Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вырӑнта (тĕпĕ: вырӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уй ҫумӗнчи ҫак вырӑнта, хӗҫпӑшалланнӑ ҫарсемпе тулса ларнӑскере тата ирхи хӗвелпе йӑлтӑртатаканскере, вӑрмансемпе, тип ҫырмасемпе, огневой позицисемпе тата салтаксен окопӗсемпе пӗрле халӗ ҫав гигантла трибуна пекех ҫӗр ҫийӗнчен ҫӳлелле ҫӗклесе хунӑн туйӑнать ӑна.

Ему кажется, что и это предполье, запруженное вооруженными войсками, залитое утренним солнцем, сейчас поднято над землей, как гигантская трибуна с лесами и оврагами, с огневыми позициями и стрелковыми ячейками.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӗрӗссипе каласан, уҫӑ вырӑнта ҫавӑн пек пӗр пытанмасӑр тӑма Хомана лайӑх мар пек, ун пек тӑма вӑл хӑнӑхман.

Правду говоря, самому Хоме было как-то непривычно стоять открыто, не маскируясь.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Подольск ҫынни вӑрҫӑ пуҫланнӑранпа пӗрремӗш хут ҫавӑн пек уҫӑ вырӑнта пӗр пытанмасӑр тӑрать пулӗ, уншӑн ӑна никам та кӑшкӑрмасть: артподготовка пуҫланиччен шутлӑ минутсем юлчӗҫ.

Пожалуй, впервые за всю войну подолянин стоял вот так, не маскируясь, и никто уже не кричал на него за это: до начала артподготовки оставались считаные минуты.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эпӗ хам ҫӗр ӑшӗнче мар, минтерсем ҫинче выртассине, походра мар, пӗр вырӑнта пурӑнассипе тавҫӑрса илме те пултараймастӑп.

— Не могу даже представить себя не в земле, а на подушках, не в походе, а на одном месте.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл Ясногорская хӑш вырӑнта ҫак ҫумӑр айне пулма пултарасси ҫинчен шухӑшлать: санротӑра-ши е ҫул ҫинче-ши…

Гадал, где застанет этот дождь Ясногорскую: в санроте или по дороге сюда…

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пур япала та таҫталла ишет, анчах ҫав вӑхӑтрах пӗр вырӑнта тӑрать.

Все плыло куда-то и в то же время оставалось на месте.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хаецкий, икӗ урам хӗреслӗ каҫса кайнӑ вырӑнта пӑрӑнса, хулан ҫур-ҫӗр хӗрринелле вӗҫтерчӗ, хӑйӗн огневикӗсем те ҫавӑнталлах кӗрсе кайнӑ пек туйӑнчӗ ӑна.

Хаецкий, развернувшись на перекрестке, кинулся на северную окраину, куда, как ему казалось, углубились и его огневики.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫар хатӗрӗсем чыхса тултарнӑ вагонсем пӗрре пӗр вырӑнта, тепре тепӗр вырӑнта сиксе ҫурӑлаҫҫӗ.

То в одном, то в другом месте рвались начиненные боеприпасами вагоны.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныша мар, хӑйне ҫиленсе, Сагайда пӗр пытармасӑр: — Мӗншӗн эпӗ йышӑнманнине эсӗ хӑвах пӗлетӗн. Санӑн пултарулӑху пысӑкрах, ҫавӑнпа та эсӗ пысӑкрах вырӑнта ӗҫлеме тивӗҫ. Кунта нимӗн хуҫкаланса тӑмалли те ҫук — йышӑн! — терӗ.

Надувшись не на Черныша, а на самого себя, Сагайда ответил, как думал: — Ты сам знаешь, почему не я. У тебя больше данных, тебе и поле деятельности шире. И — не ломайся!

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Танк хӑйӗн пӗтӗм кӳлепипе кисренсе илет, хӑрах гусеници ҫинче турткаланать те, кӑнттаммӑн тайӑлса, пер вырӑнта хытса тӑрать.

Танк вздрогнул всем своим телом, дернулся на одной гусенице и, нелепо накренившись, застыл.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унтан, аттисемпе пӗр вырӑнта тӳсӗмсӗррӗн чӗриклеттерсе, куҫӗсемпе каллех ялавпа килекенсем ҫине шӑтарасла пӑхма тытӑнчӗ.

Потом опять впился глазами в знаменосцев, нетерпеливо поскрипывая на месте сапогами.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑйсен полкне хӗвеланӑҫнелле тӑсӑлса выртакан ҫак ҫара вырӑнта тытма Самиевпа пӗрле йышӑннипе вӑл халӗ тӗрӗс тӑвать-и-ха?

Правильно ли поступает он сейчас, решив с Самиевым держать свой полк на этом голом кулаке, вытянутом к западу?

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем, сулахай кӳршӗн пехотине уҫӑ вырӑнта лутӑркаса, тип ҫырма тӑрӑх хыҫалтан килсе тухнӑ.

Они зашли по балке, смяв на открытой местности пехоту левого соседа.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑвӑрӑн аҫӑр тӗнче тӑрӑх хӑш вырӑнта асапланса ҫӳренине куратӑр-ши эсир?

Чи видите вы, где ваш батько сейчас по свету мыкается?

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Никамӑн та пӗр вырӑнта тӑрас килмест, плацдарм ҫине малтан сиксе тухас тесе, кашниех каҫӑ ҫывӑхнелле туртӑнать.

Никому не стоялось на месте, каждый тянулся поближе к переправе, чтобы первым вырваться на плацдарм.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем ҫапӑҫура, чи хӗрӳ вырӑнта пулма кирлине Самиев мӗнле хакламасӑр тӑма пултарать?

Как может Самиев недооценивать присутствия их там, в самом пекле?

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Морава леш енчи ҫавӑн пек вырӑнта хӑйӗн плацдармӗ пулса тӑни ҫинчен пӗтӗм полк, пӗтӗм ҫар питӗ хӑвӑрт пӗлет.

Весь полк, вся армия с молниеносной быстротой узнает, что у нее на таком-то участке за Моравой появился плацдарм.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Мӗнех вара… ман вырӑнта урӑхла пулма та ҫук…

— А чего ж… при моей должности иначе и быть не может.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ кӗтесселле пӑрӑнса кӗричченех вӑл пӗр вырӑнта хытса тӑчӗ, ман хыҫран пӑхрӗ…

Пока я за угол не свернул, все стояла на месте, как вкопанная, смотрела мне вслед.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ман вырӑнта кам та пулин урӑххи пулнӑ пулсан, ӗҫсем, тен, пачах кунашкал мар, тепӗр тӗрлӗ килсе тухатчӗҫ пулӗ.

Если б на моем месте был кто-нибудь другой, может быть, все было бы совсем не так, а иначе.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех