Шырав

Шырав ĕçĕ:

хырӑмӗ (тĕпĕ: хырӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ӑна меньшевик терӗҫ, чӑнах та, меньшевик вӑл — пӗчӗкҫеҫ хӑй, хырӑмӗ кӑна пысӑк.
Его правильно прозвали меньшевиком, он и в самом деле был маленький — совсем карапуз, только живот большой.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Уча, хашкама ерсе, хырӑмӗ ҫине выртрӗ те хӑлхине ҫӗр ҫине хурса итлеме тытӑнчӗ.
Уча, запыхавшись, упал на живот, приложил ухо к земле и сделал вид, будто слушает, что делается под землей.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хыттӑн сирпӗнекен шывран аллисемпе хӳтӗленме тӑрӑшса, вӑл темскер кӑшкӑрчӗ, анчах Васька ун ҫине ҫаплах сапрӗ тесапрӗ, ун пуҫӗнчи сӑран картуза хывӑнтарса ӳкерчӗ, хырӑмӗ ҫинчи ылтӑн вӑчӑраллӑ жилетне йӗпетрӗ.
Закрываясь от бьющей струи руками, он что-то кричал, но Васька поливал и поливал его, сбил с него кожаный картуз, намочил жилетку с золотой цепочкой на брюхе.

Лешӗ уҫланкӑ тавра утса ҫаврӑнчӗ, пӗр тӗм айӗнче темӗнле шӑтӑк тупса, унта пӑхма тӑрӑшса хырӑмӗ ҫине выртрӗ.
Тот, обойдя поляну, нашел под кустом какую-то норку, лег на живот и старается в нее заглянуть.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя малтан кӑмӑл тӑвас тесе ӗҫет, каярахпа вара хырӑмӗ шӑмпӑлтатакан пуличченех ӗҫсе лартать.
Костя пьет сначала из вежливости, потом наливается молоком, пока в животе у него не начинает бултыхаться.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ывӑниччен, тарласа кайиччен ҫиет, хырӑмӗ параппан пек тулса ҫитичченех сыпать, татах та ҫиме хатӗр, анчах тек шӑнӑҫмасть.
Он ест до изнеможения, до пота, пока живот у него не вздувается, как барабан, и готов бы есть еще, но больше не лезет.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Чӑнахах та хырӑмӗ ыратнӑ унӑн, — тесе пӳлнӗ юлташне Бим, — мӗншӗн тесен вӑл, хӑйне хӑй чӑрмала-чӑрмала, пӑр ҫинче йытӑ ҫури пек сиккелерӗ; ыратнипе йынӑша-йынӑша ҫухӑрчӗ.
— Да, в его внутренностях была нестерпимая боль, — прервал Бим, — он царапал себя и прыгал по льду, как игривый щенок; по тому, как он рычал и метался, было ясно, что это не игра.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Унӑн хырӑмӗ те выҫӑ мар.
Есть ему не хотелось.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Анчах хальхинче ӑна хырӑмӗ пӗрре те аптратмарӗ.
Но боли в желудке уже не беспокоили его.

Тӑртаннӑ пакӑлчак сыппи хытса ларнӑ, халь ӗнтӗ вӑл пушшех хытӑрах уксахлать, анчах ура ыратни, хырӑмӗ ыратнипе танлаштарсан, нимӗнех те мар пек туйӑнать.
Нога у него одеревенела, он стал хромать сильнее, но эта боль ничего не значила по сравнению с болью в желудке.

Вӑрансан та час хускалмарӗ, чылайччен месерле, тӳпери тӗксӗм пӗлӗт ҫинелле пӑхса выртрӗ, ҫав хушӑра вӑл хӑйӗн хырӑмӗ выҫӑ иккенне туйса илчӗ.
Лежал на спине; он посмотрел на серое небо и почувствовал, что голоден.

Этем урисем кристалран ӳссе ҫитӗнеҫҫӗ, унӑн хырӑмӗ — хӗвел, унӑн куҫӗсем — ҫӑлтӑрсем, унӑн пуҫӗ — тӗнче уҫлӑхнелле тӑсӑлса сарӑлакан хӗрриллӗ алтӑр».
Ноги человека вырастают из кристалла, живот его — солнце, его глаза — звёзды, его голова — чаша с краями, простирающимися во вселенную.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита сенкертерех шывалла пӑхрӗ те — унта хӑйӗн сӑнне курать, ҫутӑ пайӑрки унӑн хырӑмӗ ҫине ӳкнӗ.
Аэлита посмотрела в синеватую воду — и там увидела своё отражение, луч света падал ей на живот.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось алӑка яриех уҫрӗ те унта — йӑрӑм-йӑрӑмлӑ мӑнтӑркка, — хырӑмӗ тӗлӗнче сывлӑмпа исленнӗ сенкер чечексен ҫӗклемне икӗ аллипе те тытса тӑрать.
Лось распахнул дверь, — за нею стоял полосатый толстяк, придерживая обеими руками на животе охапку лазоревых, осыпанных росою, цветов:

Кану // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫак сӑмахсене илтсен, синьор Карабас Барабас куҫӗсене сиктерсе кӑларчӗ, сиксе тӑчӗ, сухалӗсемпе ҫыхланса ларчӗ те тӳрех хӑраса ӳкнӗ Дуремар ҫинелле йӑванса кайрӗ, ӑна хӑйӗн хырӑмӗ ҫумне пӑчӑртаса тытрӗ те, вӑкӑр пек ҫухӑрса мӗкӗрсе ячӗ.
При этих словах Карабас Барабас выпучил глаза, вскочил, запутался в бороде, полетел прямо на испуганного Дуремара, прижал его к животу и заревел, как бык:

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эрех хырӑмӗ! —
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӑ, сывлӑш вӗрсе кӗртнипех мечӗк пек хӑпарать-им ҫӗвек тута-Нина хырӑмӗ, э?
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Кӑшкӑр, кӑшкӑр, эрех хырӑмӗ!
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хырӑмӗ тӗлӗнче, аяларах, сылтӑмра, каса-каса ыратма тытӑнчӗ темӗскер.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Каллех вӗлт те вӗлт сӗлӗ кӗлти ҫӳлелле, ух та ух молотилка хырӑмӗ.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика