Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр сӑмахпа — ӗҫ йывӑрах мар, ҫапла вара, ҫак сӗнӳпе килӗшетӗр тӗк, — сире уйӑхсерен вуншар фунт ярса парса тӑратӑп.

Одним словом, работа нетрудная, и, если вы согласны так поступить, — я буду ежемесячно присылать вам десять фунтов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

«Мӗне шанатӑп?» — пӗр ыйтупах минрет Мард каҫсерен борт ҫумне ларса тата этем ури ярса пусман тӗттӗм ҫырансене тӗмсӗлсе.

«На что я надеялся?» — повторял Мард, сидя ночами у борта и рассматривая дикие темные берега.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Вӑл — ырӑ кӑмӑллӑ, йӗркеллӗ ҫын, чӑнласах та вырӑнлах шухӑшлать; опытлӑ икӗ вӑрӑ этем ури ярса пусман ҫӗре пушӑ сывлӑшшӑнах юхан шывпа каймӗччӗҫ.

Он был человек положительный и рассуждал резонно, что ради воздушной пустоты два опытных вора не устремятся к глухим верховьям реки.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Халӗ вӑл салхуланчӗ, Джессин туйӑмсӑр аллисене ярса тытрӗ те пӗшкӗнчӗ, вӗсен таса сулхӑнӗнчен вӗри ҫамкипе перӗнчӗ.

Он затосковал, взял неподатливую руку Джесси и склонился к ее чистой прохладе горячим лбом.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

— Сире пӗтӗм чӗререн тав тӑватӑп! — Брентган хӗрӗн аллине тепӗр хут ярса тытрӗ те ҫӳхе сивӗ пӳрнисене ҫирӗппӗн чӑмӑртарӗ.

— От всего сердца благодарю вас! — сказал Брентган, снова беря ее руку и крепко сжимая узкие холодные пальцы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

— Пулман?! — хӗре аллинчен ярса тытса кӑшкӑрчӗ Брентган.

— Не был?! — вскричал Брентган, схватив ее руки.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

— Куратӑп: эсир кирлине «ярса тытнӑ».

Я вижу — вы угадали.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

— Лӑплан, Том, — терӗ Беринг ҫӑмӑллӑн сывласа ярса тата ывӑлӗн чӗтрекен кӗлеткине ҫепӗҫҫӗн чӑмӑртаса.

— Успокойся, Том, — сказал Беринг, со вздохом облегчения сжимая трепещущее тело сына.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Том ҫамрӑк хӗрарӑма аллинчен ярса тытрӗ, ашшӗне ӗненсе — пулас амӑшне пысӑк сенкер куҫӗсенчен тинкерчӗ.

Он ухватился за ее руку и, веря отцу, посмотрел в ее синие большие глаза.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Пурнӑҫӑмӑн тӗлӗнмелле ҫыххине, эсир хӑвӑрӑн сӗркӗчӗрпе касса татнӑскере, асра тытма «Хура алмаз» ярса паратӑп».

В память странного узла жизни, разрубленного вашим смычком, посылаю «Черный алмаз»!»

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Чӑмӑрӗсене хытарса вӑл малалла ярса пусрӗ; Лефтель ӑна аллинчен пӑчӑртаса тытрӗ те хӑйӗн мускулӗсен вӑйӗпе тытса чарчӗ-чарчех.

Сжав кулаки, он шагнул вперед; Лефтель схватил его за руку и удержал всем напряжением мускулов.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Ансат ҫынла курӑнать пулин те — кӗпӗрнаттӑр хӑй тӗрӗссине пӗлмесӗрех артистӑн вӑрттӑн тӗллевне ҫийӗнчех «ярса тытрӗ».

Губернатор в простоте своего отношения, прямо, сам не зная этого, коснулся тайной цели артиста.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Вӗсем хӗрача ӗҫленӗ ҫурт умӗнче сыхласа тӑнӑ-тӑнӑ та, вӑл тухсан, ӑна тӳрех ярса тытса, ҫуна ҫине хунӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Тайкалана-тайкалана Эсборн чӗр куҫҫи ҫине ӳкрӗ, аллисене тӑсрӗ, хӗрарӑмӑн сивӗ пӳрнисене ярса тытрӗ…

Шатаясь, Эсборн упал на колени и, протянув руки, схватил похолодевшую руку женщины.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Акӑ кавир ҫине ярса пусрӗ, пӳлӗмри ҫутӑ йӑрӑмне кӗчӗ, ун патнелле пыракан хӗрарӑма курчӗ; Алиса ватӑлнӑ, сӑрӑ-кӑвак кӗпепе, ҫав-ҫавах хитре.

И он перешагнул на ковер, в свет комнаты, где увидал подходившую к нему постаревшую, красивую женщину в серо-голубом платье.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Тӗрӗссипе, ӳкекене вӑл кирлӗ самантӑн юлашки ҫиппинчен ярса тытма ӗлкӗрчӗ.

Успев схватить падающего на последнем волоске времени.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Унӑн сылтӑм алли сӗтел ҫинчи векселе самантрах, анчах ҫирӗппӗн ярса тытрӗ, ӑна тӳрлетме ҫук пӑсса хучӗ.

Его правая рука, мгновенно, но крепко схватив со стела вексель, нанесла ему непоправимые повреждения.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Редотт штейгера пуҫӗнчен ярса тытрӗ, хӑй патнелле туртрӗ те сӑмси енне сывласа кӑларчӗ.

Редотт взял штейгера за голову, притянул к себе и дохнул ему прямо в нос.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Ҫак самантра темӗн пулса иртрӗ: сысна хӑлхана ҫурасла ҫухӑрса ярса хуҫине тӗксе ӳкерчӗ; ҫӗрелле чикеленнӗ май хуҫа сӳнекен хунар ҫутинче хӑрушӑ, тискер чӗр чуна курах кайрӗ; хайхискерӗн ҫавра куҫӗсен тавра вут-хӗм сирпӗнет, урине сысна ҫинелле тӑснӑ, — геральдика арӑсланӗ пек, урӑхла каласан — мӑнаҫлӑн.

Тут произошло нечто: свинья, пронзительно завизжав, сшибла хозяина, и, падая, увидел он в вспышке потухающего фонаря грозное чудовище с острым пламенем круглых глаз, заносящее над свиньей лапу, в позе геральдических львов, то есть величественно.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл самантрах урӑлчӗ, Астарота питӗрсе хучӗ, унтан пуҫне ярса тытса телефон патне лӗпӗстетрӗ.

Он мгновенно протрезвел, запер Астарота, схватился за голову и побежал к телефону.

III. Ҫӗнӗ «таркӑн» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех