Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юн сăмах пирĕн базăра пур.
юн (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Мӗн чухлӗ чун тӗп пулать, мӗн чухлӗ юн тӑкӑнать!

Сколько жизней губится, сколько кровушки льется!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӳрече умӗнче пуҫӗсене усса ларакан розӑпа георгин чечекӗсем юн тӗслӗ хӗрелчӗҫ.

Шапки роз и георгин, кланявшихся под окнами, сделались похожими на пятна крови.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пит-куҫӗ вӗриленсе кайрӗ хӑйӗн, тӑнлавӗнчи юн тымарӗ вӑйлӑн тапа пуҫларӗ.

Лицо стало горячим-горячим, в висках застучало.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Явӑнса, мӑйракаланса, хӑйма пек шуралса та кассӑн-кассӑн юн пек хӗрелсе ҫывхарать ҫӗнӗ ҫырма!

Клубясь и кувыркаясь, с шапкой бурлящей пены, которая местами белая как сметана, а местами тёмно-красная, цвета крови, на меня несётся новый овраг!

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Такам пахчи урлӑ йӑран ашса чупатӑп, карта урлӑ сикнӗ май каштисем ишӗлсе юлаҫҫӗ; кӗпер хӑмисене йӗртсе тепӗр ҫырана лӗпӗстетсе каҫатӑп, такӑнса ӳксе тип тӑпра муклашкинчен юн кӑларса хӑваратӑп — нихӑшне те чарӑнса хӗрхенме вӑхӑт ҫук…

Бегу по чужим огородам, топча грядки; вот перепрыгнул через забор, а столб позади с треском обвалился; перебежал по дощатому мостику на другой берег — мостик жалобно застонал под моими ногами; с разбегу сильно споткнулся о сухой ком земли, но нет времени остановиться и хотя бы чуть-чуть перевести дух…

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Пӑхап та — куҫран куҫҫуль мар, юн шӑпӑртатать.

Из моих глаз текут не слёзы, а кровь.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Унсӑрӑн пире юн каҫармӗ.

Иначе наша кровь не простит нас.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Григорий ӑна ним сӑмахсӑр, юн кайнипе тӑвар тути ҫапнӑ сивӗ тутинчен чуптурӗ, курӑк ҫине вырттарса, ура ҫине тӑчӗ.

Он молча поцеловал ее в холодные и соленые от крови губы, бережно опустил на траву, встал.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий вӑл ӑнчӑхса кайса, пыр тӗпӗпе шӑхӑрса сывланине илтрӗ, ӑшӑ юн, Аксинья ӳт-пӗвне хӑварса, хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫине юхнине туйса пычӗ.

Григорий слышал свистящее, захлебывающееся дыхание Аксиньи и чувствовал, как теплая кровь покидает ее тело и льется изо рта ему на грудь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн Аксиньйӑн ҫурри уҫӑ ҫӑварӗнчен те кайрӗ, пырӗнче лӑкӑртатса тӑчӗ.

Кровь текла также из полуоткрытого рта Аксиньи, клокотала и булькала в горле.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗп-чӗр юн пулнӑ чӗтрекен аллисемпе Григорий уртмахран аялтан тӑхӑнмалли таса кӗпе, суран ҫыхмалли пакет кӑларчӗ.

Окровавленными трясущимися руками Григорий достал из переметных сум чистую исподнюю рубашку, индивидуальный пакет.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ вӑл чӗри хӑвӑрт кӑртлатса тапнине, пуҫра юн шавланине илтрӗ.

Он слышал только частые удары сердца да глухой шум крови в голове.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ут чӗрнисем айӗнче туйраписен хӗрлӗ чечекӗсем пысӑк юн тумламӗсем пек татӑла-татӑла сирпӗнеҫҫӗ.

Срезанные лошадиными копытами, во все стороны летели, словно крупные капли крови, пунцовые головки тюльпанов.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн чӑнах та нумай юхса тулнӑ… — терӗ те Чумаков, сӑнран тӗксӗмленсе, атӑри лӗпреке хӗрлӗ шӗвеке ҫӗр ҫине тӑкрӗ.

— А крови-то на самом деле набежало много… — хмурясь, сказал Чумаков и вылил из сапога на землю красную жижу.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сурана ҫыхмалла ман, атту атӑ тулли юн юхса тулчӗ…

Надо мне рану залепить, а то крови натекло полон сапог…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахаль те унӑн чунӗ ниҫта кайса кӗрейми тӑвӑнса ҫитрӗ, тепӗр чух ӑна такам темле чӗрине ҫурмалла ҫурса янӑн, вӑл ӗнтӗ тапма чарӑнса, юн кӑна юхтарса тӑнӑн туйӑнать.

И без этого так наболело в груди, что иногда ему казалось — будто сердце у него освежевано, и не бьется оно, а кровоточит.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗп-чӗр юн хӑй, ҫавах ҫӳрет, ав, хӑркӑл та хӑркӑл хӑркӑлтатать.

Весь в кровище, а ходит, хрипит.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗармеец Фомин ҫине хыпӑнса ӳкнӗ пек йӑлтӑртатакан кӑвак куҫӗсемпе пӑхса илсе юн чӑмаккине урайне сурса пӑрахрӗ те хальхинче таса илтӗнекен янӑравлӑ хулӑн сасӑпа хуравларӗ:

Красноармеец взглянул на Фомина лихорадочно блестящими голубыми глазами, выплюнул под ноги сгусток крови и ответил уже чистым звучным баском:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пыр шӑтӑкӗнче темскер лӑкӑртатса илчӗ, ҫӑварӗн сулахай кӗтессинчен янаххи ҫине юн йӑрласа юхса анчӗ.

В горле его что-то заклокотало, из левого угла рта потекла на подбородок тоненькая струйка крови.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл юн тулнӑ анкӑ-минкӗллӗ куҫӗсемпе тирӗнсе пӑхрӗ, унтан сасартӑк, кӗлеткипе сулӑнса, Григорие упа пек лап ыталаса илчӗ те ун пичӗ ҫинелле ҫунса ларнӑ кӑмӑшка шӑршине кӳ! кӑларса ячӗ.

Он смотрел бессмысленными, налитыми кровью глазами и вдруг, качнувшись, медвежковато облапил Григория, дохнул в лицо ему густым самогонным перегаром.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех