Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫать (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ҫын политикӑлла ыйтусем ҫине куҫать, яланах пуҫне усать! — тетӗп.

Как займётся политическим вопросом, так остаётся каждый раз с носом!

Алса тата Катушка ятлӑ чӗрӗпсем // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ку колонна Путивль ҫулӗ тӑрӑх вӑрман хӗррипеле ҫурҫӗрелле куҫать иккен.

Колонна двигалась по дороге от Путивля на север мимо леса.

Хӗл ҫывӑхарать // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Пӗр шӑтӑк патӗнчен иккӗмӗш, виҫҫӗмӗш, вуннӑмӗш шӑтӑк патне куҫать.

От одной ямы переходили к другой, к третьей, десятой.

Улмуҫҫи // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Разведчиксем виҫ сехетрен таврӑнчӗҫ те хӑйсем мӗн пӗлсе килни ҫинчен Спартака каласа пачӗҫ: ҫул тӑвайккипе тепӗр икӗ мильӑна яхӑн хӑпарать, вара чӑнкӑ ҫӗрте ту тӑрринелле каякан ансӑр сукмака куҫать; ку сукмак чул сӑртпа тӗпсӗр шӑтӑксем хушшинче ҫухалать.

Из сведений, доставленных разведчиками через три часа, Спартак узнал, что дорога, на которой они находились, шла еще приблизительно только на две мили, а потом переходила в обрывистую узенькую тропинку, ведущую через леса к вершине; дойдя до определенной высоты, она пропадала совершенно среди скал и пропастей.

XI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл илтме пуҫларӗ, — аппарат чул катрамӗсемпе вак чул капламӗсен хушшинче куҫать тейӗн.

Он стал слушать, — казалось — аппарат продвигается среди скоплений камней и щебня.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗпӗрленӳ майӗпен-майӗпен ун патнелле куҫать.

Толпа робко стала придвигаться.

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗлсем: хӗвел сӳннӗ кӑмрӑка куҫать, ҫӑлтӑрсем тӳперен куҫа-куҫа анаҫҫӗ, Усал Талцетл ҫут тӗнче ҫийӗн сӳнет.

Знай, — потухшим углём станет солнце, укатятся Звёзды с неба, погаснет злой Талцетл над миром.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хул пуҫҫисемпе тӗрткелешсе, пӗкӗрӗлсе Лось яп-яка стенасен хушшинче куҫать.

Ширкая плечами, нагибаясь, Лось с трудом двигался между отполированными стенами.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита, яланхи пекех, вӑл, Лось, кӗтнинчен чипертереххӗн те чаплӑраххӑн кӗрсе тӑрать, ҫӳлти ҫап-ҫутӑ чӳречесен айӗн утса иртет, тӗкӗр урай тӑрӑх унӑн хура кӗпи вӗлкӗшсе куҫать.

Аэлита войдёт, как всегда, прекраснее, изумительнее, чем он, Лось, ждал, пройдёт под озарёнными, верхними окнами; по зеркальному полу пролетит её чёрное платье.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӗтреллӗ стенара ун умӗнче тӗлӗнтермӗш пурнӑҫ уҫӑла-уҫӑла, ирте-ирте куҫать.

Странная жизнь раскрывалась и проходила перед ним в туманной стене.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Курӑнакан тӗнчене этем витӗр ӑс-тӑн юхӑмӗ куҫать.

Через человека течёт поток разума в видимый мир.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мачча чатӑрӗ ҫӳллӗ, мрамор пусӑна куҫать, — унтан ирхи сапаланчӑк ҫутӑ ӳкет.

Шатёр потолка переходил в высокий, мраморный колодезь, — оттуда падал рассеянный, утренний свет.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унталла вӑрӑм ҫӑмлӑ, лӳппер чӗр чунсен — хашисен, ҫурма упасен-ҫурма ӗнесен — кӗтӗвӗ салхуллӑн ӳлесе куҫать.

Туда, с унылым перевыванием, шло стадо неуклюжих, длинношёрстых животных, — хаши, — полумедведей, полукоров.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳремлӗх лутра ҫемҫе сӑртлӑхалла куҫать.

Равнина переходила в невысокие, мягкие холмы.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пуҫне ҫӑлтӑрсен кӑшӑлӗ ункӑланӑ, ҫак кӑшӑл ҫамки ҫийӗн ҫинҫе параболӑна куҫать; ун ӑшӗнче — икӗ шарик: рубин тӗсли тата тӑмран тунӑ хӗрлӗ кирпӗч тӗслӗскер.

Голову обхватывал золотой обруч из звёзд, надо лбом он переходил в тонкую параболу, внутри её заключалось два шарика: рубиновый и красновато-кирпичный, глиняный.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӗвел тухӑҫ енче вӑл — экватор таранах; вӑтам меридиан ҫывӑхӗнче ҫутӑрах ене вашмӑклатса ункӑланнӑн ҫӗкленет, унтан икке пайланать те ҫаврашкан хӗвел анӑҫ хӗрринче иккӗмӗш сӑмсаха куҫать.

На востоке она доходила до экватора, близ среднего меридиана — поднималась, огибая полого более светлую поверхность и раздваивалась, образуя у западного края диска второй мыс.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑвӑртлӑх шутҫи кӑтартать: ҫеккунтра 50 метр, шутҫӑ йӗппи малаллах куҫать.

Счётчик скорости показывал — 50 метров в секунду, стрелка продолжала передвигаться вперёд.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сывлӑшсӑр уҫлӑхра, хирӗҫлев ҫук ҫӗрте, вӗҫеве нимӗн те чӑрмантарман ҫӗрте, — ракета вӗҫӗмсӗр ӳссе пыракан хӑвӑртлӑхпа вирхӗнсе куҫать, унта эпӗ, ахӑртнех, ҫутӑ хӑвӑртлӑхӗпе вӗҫеетӗп, енчен те, паллах, магнит витӗмӗ чӑрмантармасан.

В безвоздушном пространстве, где нет сопротивления, где ничто не мешает полёту, — ракета будет двигаться со всё увеличивающейся скоростью, очевидно, там я могу достичь скорости света, если не помешают магнитные влияния.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Таса вӗҫев — ӳкӗм, ун чухне япала ӑна тӗртекен вӑй витӗмӗпе куҫать.

Чистый полёт — это падение, когда тело двигается под действием толкающей его силы.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Юр чӗрӗ пек куҫать

— Снег двигается, как живой…

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех