Шырав
Шырав ĕçĕ:
«Вӑл мана ухмах тесе шутлать, вӑл эпӗ унран хӑратӑп, тесе шухӑшлать, путсӗр!«Он меня дураком считает, он думает, что я его боюсь, подлец!
IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл мӗн пӗлни ҫинчен эпир унран ыйтӑпӑр-ха.
IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Унран икӗ утӑмра, ҫӗрте, ура ҫине тӑма хӑтланса, леш ҫын тӑрмашнӑ, вӑл ҫӗлӗксӗр, кӑтра пуҫлӑ пулнӑ.
IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ҫынсем, пурте тенӗ пекех, вӑрттӑн е уҫҫӑн хӑйсене унран ӑслӑрах тесе шутланӑшӑнах ухмах; вӗсем кирлӗ мар япаласем ытлашши нумай шухӑшласа кӑлараҫҫӗ; тен, вӗсем ӑна хӑйсем темле суккӑр пулнӑ пирки тӑваҫҫӗ пуль, кашниех, хӑйне ҫынсем хушшинче ҫухатасран хӑраса, хӑйне хӑй курасран хӑраса, ыттисенчен палӑрмалла уйрӑлса тӑма тӑрӑшать.
IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл ывӑлӗ ӗҫлӗ ҫын пулнине ӗненнӗ, хӑй унӑн интересӗсене хирӗҫ туса хунине тавҫӑрса илнӗ, анчах, Якова ҫак тавлашӑва хутшӑнтарса, унран: Эсӗ мӗнле шухӑшлатӑн? — тесе ыйтма хӑйӗн мӑнкӑмӑллӑхӗ чарса тӑчӗ.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Маврин поручике Помялова хӑйӗнчен уйӑрнӑ, вӑл каллех виҫҫӗр ҫирӗм тенкӗ картла выляса янӑ; Помялова унран вексельсем тӑрӑх шыраса илесшӗн, унӑн Мавринтан илмелли пур.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Артамонов унран: — Вӑрҫатпӑр-и, старик? — тесе ыйтрӗ.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл тасалӑха ҫав тери, тарӑхтармаллах юратнӑ: пукан ҫине ларнӑ чух вӑл ӑна сӑмса тутрипе шӑлса илнӗ, унран яланах духи шӑрши калама ҫук вӑйлӑ кӗнӗ, ҫавна пула сунаслас килнӗ; вӑл килте пуринчен те ним тытӑнса тӑмасӑрах, кӳрентермелле йӗрӗннӗ пирки Артамоновӑн хӗрне хӑйне тарӑхтаракан япаласемшӗн пуриншӗн те тавӑрасси килнӗ; вӑл ун умӗнче килте те, тепӗр чух кил хушшинче те пӗр аялти кӗпе-йӗмпех, йӳле янӑ халатпа, ҫара уран тӑхӑнса янӑ калушпа ҫӳренӗ, апат ҫинӗ чух тутисемпе чаплаттарнӑ та пушкӑрт ҫынни пек какӑрнӑ.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Тӗрӗс, тӗрӗс! — мӑшкӑлласа илчӗ унран хуҫа.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Хӑй ӑнланайманнине унран пытарас тесе, аслӑ Артамоновӗ хыттӑнах тӗпченӗ:Чтоб скрыть от него своё непонимание, Артамонов старший строго допытывался:
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Яковпа пӗрле киле таврӑннӑ чух, ашшӗ унран: — Мӗн ҫинчен тавлашнине ӑнланатӑн-и? — тесе ыйтнӑ.Возвращаясь домой с Яковом, отец спрашивал его: — Понимаешь, о чём спорят?
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Анчах пуҫӗ мухмӑрпа пӑтранса тӑнине тата лӗнчӗркесе ҫитнӗ кӗлетки ывӑннине туйнӑ вӑхӑтрах, шӑллӗне сӑнаса, вӑл хӑйӗн ӑшӗнче тепӗр кӑткӑс туйӑм ӳссе пынине сисрӗ: вӑл шӑллӗне пӗр вӑхӑтрах ӑмсанать те хисеплет те; унран вӑрттӑн тӑрӑхлани те, ӑна курайманни те пур.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Лакей ликер илсе пырса парсан, Артамонов унран: — Эс салтак-и? — тесе ыйтрӗ.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Шӑллӗ хаваслӑн калаҫнине итленӗ май, вӑл ҫак ҫын хӑйӗнчен пуян тата, тен, унран ӑслӑрах ҫынсене, пӗтӗм ҫӗршыври суту-илӗве алӑра тытса тӑракан ҫынсене темле майпа хӑйне хисеплеттерни ҫинчен шухӑшларӗ; тепӗр шӑллӗ, монастырте пытанса, ӑслӑ та тӗрӗс ҫын ятне илет, анчах та ӑна, Петра, ӑнсӑртран пулакан ӗҫсем тытса ҫураҫҫӗ.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ҫапах та вӑл хӗрарӑм ҫине пурпӗр пӑхрӗ, мӗншӗн тесен хӗрарӑм ҫарамас пулни ӑна парӑнтарнӑ, вӑл унран хӑпма пултараймарӗ.И всё-таки он смотрел на женщину, прикованный неотразимой, покоряющей силой её наготы.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Ҫын мӗн чухлӗ ирсӗртерех, турӑ унран ҫавӑн чухлӗ ҫӳлерех, — ӑна эпир хамӑрӑн ҫылӑхсем ӑшӗнче ҫӗрнӗ шӑршӑ хӑвалать.— И чем ниже человек, тем выше от него бог, гонимый смрадом гниения нашего во грехах.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Эс кала ӑна: мана унран процентсем те кирлӗ мар, укҫа та кирлӗ мар.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Унран хитререххисем те пур.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Часах вӑл Ольга хӑйӗнпе тата та кӑмӑллӑрах, туслӑрах, анчах темле хӗрхеннӗ пек калаҫма тытӑннине туйрӗ; ку унан кӑмӑлне каймарӗ, ҫавӑнпа та пӗррехинче, кӗрхи каҫ, ун патӗнче ларнӑ чухне, Петр унран: — Сана упӑшку Попова пирки мӗн те пулин лӑпӑртатса памарӗ пуль-ҫке? — тесе ыйтрӗ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Эс мӗн ыйтса пӗлесшӗн вара унран? — ыйтрӗ Артамонов тарӑхса, анчах хӑй мӗншӗн тарӑхнине хӑй те ӑнланмарӗ.— Чего ты добиваешься? — спросил Артамонов с досадой, непонятной ему.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.