Шырав
Шырав ĕçĕ:
Сана ҫӑмартасем памалла-и-ха тата? — урнӑ пек пулса кайса, ыйтрӗ арӑмӗ.Тебе еще яйца подавать? — приподнявшись, спросила жена с затаенным бешенством.
XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Вӑл, арӑмӗ вӑранса апат хатӗрлӗ тесе, шкап алӑкне шаплаттарса хупрӗ.Он с шумом захлопнул дверцу, надеясь, что жена проснется и приготовит ему поесть.
XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Вӑл Бай Юй-шаньпа арӑмӗ хушшинче каллех хирӗҫӳ хускатса ямалли сӑлтав шыранӑ.Он только искал способа вновь поссорить Бай Юй-шаня с женой.
XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Вӑл юлашки вӑхӑтра Бай Юй-шаньпа арӑмӗ пӗр-пӗринпе килӗштерсе пурӑнма тытӑнни ҫинчен те лайӑх пӗлсе тӑнӑ.Знал он и то, что отношения Бай Юй-шаня с женой в последнее время наладились.
XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Ли Чжэнь-цзян арӑмӗ хӑваласа кӑларса ячӗ мана.
X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Хуҫа арӑмӗ Ли Хань-шин те ӑна ҫиленме сӑлтавсем пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл мӗнле те пулин сӑлтав шыранӑ.
X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
— А эсӗ мӗн хӑлхусене тӑратрӑн? — арӑмӗ ҫивӗччӗн пӑхма пуҫланине сиссе, вӑл ун енне ҫаврӑнчӗ.— А ты чего уши навострила? — повернулся он к жене, поймав ее пристальный взгляд.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Арӑмӗ, вӑрахчен ӗсӗклесе йӗнӗ хыҫҫӑн, ҫаплах кан ҫинче чӗтресе выртнӑ.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
— Санпа манӑн пурнӑҫ ӑнмарӗ, — ӳпкелешнӗ арӑмӗ.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Арӑмӗ пӗтӗм ял тӑрӑх чупса ҫаврӑннӑ, упӑшки ҫинчен хресченсенчен, сысна кӗтӗвне кӗтекенсенчен, лавҫӑсенчен ыйтнӑ, анчах ӑна никам та курман.Жена долго бегала по всей деревне, спрашивала крестьян, свинопасов, возчиков, но никто его не видел.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Бай Юй-шань нимӗн ӑнланмалла мар темӗн пӑшӑлтатса илнӗ те, ҫынсем хытӑ кулнине пӑхмасӑрах, арӑмӗ хыҫҫӑн утнӑ.Бай Юй-шань пробормотал что-то невнятное и покорно пошел за женой, провожаемый дружным хохотом.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Унӑн арӑмӗ, Дасаоцза, ҫав тери ӗҫе юратакан, алӑ ӗҫне те, хирти ӗҫсене те тӗплӗ тума пултаракан хӗрарӑм пулнӑ.
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Ун пек чухне Бай Юй-шань пуҫне арӑмӗ енне сӗлтсе кӑтартнӑ: вӑл пур чухне ҫывӑраймӑн!Бай Юй-шань в таких случаях неизменно кивал на жену: при ней не поспишь!
IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Ӗҫ ҫапла пулнӑ иккен: Софья Павловна Медынская, пуян архитектор арӑмӗ, тӗрлӗрен пулӑшуллӑ ӗҫсем организацилес тӗлӗшпе пӗтӗм хула умӗнче палла тухнӑскер, Игната, ӳкӗтлесе, килсӗр-ҫуртсӑр ҫынсене ҫӗр каҫмалли ҫурт тума тата халӑх библиотеки уҫма ҫитмӗл пилӗк пин парнелеттернӗ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Сонька Медынская, архитектор арӑмӗ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Чылай асӑрханӑ эпӗ: сывлӑхлӑ арҫыннӑн, хӑйӗн чунӗ лӑпкӑ пултӑр тесен, ир авланмалла мар… хӑйӗн арӑмӗ ҫеҫ сахал пулать ӑна, вара вӑл ыттисем патне чупма тытӑнать…
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Маякин кил-йышӗнче хӑйсӗр пуҫне, — арӑмӗ, хӗрӗ тата хурӑнташ хӗрарӑмӗсем пиллӗкӗн пурӑннӑ.Семья Якова Маякина состояла из него самого, его жены, дочери и пяти родственниц.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Арӑмне чаплӑн пытарса, Игнат ачине тӗне кӗртнӗ, Фома ятлӑ хунӑ, унтан ӑна, чӗрине ыраттарсах, хреснашшӗ патне — Маякин килне усрама панӑ: Маякин арӑмӗ те шӑп ҫав кунсенчех ҫӑмӑлланнӑ пулнӑ.
I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Анчах арӑмӗ — алли ҫине куҫҫуль ҫапӑнса тӑнине туйман пулас: вӑл ҫав-ҫавах хускалмасӑр выртнӑ.
I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Игнат, чуптунӑ чух, арӑмӗ чӑнах та пултараймасса, вилӗм ӗнтӗ унӑн ӑшӗнчех тӑнине лайӑх сиссе илнӗ.И когда Игнат прикоснулся к ним своими губами, то понял, что смерть — уже в жене.
I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.