Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗрре вӑл пӑспа ӗҫлекен арман алӑкӗ умӗнче, «предприятисене халӑха валли пӗрлештерме» канаш парса, словаксем умӗнче хыттӑн калаҫса тӑрать; тепре, мӑйӑхне шӑртлантарса, католик пупӗн садӗнчи сӗтел хушшинче ларать, ун умӗнче Рим папине ятласа хӑртать; унтан ӳсӗрӗлсе кайнӑ ҫӗр ӗҫлекенсемпе пӗрле сала тӑрӑх ҫӳрет, такамӑн ҫӗрӗсене пайлассипе юнать.

То он стоял в дверях паровой мельницы и громко витийствовал перед словаками, советуя им «обобществлять предприятия для народа», то сидел, распустив усы, за столом в садике католического священника и поносил перед ним папу римского; то, наконец, ходил по селу с захмелевшими хлеборобами и угрожал поделить чьи-то земли.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Камӑн? — Антоныч ҫине тӳррӗмӗн пӑхса, хыттӑн ыйтрӗ Хома, камӑн япалисем пулнине питӗ лайӑх пӗлет пулин те.

— Чье? — глядя на Антоныча, громко спросил Хома, хотя прекрасно знал, чьи это вещи.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Таҫта тӗттӗмре, лавсем хушшинче, Хаецкий итлемен лашасемпе хыттӑн ятлаҫать.

Где-то в темноте среди повозок Хаецкий громко ссорился с непослушными лошадьми.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ачасем алӑ ҫупаҫҫӗ, хыттӑн кӑшкӑраҫҫӗ.

Ребята хлопали в ладоши и громко кричали.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ачасем хыттӑн алӑ ҫупса ячӗҫ, савӑннипе кӑшкӑрчӗҫ.

Ребята громко захлопали в ладоши и закричали от радости.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ сахӑра каллех хыттӑн чаплаттарса шӑтӑртаттарма тытӑнтӑм.

Я опять громко зачавкал и захрустел сахаром.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Лобзика ӑмсанмалла пултӑр тесе, эпӗ сахӑра юриех хыттӑн кӑтӑртаттарса кӑшларӑм.

Я принялся грызть сахар и нарочно громко хрустел, чтоб Лобзику стало завидно.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хав! — ответлерӗм эпӗ хыттӑн.

Гау! — ответил я громко.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Юрамасть! — хыттӑн кӑшкӑрса пӑрахрӗ Шишкин.

— Нельзя! — закричал Шишкин строго.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӑл Лобзик умне пукан ҫине сахӑр катӑкӗсем кӑлара-кӑлара хума тытӑнчӗ, хӑй хыттӑн шутласа пырать: «Пӗрре, иккӗ, виҫҫӗ…»

Он начал выкладывать перед Лобзиком на табурет куски сахару и громко считал: «Один, два, три…»

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вара вӑл диван ҫинчи минтере илчӗ, ӑна чӑп-чӑмӑр пулмалла чӑмӑртаса, любительски кӑлпасси пек, кантрапа хыттӑн ҫыхса лартрӗ.

Тогда он снял с дивана подушку, свернул ее, как будто трубку, и обвязал потуже веревкой, словно любительскую колбасу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӗсем пурте арена хӗрринче чарӑнса тӑчӗҫ те, халӑх вӗсене хыттӑн алӑ ҫупса саламларӗ.

Они остановились у края арены, и публика приветствовала их громкими аплодисментами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вара пуҫ ҫӑварне уҫса пӑрахрӗ те хыттӑн ачху! турӗ.

Тут голова как раскроет рот да как чихнет!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Залра хыттӑн кулса ячӗҫ.

В зале раздался громкий смех.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Сана хыттӑн та лайӑх мар, шӑппӑн та лайӑх мар.

Тебе и громко нехорошо и тихо нехорошо!

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Пӗтӗм класс хыттӑн кулса ячӗ.

Весь класс громко фыркнул.

Пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хома ӑна аллипе хыттӑн чӑмӑртарӗ.

Хома зажал его намертво.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юлашкинчен Денис хыттӑн ҫапрӗ те стенана шӑтарса кӑларчӗ.

Наконец, Денис сильным ударом проломил стену.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сперанский, хыттӑн ятлаҫса, пистолет туртса кӑларать:

Сперанский, сдерживая стоны и грубо ругаясь, достал пистолет:

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пурттенкке-им? — хыттӑн хирӗҫлерӗ политрук.

Портянка? — грубо спросил политрук.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех