Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Командир Ильсеяра тата темӗн каласшӑнччӗ, анчах, сасартӑк лаша тӑпӑртатса чупнине илтсе, ура ҫине сиксе тӑчӗ.

Командир хотел еще что-то сказать Ильсеяр, но его внимание отвлек конский топот, и он вскочил на ноги.

XVI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӑй, будка патӗнче командира таврари ялсене кӑтарта-кӑтарта темӗн ҫинчен каласа панӑ Уметбаева кӗтсе илсе, унпа та ҫавӑн ҫинченех сӑмах хускатрӗ.

А сама, дождавшись, когда освободится Уметбаев, который что-то рассказывал командиру, показывая на окрестные деревни, заговорила с ним о том же:

XVI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Бикмуш мучи, Ильсеяра ҫӗр ҫине вырттарса, ӑна хӑйӗн кӗлеткипе хуплама шутланӑччӗ, шӑп ҫак самантра ӑна темӗн пӗҫертсе илчӗ те, вӑл хӑй те сисмесӗрех чӗрине аллипе ярса тытрӗ.

Дед Бикмуш уже решил, что надо залечь и укрыть собой Ильсеяр, как вдруг его ожгло чем-то и он невольно схватился рукой за сердце.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр каллех выртрӗ, анчах, сасартӑк темӗн ҫинчен аса илчӗ пулас та, Уметбаев ҫине пӑхрӗ.

Ильсеяр снова легла, но тут же, вспомнив о чем-то, взглянула на Уметбаева.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вара вӗсем кимме ҫыран хӗрринелле тытрӗҫ, хайхи сасартӑк канат хытӑ туртӑннине тата кимӗ, хӑй хыҫҫӑн темӗн сӗтӗрсе, хуллен малалла шума пуҫланине туйрӗҫ.

Тогда они повернули лодку к берегу и вдруг почувствовали, что канат сильно натянулся и лодка тронулась, потянув что-то за собой.

ХIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Юлашкинчен ҫекӗл темӗн ҫаклатрӗ.

Наконец крюк зацепил что-то.

ХIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Мӗн тумалла? — ун пуҫне темӗн тӗрлӗ шухӑш та пырса кӗчӗ, анчах вӗсенчен пери те ҫак ыйтӑва ответ параймарӗ.

«Что делать?» — в его голове рождались десятки мыслей, но ни одна из них не давала ответа на этот вопрос.

ХIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Темӗн ҫав, — тӑстарса каларӗ старик Ильсеяр сӑмахне итленӗ хыҫҫӑн.

— Вряд ли, — протянул старик, выслушав Ильсеяр.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӑйӗн куҫӗсем вылянаҫҫӗ ҫеҫ, темӗн шыраҫҫӗ..

А у самой глаза так и шныряли, искали чего-то.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Ак хайхи шывпа темӗн юхса анать.

— А тут плывет что-то.

X // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Минтерсем, савӑт-сапа урайӗнче йӑваланса выртаҫҫӗ, улӑм тӳшексене — вӗсенче темӗн шыранӑ — сӳтсе тӑкнӑ.

Подушки, посуда валялись на полу, тюфяки — в них что-то искали — были распороты.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяра ҫӗр выртма темӗн пекех ӳкӗтлерӗҫ, анчах вӑл килӗшмерӗ.

Ее пытались уговорить остаться ночевать, но Ильсеяр не согласилась.

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Эпир… эпир… — темӗн каласшӑн пулчӗ пӗри, анчах та тӗрме начальникӗ унӑн сӑмахне пӳлчӗ.

— Мы… мы… — хотел что-то сказать один, но начальник тюрьмы прервал его.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Надзирательсенчен пӗри, аллине козырек патне тытса, унтан темӗн ҫинчен шӑппӑн ыйтрӗ те Ильсеяр умне таччӑн тӑрса тухнӑ ҫынсем енне ҫаврӑнчӗ.

Один из надзирателей, взяв под козырек, тихо спросил его о чем-то и повернулся к заключенным, стоявшим плотной стенкой впереди Ильсеяр.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр хӗрарӑмран темӗн ҫинчен ыйтасшӑн пулчӗ, анчах ҫак самантра коридорта ура сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Ильсеяр хотела было еще о чем-то спросить, но тут в коридоре послышались шаги.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр тепӗр енне ҫаврӑнса выртрӗ, хӑй ҫине темӗн чухлӗ тумтир витсе тултарнӑ иккен.

Ильсеяр повернулась на другой бок и сразу почувствовала тяжесть окутавшей ее одежды.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Халӗ темӗн те пӗр пуҫланса каять ӗнтӗ — ух!

— Теперь такое начнётся — ух!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Эпӗ акӑ, ҫирӗм ҫичӗ ҫулта ӗнтӗ, ҫапах та тепӗр чухне темӗн те пӗр пуҫа килсе кӗрет — аптрасах ҫитетӗн!

— Мне вот двадцать семь лет, а тоже иной раз такое в голову лезет — беда!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Темӗн те шухӑшласа кӑларӗҫ-ха тата! — ҫилӗллӗн кӑшкӑрса ячӗ ватӑ катка-пичкеҫӗ.

— Ещё чего выдумают! — сердито закричал старый бондарь.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ӗҫлӗ ҫынсен куҫӗ умӗнче хӑйсен вак-тӗвек ӗҫӗсенех сехетсерен темӗн пысӑкӑш ӳссе капланса пыраҫҫӗ, пӗтӗм пурнӑҫа хупласа хураҫҫӗ, халь акӑ, пурнӑҫӑн ҫав пайтине тахӑш енчен, ӑнланмалла мар тата куҫкӗретӗнех килсе тухнӑ хӑрушлӑх юнаса тӑрать.

В глазах деловых людей их маленькие дела с каждым часом вырастали во что-то огромное, затенявшее всю жизнь, и вот этому смыслу жизни откуда-то грозила непонятная и явная опасность.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех