Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлса (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӗлкӗретӗр, ӗлкӗретӗр, халь вӑхӑт пур-ха, — лӑплантарчӗ Юргин ӑна, унтан турат илсе: — Ирӗк парӑр, эпӗ сирӗн ҫинчен юра шӑлса ярам, — терӗ.

— Успеете, успеете, время еще есть, — успокоил девушку Юргин и, взяв ветку, предложил: — Разрешите, я отряхну с вас снег?

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кондратьев пӗр ывӑҫ курӑк ҫӑлса илсе ботинки ҫине ларнӑ тусана шӑлса тасатрӗ.

Кондратьев вырвал горсть травы и вытер пыль, осевшую на ботинке.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сергей ассӑн сывларӗ, пичӗ ҫинчен ывӑннине шӑлса пӑрахнӑ пек, алтупанӗпе питне шӑлса илчӗ.

— Сергей потер ладонью лицо, как бы снимая с него усталость.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн пысӑк та кӑштах шуралнӑ пуҫне уҫӑлса выртакан папка ҫинчи доклад ҫинелле тайса, Андрей Петрович, хумханса тата ҫамкине, мӑйне, ӗнсине час-часах тутӑрпа шӑлса, харпӑрхӑй докладне тахҫанах та тӗплӗн пӗлекен ораторсем пек хытах мар сасӑпа калаҫма пуҫларӗ.

Наклоняя крупную, слегка побелевшую голову к пухлому, лежащему в раскрытой папке докладу, Андрей Петрович говорил тем спокойным и негромким голосом, каким обычно говорят ораторы, давно и в деталях знающие свой доклад.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӑмахран акӑ, театра кӗмелли картлашкасене тул ҫути килсенех ҫине тӑрсах шӑлса тасатнӑ, анчах гранит плитасене юр мар, пас ҫӳхе сийпе хупласа илнӗ те хаклӑ хӑнасене кӗме нимӗн шеллемесӗрех сарса хунӑ чаплӑ пурҫӑн пек тунӑ.

Например, открытая лестница театра была еще на рассвете старательно расчищена и подметена, и тонкий слой не снега, а мельчайшей изморози въелся в гранитные плиты, напоминая собой роскошный шелк, щедро раскинутый перед входом гостей.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Садсене шӑлса лартнӑ — епле те пулин лакӑмра улмуҫҫисемпе грушӑсен тӑррисем кӑна курӑнса лараҫҫӗ; пӳрт-ҫурт тӑррисенче юр хулӑн ватка утиялсем евӗр выртать — вӗсем ытла йывӑр пулнипе хӑшпӗр ҫӗрте каштасем шӑтӑртатаҫҫӗ, тимӗр ҫивитти авӑнать.

Сады замело — в какой-либо ложбине из снега выглядывают только верхушки яблонь и груш; на крышах толстые снежные одеяла — тяжесть такая, что кое-где трещат стропила и гнется кровельное железо.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Савва кӗске кӗрӗкне хывса пӑта ҫине ҫакрӗ, шӑнса хытнӑ ҫӑматӑ ҫинчи юра шӑпӑрпа аран-аран шӑлса тасатрӗ, пиҫиххипе ҫыхнӑ гимнастеркине тӳрлетрӗ, кӑкӑр кӗсйинчен тура кӑларса, йӗпеннӗ ҫӳҫне тураса якатрӗ, вара ҫакӑн хыҫҫӑн тин Сергейпе пӗрле юнашарти пӳлӗме кӗчӗ.

Савва снял полушубок, повесил его на гвоздь, кое-как смел веником снег с валенок, поправил под поясом гимнастерку, достал из нагрудного кармана расческу и причесал повлажневший чуб, и только после этого пошел следом за Сергеем в соседнюю комнату.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ман шутпа та шӑпах ҫавӑн пек! — ответлерӗ Хворостянкин, ҫамки ҫинчи тар тумламӗсене ҫаннипе шӑлса.

— Точно так и по-моему! — ответил Хворостянкин, смахнув рукавом капельки со лба.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халӗ ӗнтӗ типӗ те хытӑ юр лакӑмсене шӑлса лартать; ҫеҫенхирте, ҫынсем ӗнер анчах ҫамрӑк вӑрман лартнӑ ҫӗрте, ҫавраҫил вӗҫтерет, хӑйӗн шурӑ кӗрӗкӗпе тӗркесшӗн пулнӑ пек, халь анчах лартнӑ йывӑҫсен тураттисене вите-вите хурать, — Кубанӗн ҫӳлти тӑрӑхӗнче хӗл шӳтлесе мар пулнине халӗ пурте кураҫҫӗ.

Снег, теперь уже сухой и колкий, заметал ложбины; в степи, там, где еще вчера сажали молодой лес, гуляла вьюга, закрывала озябшие веточки саженцев, как бы желая потеплее упрятать их в свою белую шубу, все теперь видели, что зима не на шутку улеглась в верховьях Кубани.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ой, Николай Петрович, епле чее эсир! — шухӑшларӗ Яша, ҫаплах фарӑсене шӑлса тата калаҫӑва илтмӗш пулнӑ пек пулса.

«Ой, Николай Петрович, как же вы хитры! — думал Яша, все также вытирая фары и делая вид, что не слушал разговор.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Виктор, кӗсйинчен нӳрленнӗ тутӑрне кӑларса, ҫилленнӗ пек хӑвӑрттӑн питне шӑлса илчӗ.

Виктор вынул из кармана влажный платок, вытер лицо.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эпӗ ӑна кун пек пулнине курман-ха: е чееленет, е унта чӑннипех улшӑну пулса иртрӗ, — шухӑшларӗ вӑл, йӗпе те вӗри питне алшӑллипе шӑлса.

«Я его еще таким не видела: либо хитрит, либо и в самом доле в нем произошла перемена, — думала она, вытирая полотенцем мокрое лицо.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Куҫҫулӗсене именсе шӑлса тата хӑйсене савӑнтарма мӗн каламаллине пӗлмесӗр кула-кула, ачашлӑн пӑхрӗҫ, каллех пӗр-пӗрне ыталаса илчӗҫ…

Смущенно вытерев слезы и не зная, что бы такое радостное сказать, они улыбались, и смотрели ласково, и снова обнимались…

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Татьянӑна пула ҫӗрле машина айӗнче асапланатӑп та, — ҫилленчӗклӗн каларӗ шофер, ҫамки ҫинчи тара ҫаннипе шӑлса.

— Вот из-за Татьяны и чертуюсь ночью под, машиной, — сердито сказал шофер, вытирая рукавом пот на лбу.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Таз ҫине шыв ярса пит ҫурӗ, тӗкӗре шывпа ҫуса алшӑллипе шӑлса тасатрӗ, вара ҫӳҫне турарӗ.

Над тазом умылась, сполоснула водой зеркало, снова повесила его на стенку, вытерла полотенцем.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ мана рыцарь ятне ан пар, — аран-аран каларӗ Федор Лукич, ҫамки ҫинчи тара ҫанӑпа шӑлса, — эпӗ ӑна пӗлместӗп, пӗлесшӗн те мар…

— Ты меня рыцарем не называй, — проговорил Федор Лукич, смахнув рукавом пот со лба, — я его не знаю и знать не хочу…

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Усси ҫинчи хытса ларнӑ юна хупах ҫулҫипе шӑлса, вӑл Артамашов лашине чуптарса кайнӑ еннелле нумайччен пӑхса тӑчӗ.

Вытирая листком лопуха засохшую на усах кровь, он еще долго смотрел в ту сторону, куда скрылся Артамашов.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов лачлаттарса сурчӗ те, аллисем чӑнах та темӗнпе вараланнӑ пек пулнине туйса, утӑпа шӑлса тасатрӗ, лаши ҫине утланса, ҫаврӑнса пӑхмасӑрах станицӑналла чуптарса кайрӗ.

Артамашов сплюнул, вытер сеном пальцы, словно они чем-то испачкались, сел на коня и, не оглядываясь, ускакал в станицу.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫамки ҫине тухнӑ, тусанпа хутшӑннӑ тара пӗчӗк тутӑрӗ вӗҫӗпе шӑлса, вӑл хӑйӗн купчеке те мӑнтӑркка пӳ-сийӗпе пӗрре пӗшкӗнсе, тепре ҫӗкленсе илчӗ, сайра-хутра анчах никам та курмалла мар вӑрттӑнла, хӗрлӗ сӗтел ҫине, шурӑ хут листи ҫине, пӑхкаласа илчӗ.

Вытирая выступивший на лбу покрытый пылью пот маленьким платочком, она своим тучным и полным телом то наклонялась, то поднималась, и лишь изредка, пока никто не замечал, смотрела на красный стол, на белый лист бумаги.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Корней сӑхсӑхса ҫӑкӑрне илсессӗн, чӗлхесӗрӗ алӑк патнелле ҫаврӑнчӗ те, пичӗ тӑрӑх икӗ аллипе шӑлса илсе, сурнӑ пек туса кӑтартрӗ.

Когда Корней, приняв хлеб, тоже перекрестился, немой обратился к двери в избу, провел двумя руками по лицу и начал делать вид, что плюет.

IV // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех