Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тепӗр сăмах пирĕн базăра пур.

Тепӗр (тĕпĕ: тепӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кантюкпа Нямаҫӗ те, тахҫан вилнӗ Манюр та, Шинкӗл каланине пула, тепӗр хут чӗрӗлсе аса килнӗскер, пӗрле хутшӑнса пӑтрашӑнчӗҫ.
Ни с того ни с сего возникли Кандюк, Нямась, давно умерший Манюр бабай…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шухӑшӗсем, йӑлт манӑҫас вырӑнне (ҫапла каланӑччӗ-ҫке ӑна Шинкӗл), тепӗр хут та ҫӗнелсе вӑй илчӗҫ, темле тата витӗмлӗрех палӑрнӑн туйӑнчӗҫ.
Однако тягостные мысли вместо того (как обещал Шингель), чтобы уйти куда-то, навалились на Тухтара с еще большей силой и ясностью.

Тепӗр кун ман Манюр папай татах тӑрса ларнӑ!
На другой день Манюр бабай опять сидел в своем гробу!

Пытартӑмӑр Манюр папая тепӗр хут….
И похоронили мы Манюра бабая во второй раз…

Тепӗр кунне, хай, Манюр папайӑн вилтӑпри патне ӑнсӑртран пӗр кӗтӳҫӗ пырать.
На другой день к могиле Манюра бабая приходит один пастух.

Тухтар, утнӑ сӗртен чарӑнса, йӗпеннӗ куҫне шӑлать, тепӗр ҫаврӑм итлет.
Тухтар завороженно слушает пенье, по лицу его бегут слезы, он машинально вытирает их и слушает, слушает…

Хӗрсе ҫӗкленнӗ ҫемӗ майӗпенрех илтӗнме тытӑнать; ҫав вӑхӑтра, сӑвӑ ҫеммипе тава кӗрсе тенӗ пек, сасартӑк тепӗр сасӑ янӑраса каять: арҫын сасси.
А вот уже стихает и громкая песня и, будто встретившись со стихами, подружилась с ними, стихла совсем, но тут врывается сильный мужской голос.

Тепӗр кунхине Элентей вӑрмантан юманпа хурӑн хунавӗ тиесе килчӗ, виҫҫӗнлетсе вӗсем часах йывӑҫ лартса пӗтерчӗҫ.
На следующий день Элендей привез из леса дубовые и березовые саженцы, и втроем они высадили их вокруг могилы.

Шерккей, пахча патӗнчен васкавлӑн пӑрӑнса, пӳрчӗ умӗнчи хурама патнелле пычӗ, малалла иртмесӗр чарӑнса тӑчӗ, тепӗр хут тӗмсӗлсе итлерӗ.
Шерккей быстро отошел от сруба, остановился и еще раз внимательно прислушался.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лешех аванччӗ те, тепӗр чух тем асна килсе кӗрет.
Хорошая была кошка, не знай что на него тогда нашло…

Ӗнтӗ, тепӗр тесен, Селиме чир-чӗрпе те хӗнпе хавшанӑ ҫын мар-ха, ҫамрӑклӑхӗ хайӗннех тӑвӗ, чиперленӗ, ятлӑ-шывлӑ ҫуртра хӑйне пӳрнӗ телейне те тупӗ, ҫавӑн чухне, тен, ашшӗн чӑн ӗмӗтне ӑнланса тав та тӑвӗ.
Ну, ничего, Селиме не больно хворая да хилая, молодость свое возьмет, бог даст, поправится, вон дом-то у Кандюков какой — полная чаша, вот тогда, глядишь, и отца оценит да еще и поблагодарит…

Авӑ, Пӗке Савинӗн хӑрах куҫлӑ Ваҫтикӗ — тепӗр куҫне шур илнӗ — шӑл йӗрсе тӑрать.
А вот стоит и беспричинно скалит зубы одноглазый Васьтик, сын Савина Складного, — один глаз у него закрыт бельмом.

Йытти унӑн тепӗр хут йынӑшса ячӗ, канӑҫа пӗлмесӗр ура хушшинче явӑнса ҫӳрерӗ, вӑл йӑлӑхтарсах ҫитернӗрен Тухтар ӑна тапса та илесшӗнччӗ — хӗрхенчӗ, йытти, ӑна ӑнланнӑ пек пулса, кӳлӗ хӗрринчи хайхи хура курӑнакан тӗм патне кайрӗ те темле пӗр япала сӗтерсе килчӗ.
Парню наконец это надоело, и он уже готов был ее пнуть и прогнать, и тогда собака, словно уловив настроение хозяина, отбежала от него и потрусила в сторону кустов, на которые указывал Тимрук, вскоре она вернулась, неся что-то в зубах.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тепӗр тесен, Элентей патне халӗ Палюк пӗр-пӗччен кӑна ҫӳремест, унпа пӗрле ҫывӑх юлташӗсем те килкелесе каяҫҫӗ.
Вместе с Палюком в дом Элендея стали заходить и его товарищи.

Пӗр-пӗр япалана алла илсен, — кирек те пушӑ курка кӑна пултӑр, — вӑл, ӑна ӳкересрен сыхланӑ пек, хытӑ чӑмӑртаса тытать, унччен шанчӑклӑ хунӑ япаланах тепӗр ҫӗре куҫарать, унта ӑна тата шанчӑклӑрах пек туйӑнать.
К примеру, возьмет он в руки какую-нибудь вещь — пусть пустой ковшик — и держит его так крепко и бережно, будто боится уронить, а потом поставит осторожно на другое место, словно здесь ему будет надежнее.

Селиме сак ҫинчен сиксе анчӗ, ура ҫине тӑчӗ, хулпуҫҫийӗ урлӑ уртнӑ пурҫӑн явлӑкӗ хӑрах вӗҫӗпе кӑкӑрӗ умне, тепӗр вӗҫӗ ҫурӑмӗ ҫине ӳкрӗ.
Селиме соскочила с лавки, покачнулась, но все же удержалась на ногах и с перекинутым через плечо платком.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тепӗр тесен, турӑх сиплӗрех те пулма кирлӗ-ха вӑл, — терӗ те Селиме ҫамкине сӑтӑркалама тытӑнчӗ.
А турыхом оно и полезней, — тут же оправдала себя и принялась вытирать лоб Селиме.

Шерккей унпек-кун пеккине халиччен курманскер, нимӗн тума аптрарӗ, унта пырса ҫапӑнчӗ — хултӑрчӑ пур, ҫип хутӑрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, тепӗр ҫӗре пырса ҫапӑнчӗ — ҫип арламалли урапа, ӑна вӑл турахупӗ-мӗнӗпех тӳнтерсе ячӗ.
Не видавший до сих пор ничего подобного, Шерккей беспомощно забегал по избе, натыкаясь на какие-то совершенно бесполезные вещи.

Тепӗр кун пытарчӗҫ, вилчӗ ҫав, — терӗ Шерккей, хӑй сӑмахӗнчен хӑй хӑраса.
На другой день его и похоронили… — Шерккей сам испугался своего вранья, но дело уже было сделано.

Кӑмӑлсӑр Шерккей кантӑк патне ҫаврӑнса та пӑхасшӑн марччӗ — шаккани тепӗр хут илтӗнчӗ.
Расстроенный, Шерккей даже не хотел оборачиваться, но стук повторился.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика