Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑрса (тĕпĕ: ҫывӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп малтан выртасшӑн марччӗ, кайран, сисмен те, ҫывӑрса кайнӑ; кайран вара тӑрассӑм та килмерӗ.

А я сперва не хотел ложиться, а потом нечаянно разоспался и уже даже не хотел вставать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кӳпрӗмӗр, кӳпрӗмӗр, ирччен ӗҫрӗмӗр, ҫаплах ҫывӑрса кайнӑ кӑмака ҫинче, ӳсӗрскер.

Дули, дули, гуляли до утра, так и заснул на печи, пьяный.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах вӑл хӑй мӗн каланӑ пирки пӗр минут та ӳкӗнмесӗрех килне кайрӗ, хӑй патӗнче ӗҫекен стариксем ҫине ҫаврӑнса пӑхмасӑрах, выртрӗ те тахҫантанпах ҫывӑрса курман ҫирӗп ыйхӑпа ҫывӑрса кайрӗ.

Но, ни минуты не раскаиваясь в том, что он сказал, он пошел домой и, не взглянув на пивших у него стариков, лег и заснул таким крепким сном, каким давно не спал.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин хӑйне хӑй халь, анчах ҫывӑрса тӑнӑ пек, уҫҫӑн та патвар туйрӗ.

Оленин чувствовал себя свежим и бодрым, как будто он сейчас проснулся.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Паян сад пахчине ӗҫлеме килесшӗнччӗ, — терӗ вӑл, кӑшт чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн, унтан вара ҫывӑрса кайрӗ.

— Нынче хотел в сады работать прийти; его батюшка звал, — проговорила она, помолчав немного, и заснула.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Шӑрӑхран ниҫта кайса хӑтӑлма май ҫук пулин те, арбан сулхӑнӗнче вӑрӑмтунасем кӗтӗвӗпе хӗвӗшнине тата арҫын ачи, ҫаврӑнкаланӑ май, хӑйне тӗрткеленине пӑхмасӑрах, Марьяна тутӑрне пуҫӗ ҫине туртса витсе ҫывӑрса каймах пуҫланӑччӗ, сасартӑках кӳршӗ хӗрӗ Устенька ун патне чупса килчӗ те, арба айне чӑмса, Марьянӑпа юнашар выртрӗ.

Несмотря на то, что от жару некуда было деваться, что комары роями вились в прохладной тени арбы и что мальчишка, ворочаясь, толкал ее, Марьяна натянула себе на голову платок и уж засыпала, как вдруг Устенька, соседка, прибежала к ней и, нырнув под арбу, легла с ней рядом.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лешӗ кайсанах, вӑл вырӑн ҫине тӳнет те ирхинеччен вӑратайми лӑпкӑ ыйхӑпа ҫывӑрса каять.

Как только он уходил, она бросалась на постель, и до утра засыпала непробудным, спокойным сном.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Каҫарма юрать пӗррелӗхе, — тавӑрчӗ Ерошка, — тепрехинче ҫывӑрса юлас пулсан вара, штраф — пӗр витре эрех.

— Прощается для первого раза, — отвечал Ерошка, — а другой раз проспишь, ведро чихиря штрафу.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин патӗнчен таврӑннӑ хыҫҫӑн вӑл пӗр икӗ сехет ҫывӑрса илчӗ те, ҫутӑличчен нумай малтан вӑранса, хӑйӗн кровачӗ ҫинче выртрӗ, ӗнер паллашнӑ ҫын ҫинчен шухӑшларӗ.

Вернувшись от Оленина, он заснул часа на два и, еще до света проснувшись, лежал на своей кровати и обсуживал человека, которого он вчера узнал.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Асту, иртерех тӑр, ҫывӑрса юлан-тӑк — штраф.

— Смотри раньше вставать, а проспишь — штраф.

XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗн, чиперккесем, ҫывӑрса кайрӑр-им? — терӗ Назарка.

— Что, красавицы, заснули? — сказал Назарка.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин у апат ҫирӗ те ҫывӑрса кайрӗ.

Оленин поел и заснул.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Назарка вӑранчӗ, калаҫкаласа илчӗ те каллех ҫывӑрса кайрӗ.

Назарка проснулся, поговорил и опять заснул.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ ҫывӑрам, ҫывӑрса илер; унтан вара эсӗ ҫывӑрӑн, эпӗ ларӑп…

Я засну, поспим; а там ты заснешь, я посижу.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эп халь ҫывӑрса илем, — хушса хучӗ вӑл, — эс автансем авӑтнӑ хыҫҫӑн вӑрат: йӗрке кирлӗ-ҫке-ха.

— Я теперь засну, — прибавил он, — ты разбуди после петухов; потому, порядок надо.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эсӗ ҫывӑрса тӑранаймастӑн та, ӑна ӑҫтан вара! — терӗ ҫурма сасӑпа Назарка.

— Ты-то не просыпаешься, так ему как же! — сказал Назарка вполголоса.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эсӗ те Назар, — терӗ вӑл, Лука еннелле ҫаврӑнса, — тата Ергушов каять; ҫывӑрса тӑранчӗ пулӗ.

Ты да Назар, — обратился он к Луке, — да Ергушов пойдет; авось проспался.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ирӗ ӑшӑччӗ пулин те, ҫывӑрса тӑранман, анаслакан салтаксем хӑйсен йӗтенпир кӗписемпе аванах тӑрӑлтатса чӗтӗрерӗҫ.

Несмотря на теплое утро, невыспавшиеся, зевавшие солдаты дрожали в своих каламянковых рубахах.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Калинккерен ҫӳҫлемес, лӳппер, ҫывӑрса тӑртаннӑ тиншӗк тухрӗ.

Из калитки вышел вихрастый, ленивый, заспанный денщик.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Питӗ ир вӑранчӗ вӑл, тем тери тӑрӑшрӗ пулин те, кайран ниепле ҫывӑрса каяймарӗ.

Встал он очень рано и, как ни старался, не мог потом заснуть.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех