Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вырӑс патши пулсаччӗ — ун чухне мана йытӑ вырӑнне хӑваланӑ.
Был русский царь — меня гоняли как собаку.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Птаха мехелӗн ҫавӑрӑнса, Василёкӑн урисем ҫине, унӑн пуҫӗ ҫумне темӗнле икерчӗ майлӑн ҫыпҫӑнса ларнӑ картус пекки ҫине, унӑн кивелнӗ хӗрарӑм кофти тӑхӑннӑ тӑхӑр хут кукӑрӑлса ӳкнӗ кӗлетки ҫине пӑхса илчӗ те, витӗр касакан шеллӗх, ҫак ачана атӑпа тумтир туянса пама укҫа ӗҫлесе илме ҫук йытӑ пурнӑҫӗ ҫине юҫҫӗн тарӑхтаракан ҫилӗ унӑн пырне килсе капланчӗ.
Птаха устало повернулся, посмотрел на ноги Василька и на какое-то подобие фуражки, блином прилипшей к его голове, на всю его согнувшуюся в три погибели фигурку в старой женской кофте, и острая жалость и горькая обида на собачью жизнь, при которой он не мог заработать даже, на сапоги и одежду этому ребенку, сдавили ему горло.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Унтан вӑл салтаксем енне ҫаврӑнчӗ те, йытӑ вӗрнӗ пек уҫҫӑн панӑ команда винтовкӑсене салтаксен ҫурӑмӗ хыҫне ҫактарчӗ.
Затем он обернулся к солдатам, и резкая, как лай, команда вскинула винтовки солдат на спину.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Ан кӑшкӑр, йытӑ ами…
— Замолчи, сука…

Воззвани пичетлекенсем патне ертсе кайма пултаракан йӗре ҫакӑнта тупма май пуррине вӑл шыракан йытӑ сисӗмлӗхӗпе сисет.
Чутье ищейки подсказывало ему, что именно здесь можно найти след, так или иначе ведущий к тем, кто напечатал воззвание.

Тен пырса хуплӑпӑр та-и ҫав йытӑ Пшеничека.
Авось мы накроем эту стерву Пшеничека…

— Марш, атту йытӑ вырӑнне персе пӑрахатӑп!
— Марш, а то застрелю, как собаку!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Эсӗ, йытӑ ҫури, унта лӑпкӑрах пул, атту… — ҫын ҫапла каларӗ те аллипе хӑмсарса илчӗ.
— Ты, щенок, потише там, а то… — и человечек сделал выразительный жест рукой.

— Санӑн мӗн йытӑ тивӗҫӗ пур кунта? — терӗ ӑна хресчен лӑпкӑн, полякла каланине ӑнланса.
— А какое твое собачье дело? — спокойно ответил ему крестьянин, поняв польскую речь.

— Ҫулӑхать, усал йытӑ пек!
Пристал, как злая собака!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Халлӗхе пирӗн санӑн йытӑ пурнӑҫне кӗскетмелӗх кӑна вӑй ҫитет-ха….
Пока что мы в состоянии сократить срок твоей собачьей жизни…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ӑшӗ ҫуннӑ йытӑ пек, вӑл буфет пӳлӗмне чупса кӗчӗ те пӗр стакан портвейна сывламасӑрах янклаттарчӗ.
Как нашкодившая собака, он пробрался в буфетную и залпом выпил стакан портвейна.

Эсӗ мӗн, погонсене ху сӳсе пӑрахрӑн-и, е вӗсене ҫав йытӑ ҫури обер татса илчӗ-и?
Ты что, погоны сам снял или тебе их этот обер-сукин сын пооборвал?

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Эпӗ йытӑ йӑхӗнчен пулсан та, халиччен чунӑма шуйттана сутман.
Я хоть и из легавой породы, но души еще черту не продавал.

Йытӑ профессийӗ!
Собачья профессия!

Старик граф ҫемйишӗн — хуҫа килне кӗме пӑхакан кашни ҫын ҫине сиксе ларма хатӗр тӑракан ватӑ йытӑ пекех — чунтан тӑрӑшнӑ.
Старик был предан графской семье, как бывают преданы лишь старые дворовые собаки, готовые броситься на каждого, кто попытается войти в хозяйский дом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Анчах тепӗр енчен пӑхсан — рабочи француз та, тутар та, тӗрӗк те — вырӑс рабочийӗ пекех, йытӑ пурнӑҫӗпе пурӑннине куратпӑр!
— А с другого бока взглянем — так увидим, что и француз рабочий, и татарин, и турок — такой же собачьей жизнью живут, как и мы, русский рабочий народ!

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Вӗсемшӗн халӑх кӑна мар, пирӗн ҫине йытӑ вырӑнне вӑскӑртса пурӑннӑ ҫын та хаклӑ мар.
— Не только народ, но и те люди, которыми они, как собаками, травят нас, — не дороги им.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пурнӑҫ вӑл хытӑ тыткалать; йытӑ витинче пурӑнни — сурӑх картинчи мар, кашни хӑйне майлӑ вӗрет…
Жизнь смотрит строго; на псарне — но в овчарне, всякая стая по-своему лает…

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кашкӑр-и, тилӗ-и е ахаль йытӑ кӑна — паллаймастӑп!
Волк, лиса или просто собака — не вижу!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика