта анне курас пулсассӑн», — ҫиҫсе илет унӑн пуҫӗнче, анчах ҫавӑнтах вӑл куҫӗсене хӗссе илет, ҫав шухӑша хуса ярас тесе пуҫне те силлесе пӑхать: амӑшӗ курнӑ пулсассӑн, Костьӑшӑн савӑнмаллиех пулмӗччӗ…

«Вот если бы мама увидела», — мелькает у него в голове, но он сейчас же жмурится и даже встряхивает головой, отгоняя эту мысль: если бы мама увидела, ничего веселого Косте это бы не принесло….

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ҫав тери лайӑх! — хашлатса илет Миша, Костьӑна кимӗ ҫине хӑпарма пулӑшса аллине тӑсать.

— Здорово! — вздыхает Миша Цыганенок и протягивает Косте руку, чтобы помочь взобраться в лодку.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Миша тутисене йӗрӗнчӗклӗн пӑркаласа илет те, урисемпе малалла талпӑнса, шыва ҫурта пек тӳррӗн кӗрсе каять.

Миша презрительно кривит губы, оттолкнувшись, прыгает ногами вперед и свечкой уходит в воду.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Пӗтӗмпех Семен Семеныч, пирӗн физкульт айӑплӑ! — тесе хашлатса илет вӑл.

— Это все Семен Семеныч, — со вздохом говорит она, — физкульт наш!

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Мӗн эсӗ чӗнместӗн? — тесе Костьӑна аллинчен туртать Нюра, ӑна питӗнчен пӑхса илет.

Что ж ты молчишь? — нетерпеливо дергает Нюра Костю за руку и заглядывает ему в лицо.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Э-хэ! — хаваслӑн кулса илет Нюра.

— Ого! — счастливо улыбается Нюра.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ой, чӑнах та тем сивӗ пулса кайрӗ! — тет Нюра, шӑлӗсемпе шакӑртаттарса, шӑнӑр курӑкӗн ҫул ҫине татса илет те вӑл хӑйӗн сӑмси ҫине ҫыпӑҫтарать.

— Ой, что-то вправду холодно стало! — стуча зубами, говорит Нюра. Она срывает листок подорожника и лепит себе на нос.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Шуйттан шӑлӗ ҫинчи хӗрлӗ ҫутӑ, ун ҫине пӑхса, кулӑшла мӑчлатса илет

Красный огонь над Чертовым зубом смотрит на Костю и насмешливо подмигивает…

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кӗсменсем ҫинчен ӳкекен тумламсем шӑпӑлтатни ҫеҫ илтӗнет, тата сайра хутран пулӑ чӑмпӑлтатса илет те, ҫав вырӑнтан хуллен лӑпкӑ ункӑсем саланса каяҫҫӗ.

Только звенят капли, падающие с весел, да изредка всплеснет рыба, и на том месте медленно расходятся плавные круги.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич, Костя мӗншӗн пӑхнине ӑнланса, кӑмӑллӑн пуҫне сулса илет.

Ефим Кондратьевич понимает Костины взгляды и одобрительно кивает.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сайра хутран вӑл куккӑшӗ ҫине пӑхса илет — курать-ши лешӗ вӑл мӗн тери лайӑх авӑснине?

Время от времени он поглядывает на дядю видит ли тот, как здорово у него выходит?

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл кӗсменсем патне ларать, Нюра хӳре тытса пымалли кӗсмене илет, Костя вара кимӗ сӑмси ҫине выртать те шыва пӑхса пырать.

Он садится на весла, Нюра берет кормовое, а Костя ложится на носу и смотрит в воду.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Чӑнах та, кӗсмен халӗ те Костьӑна итлесех каймасть — пӗрре шыва анса каять, тепре ҫиелтен шуса иртет, кимӗ вара сылтӑмалла та сулахаялла пӑркаланать, анчах Ефим Кондратьевич сайра хутран хӳре тытса пымалли кӗсменпе авӑскаласа илет, кимӗ вара малалла хӑвӑрттӑн шуса каять.

Правда, и сейчас весло не очень слушается Костю — оно то глубоко зарывается в воду, то скользит по поверхности, и лодка виляет то вправо, то влево, но Ефим Кондратьевич время от времени подгребает кормовым веслом, и она ходко идет вперед.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя хуллен сывлӑш ҫавӑрса илет — вӑл йӑлтах асапланса ҫитрӗ ӗнтӗ.

Костя потихоньку переводит дыхание — он уже совсем замучился.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя вӑтаннипе тата мекӗрленнипе хӗрелсе каять, ҫамка айӗн Нюрӑпа куккӑшӗ ҫине пӑха-пӑха илет.

Костя краснеет от стыда и натуги и исподлобья взглядывает на Нюру и дядю.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Акӑ вӑл кӗсменсене илет, меллӗрех вырнаҫса ларать, урисене саркаласа пусать.

Он берет весла, усаживается поудобнее, расставляет ноги.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех