Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пиллӗк, — тепӗр хут каларӗ вӑл иккӗшне те лектернӗшӗн тулли кӑмӑлпа сывласа ярса.

— Пять, — повторил он, задев обоих, и удовлетворенно вздохнул.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Алӑк тулашӗнче хӑрушла йынӑшу, пырӗнчен ярса тытнӑ чух асар-писер ҫухӑрнӑ евӗр сасӑ янӑраса кайрӗ — пурте картах сикрӗҫ.

За дверью раздался такой стон, такой исступленный вопль схваченной за горло души, что все вздрогнули.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Боцман ыйтуллӑн пӑхса ҫаврӑнчӗ, унтан Стерс мӗн пирки каланине ӑнланса вун пилӗк баллон кӗрекен юман пичкене сарлака ал лапписемпе ярса тытрӗ, Стерс койки патӗнче каҫхи сӗтел пек ларнӑскере алӑк ҫумнех вырнаҫтарчӗ.

Боцман вопросительно оглянулся, затем, поняв, о чем говорит Стерс, схватил широкими своими ладонями дубовый бочонок, вместительностью пятнадцать галлонов, стоявший у койки Стерса в виде ночного столика, и переставил его поблизости двери.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Суринэ ӑна ярса тытрӗ; арҫынсемшӗн те йывӑр ҫӗр чаву ӗҫӗ ӑна батист пусмаран саппун ҫӗленӗ пекех туйӑнчӗ.

Суринэ схватила его и, тяжкая даже для мужчин, земляная работа показалась ей легкой строчкой батиста.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Хӑй асӑрхамасӑрах кашӑкпа пируса пӗр алӑпа ярса тытрӗ.

Ложку и папиросу он, не замечая этого, держал в одной руке.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок ури, аялтан вӑйлӑ алӑпа ҫирӗппӗн те шӑппӑн ярса тытнӑскер, пӳрнепе шаклаттарнинчен те хӑвӑртрах вӗҫерӗнчӗ.

Нога Нока, крепко и молча схваченная снизу сильной рукой, выдернулась быстрее щелчка.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Манӑн ӑна ҫыхса пӑрахмалла, хыҫалтан ярса тытмалла.

Я должен его связать, схватить его сзади.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ҫук-ҫук, нимех те мар, — юлашки вӑйӗпе сывлӑш ҫавӑрса ярса хуравларӗ Гелли.

— Нет, ничего, — через силу ответила она, стараясь отдышаться сразу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок туртса илмешкӗн кӗсменсене ярса тытрӗ.

Нок схватил весла, желая отнять их.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Мӗн пуррине кӑтартса компани кантурне ҫыру ярӑр, япалӑрсене тӳлесе илмелле ярса памашкӑн ыйтӑр.

— Пошлите письмо в контору пароходства с описанием вещей и требуйте их наложенным платежом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Старик пуҫне ҫӗклерӗ, ҫыранти тӗмрен ярса тытрӗ, Нока шӑтарасла, ӑнкаруллӑ пӑхса тӗпчерӗ.

Старик поднял голову, ухватился за береговой куст и осмотрел Нока пронзительно-смекалистым взглядом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӗтмен ҫӗртен пусма слон улӑхнӑ чухнехилле чӗриклетрӗ, унтан хӗвелӗн лутра пайӑркисен айӗпе палуба ҫине мӗлке шуса хӑпарчӗ, ун хыҫҫӑнах, нумай шухӑшланипе тата утнипе халран кайнӑ сӑн-питлӗ, кӗленче пек тӑп-тӑр урӑ урисемпе ҫирӗппӗн ярса пусса, штир-борт тӗлӗнче калпаксӑр Дюк капитан курӑнса кайрӗ.

Внезапно сильно как под слоном заскрипели сходни, и на палубу под низкими лучами солнца вползла тень, а за ней, с измученным от дум и ходьбы лицом, без шапки, твердо ступая трезвыми ногами, вырос и остановился у штирборта капитан Дюк.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Янкӑр таса кун сӳнсе пырать ӗнтӗ, хӗвел сӑрт ӑшне чаваланса кӗнӗпе пӗрех; шӑпах ҫак вӑхӑталла Фукпа Сигби шӑрӑхра типсе кушӑхнӑ чӗлхисене ӗшенчӗклӗн ҫула-ҫула «Карап масарӗн» путхах хӑйӑрӗ ҫине ярса пусрӗҫ.

Прозрачный день гас, и солнце зарывалось в холмы, когда Фук и Сигби, с присохшими от жары языками, вступили на вязкий песок «Кладбища кораблей».

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Капитан ҫав самантрах сӳрӗкленчӗ, ҫӑварне васкавлӑн аллипе ярса тытрӗ.

Капитан скис и поспешно схватился рукой за рот.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Эпӗ чӑмсанах умӑмра йӑлтӑркка куматчӗ, эпӗ ӑна ярса тытассишӗн самаях шуйлантӑм.

Когда я нырнул, блеск метался перед моими глазами, и я некоторое время тщетно ловил его.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Фуль чӗринчен аллипе ярса тытрӗ, чӗри кӗтмен ҫӗртен персе янӑн туклатрӗ те пит ҫӑмартисене юн пырса ҫапрӗ.

Фуль взялся рукой за сердце, и оно стукнуло как неожиданный выстрел, бросив к щекам кровь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

— Такам килет, Ленур, — терӗ те юнга сиксе тӑрса пушӑ савӑт-сапана ярса тытрӗ.

— Кто-то идет, Ленур, — сказал мальчик, вскакивая и забирая пустую посуду.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Эпӗ ӑна ҫавӑнтах ярса тытрӑм, вӑл… пӑр пек сивӗ.

Я тотчас схватил ее, она была холодна как лед.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Вӑл кӗсменне пӑрахрӗ, ларчӗ, малалла унпа мӗн пулса иртрӗ — ас тумасть; ӑнӗ мӑкалчӗ, шухӑшӗн вӑйсӑр, чирлӗ вӑйӑмӗ шыв тӗпӗн ӑшӑха лексе ҫапӑнакан чӑштӑртатӑвне, ҫыранӑн типӗ сывлӑшне, лӑпкӑлӑха ярса тытасшӑнччӗ…

Он бросил весло и сел, что было с ним дальше — он не помнил; сознание притупилось, слабые, болезненные усилия мысли схватили еще шорох дна, ударяющегося о мель, сухой воздух берега, затишье.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чакӑл тусенчен хӑвӑртрах ишсе иртмешкӗн Аян каллех кӗсменсене ярса тытрӗ.

Он снова схватил весла, торопясь проплыть скалы.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех