Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑнпа та вӑл ашшӗ вырӑнӗ ҫинче, амӑшӗн юлташӗ пулнӑ кӳршӗри Надежда Георгиевна кӗпе-йӗм тирпейлесе чикнӗ хутаҫа пуҫӗ айне хурса, салтӑнмасӑрах ҫывӑрчӗ.

Спал, не раздеваясь, на отцовской постели, положив под голову рюкзачок с бельем, заботливо приготовленный соседкой Надеждой Георгиевной, подругой покойной матери.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ун аллинчи йывӑр чукмар халех тӑшман пуҫӗ ҫине ӳкме хатӗр.

Тяжелая булава в его руке готова обрушиться на врага.

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗлетӗн-и, палач ун пуҫӗ ҫинче шпага хуҫнӑ чухне Чернышевские чӗркуҫлентернӗ, анчах ҫапах та унӑн сӑнӗ… ну мӗнле калас… вӑл парӑнманнине тата нихҫан та парӑнас ҫуккине кӑтартнӑ.

Знаешь, в ту минуту, когда палач переломил у него над головой шпагу, Чернышевского поставили на колени, но все равно — лицо у него такое… понимаешь, сразу видно, что он не покорен и никогда не покорится!

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗчӗк кукӑр-макӑр йӗртенех унӑн юмахри пек темӗн пысӑкӑш ҫурт, темиҫе йӗр чӗркелесе парсан — ҫын пуҫӗ, пӗр-пӗр кукӑр йӗртен туратлӑ пысӑк йывӑҫ пулса тӑратчӗ.

Из маленькой закорючки у него вырастал сказочный терем, из нескольких крапинок — лицо, из кривой линии — большое ветвистое дерево.

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шерккей ҫав пӗрене пуҫӗ ҫине тӗренсе ларчӗ, пушар сӳнтерекенсен шӑв-шавне илтмӗш пулса, енчен енне пӑхкаларӗ.

Шерккей присел на край бревна и, будто не слыша ничего и никого, ни скрежета багров, ни звяканья ведер, стал осматриваться вокруг.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫапла кана-кана шыв ӗҫрӗ, унтан витрине пуҫӗ тӗлне тытса ӳпентерчӗ, шывне хӑй тӑрӑх яра пачӗ.

Напившись, Шерккей поднял ведро над собой и вылил оставшуюся воду себе на голову.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗмӗрех асӑнта тыт, ирсӗр туй пуҫӗ!

Надолго запомнишь, ишь, свадебный голова выискался!

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Винават, ял пуҫӗ Элюкка Петянчӑ.

— Виноваты, уважаемый староста Элюкка Петяныч!

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйпе пӗрле тӑракан халӑха ертсе, туй пуҫӗ ҫыр хӗррипе васкамасӑр хӑпарчӗ; тӑрантасӗ патне ҫитсен, Тухтар енне тинкерчӗ, сӑмах тавраш каламарӗ, пички тулнине пырса пӑхрӗ, унтан кӗсйинчен пӑшатан пек вӗҫлӗ тимӗр кӑларчӗ те пички пуҫне аялтан шӑтарчӗ.

— И во главе всего свадебного народа неторопливо стал подниматься вверх; дойдя до тарантаса, он взглянул на Тухтара, но не сказал ничего, проверил бочку — полна ли, потом вынул из кармана острое шило и провертел в днище бочки дыру.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫӗ ҫаплах ҫаврӑнать хӑйӗн.

Голова по-прежнему кружилась, во рту пересохло.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫӗ унӑн патавкка пек йывӑр, ҫаврӑнать.

Голова была пудовой и сильно кружилась.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Туй пуҫӗ ҫав вӑхӑтра пӗшкӗнсе аллипе шыв ӑсса илет, унпа питне-куҫне уҫать.

А свадебный голова тем временем зачерпнул пригорошню воды и ополоснул ею лицо.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫланӑ ӗҫӗн пуҫӗ кутӑнла пултӑр, тертлӗ ҫулӑмӑр хамӑрпа пӗрле пултӑр, ҫакӑн пек урӑх чӑрманмалла килсе ан тухтӑр… —

Начатое дело находит себе конец, наша тяжкая дорога пусть останется позади, дабы не довелось нам больше испытать таких хлопот…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Илсе килӗр хӑвӑртрах, — хушрӗ вара туй пуҫӗ хӑйпе юнашар тӑраканнисенчен пӗрне.

— Принеси быстрей! — зло приказал свадебный голова стоявшему рядом с ним парню.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Туй пуҫӗ ҫыран тӑрӑх йывӑррӑн катмакланса аялалла анчӗ.

— И, широко растопырившись, стал осторожно спускаться вниз, к озеру.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫелӗкне, ҫемҫерех пултӑр тесе, Кантюк тӑрантас ларкӑчӗнчен сӑран минтер илчӗ, ӑна Тухтарӑн пуҫӗ айне майлаштарса хучӗ.

Кандюк вынул из-под сиденья кожаную подушку и заботливо подложил в изголовье Тухтару.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫӗнчи шлепки хыҫалалла хывӑнса ӳкрӗ, сарлака кукша пуҫӗ ҫу сӗрсе янӑ пек ҫуталчӗ.

При этом шляпа не удержалась на его голове, обнажив широкую блестящую лысину.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳҫӗ тӑнлавӗ тӗлӗнче юри кӑтралатса янӑ пек явӑнать, хулӑн ӳтлӗ хӑлхисем, пуҫӗ ҫумне ҫыпӑҫарах мар, чиксе янӑ майлӑрах курӑнаҫҫӗ.

На висках, словно завитые нарочно, курчавятся волосы; мясистые крупные уши кажутся приткнутыми к голове — так и стоят торчком.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме урайӗнче выртать, пуҫӗ сӗтел мӗлкипе тӗттӗмленнӗ, сӑнӗ-пичӗ курӑнмасть.

А Селиме бездыханно лежала на полу, голову ее заслоняла тень от стола.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей сухалне малалла карӑнтарать, пуҫӗ каҫӑрӑлать.

И тут Шерккей вскинул голову, выставил вперед бородку.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех