Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татса (тĕпĕ: тат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Итлетпӗр: йӗркипех касмалла мар, ҫинҫерех те ҫӳлӗрех хулӑсене суйламалла! — татса калать Митя.

— Есть не рубить подряд, выбирать тоньше и длинней! — отчеканивает Митя.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Акӑ мӗн, каяс теекен, — татса калать Елена Ивановна: — кил, манпала лар, утрав ҫинче те манран пӗр утӑма та ан уйрӑл!

— Вот что, желающий, — решается Елена Ивановна: — Иди садись со мной и на острове — от меня ни на шаг!

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

«Ку манӑн кӑмӑл туртӑмӗ мар», — тесе татса хунӑ та Костя, часах лӑпланнӑ.

«Это не мое призвание», — решал про себя Костя и успокаивался.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Эпӗ мӗнпурӗ те икӗ чие ҫырли кӑна татса илтӗм, Тимка вара ҫавӑншӑнах кӑшкӑрашма пуҫларӗ.

Я всего две штуки и сорвала, а Тимка уже кричит.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Тӑрассу килмесен — ху пӗлнӗ пек ту, — татса калать Нюра…

— Не хочешь — как хочешь, — решает Нюра.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫак ыйтӑва татса параймасӑрах, Тимахвипе Миша ҫывӑрса каяҫҫӗ, Костя вара ниепле те ҫывӑраймасть.

Так и не решив этого вопроса, Тимофей и Миша засыпают, а Костя никак не может уснуть.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫиппине татса, вӑлтисене пӑрахса хӑварсах, Костя икӗ аллипе ҫӑрттана сухисенчен тытса, вӗрекен сӑмавара хӑй умӗнче йӑтса пынӑ пек, йӑтса каять.

Оборвав поводок, оставив удочки, Костя, обеими руками взяв щуку под жабры, несет ее перед собой, как кипящий самовар.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ой, чӑнах та тем сивӗ пулса кайрӗ! — тет Нюра, шӑлӗсемпе шакӑртаттарса, шӑнӑр курӑкӗн ҫул ҫине татса илет те вӑл хӑйӗн сӑмси ҫине ҫыпӑҫтарать.

— Ой, что-то вправду холодно стало! — стуча зубами, говорит Нюра. Она срывает листок подорожника и лепит себе на нос.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Есть, борт ҫывӑхне пымалла мар! — татса ответлет Костя.

— Есть к борту не подходить! — отчеканивает Костя.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӗсен тӑррисем вагон патнелле кармашаҫҫӗ, ҫӗрелле пӑхмасассӑн вара, вагон рельссем тӑрӑх курса пынӑ пек мар, йывӑҫсем хушшипе сывлӑшра ярӑнса пынӑ пек курӑнать, сасартӑках вӑл троса татса пӑрахса аялти станци урлӑ, Подол ҫурчӗсем ҫийӗн вӗҫтерсе иртессӗн, ҫапла вара, ҫӳлтенех Днепр урлӑ каҫса кайса, аякра кӑваккӑн курӑнакан вӑрман патне персе ҫитессӗн туйӑнать.

Их вершины тянутся к вагончику, и, если не смотреть на землю, кажется, что он не катится по рельсам, а плывет между деревьями по воздуху, еще немножко и он оборвет трос, перемахнет через нижнюю станцию, дома Подола, да так и понесется поверху через Днепр к синеющему вдалеке лесу.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ҫапла калани гладиатор кунҫулӗ мӗнле пулассине татса та пачӗ.

Ее слова решили судьбу гладиатора.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Лере, ав ҫав хура сӑртсен леш аяккинче Аслӑ Упа кӳлли сарӑлса выртнине, ҫав енчех тата Поляр унки Канада тӳремлӗхне тахӑш тӗлтен татса кайнине те пӗлет.

Соображая, что где-то там, за этими мрачными холмами, лежит Большое Медвежье озеро и что в том же направлении проходит по канадской равнине страшный путь Полярного круга.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Гусевӑн хӑлхисене хӑрушла кӑшкӑру татса ҫуратчӗ.

Страшный вопль разодрал уши Гусева.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн пӗтмӗшне татса панӑ: Атлантсем хӑйсен кӳпӗнчӗк мулне ҫеҫ хӳтӗлееҫҫӗ, куҫса ҫӳревҫӗсен вара — сӑваплӑ ҫӑткӑнлӑх, тата — тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗре ҫитсе тӗпленесси.

Участь её была предрешена: Атланты могли только защищать пресытившее их богатство, у кочевников была священная жадность и вера в обетование.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Куратӑр-и — кантраран шарик ҫакӑнса тӑрать, ылтӑн… атя-ха татса илем терӗм те… пӑхсамӑр — мӗн пулса иртрӗ…

— Видите — шарик висит на шнурке, думаю, — золотой, дай сорву, глядите, что получилось.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Японецсем Владивостокри гарнизон ҫине кӗтмен ҫӗртен тапӑнса хулана хӑйсен аллине ҫавӑрса илсен, хастарлӑ, матроссем, ик енчен пулеметсенчен пени ҫине пӑхмасӑрах миноносецсем ҫинчен ҫырана тухнӑ та, тӑватӑ сехет хушши тӑсӑлнӑ ҫапӑҫу хыҫҫӑн сакӑр ӗрет тытнӑ йӗплӗ пралук картине татса, тайганалла тухнӑ.

Когда японцы врасплох напали на владивостокский гарнизон, доблестные моряки под перекрестным пулеметным огнем высадились с миноносцев на берег и, преодолев восемь рядов проволочных заграждений, вырвались в тайгу.

6. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Шӑл! — татса хучӗ ӑна Селезнев хаяррӑн.

— Цыть! — оборвал Селезнев с мрачной угрозой.

6. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Ҫирӗм секунда юлчӗ, — сиввӗн татса кучӗ комиссар.

— Двадцать секунд осталось, — холодно обрезал комиссар.

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Чӗрӗ хупах татса парӑр мана, — куратӑр вӗт, ку пӗтӗмӗшпех йӗпенсе шӑтса пӗтнӗ, — терӗ.

Сорвите свежий лопух, — видите же — этот весь промок и в дырках.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫӳретӗн ҫӗр хута лӑстӑртатса, ҫывӑрас ыйха татса.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех