Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун хыҫӗнчен юр пӗрчисем тусан пек мӑкӑрланса юлчӗҫ, ури айӗнче йӑранасем шурӗҫ, ҫывӑрса кайнӑ урисем йӗнер ҫунатти ҫумӗнче сӑтӑрӑнса пычӗҫ.

За ним оседало снежное курево, в ногах ходили стремена, терлись о крылья седла занемевшие ноги.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ури айӗнче ӑйӑр курман тӑватӑ ҫулхи илемлӗ кӗсре ташласа тӑрать.

Под ним ходуном ходила красавица кобылица, четырехлетняя нежеребь.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрӑм шинелӗ ун ури хушшинче явкаланчӗ, аркисемпе ҫӑматтисене ҫапӑна-ҫапӑна илчӗ.

Длинная шинель его извивалась между ногами, полами щелкала по валенкам.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пилӗк таран мана, ури йӗнер пускӑчи патне ҫитмест…

Стал быть, в пояс мне, до стремени ногой не достанет…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеец, ыттисене куҫ хӗссе, чикаркка тӗпне Григорий ури айне пӑрахрӗ.

Красноармеец бросил окурок под ноги Григорию, подмигнул остальным.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дуняшка ури айӗнче ҫеҫ, ыйхӑ килтерсе, кӗнчеле урапи тӗкӗлтура пек йӑрӑлтатса тӑчӗ.

Только прялка под ногой Дуняшки шмелем жужжала, навевая дрему.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗри, ҫар хатӗрӗсене улӑм ури ӑшне е сарай ҫунатти айне пытарса, строевой учӗ ҫинчи йӗнере нумайлӑха хывса хурса, хӗрлисене кӗтрӗ; тепри юр хӳсе кайнӑ калинкке алӑкне уҫса утне ҫавӑтса кӗчӗ ҫеҫ — пӗр хушӑ пурӑнмалӑх сухари типӗттерчӗ те, арӑмӗпе пӗр каҫ ҫывӑрса илсе, ирхине ирех ҫул ҫине тухрӗ, сӑрт тӗмески ҫинчен Донӑн ним хускалми шурӑ анлӑшӗ ҫине, тен, хӑй яланлӑхах пӑрахса каякан ҫуралнӑ ҫӗрӗ-шывӗ ҫине, юлашки хут пӑхрӗ.

Иной — для того, чтобы надолго расседлать строевого коня и ждать прихода красных, засунув боевое снаряжение в стог соломы или под застреху сарая, а другой, отворив занесенную снегом калитку, только вводил коня на баз и, пополнив запас сухарей, переспав ночь с женкой, поутру выбирался на шлях, с бугра в остатний раз глядел на белый, мертвый простор Дона, на родимые места, кинутые, быть может, навсегда.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗррехинче ҫапла пуля хӗҫӗн пӑхӑр аврине витӗрех шӑтарса кайрӗ, йӗнӗ ярапи лаша ури айне ҫыртса татнӑ пек тухса ӳкрӗ.

Однажды пуля насквозь пробила медную головку шашки, темляк упал к ногам коня, будто перекушенный.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӗрлисемпе татах темиҫе хут куҫа-куҫан тӗл пулчӗ, казаксен пулисем хӗрлӗармеецсен ури айӗнчи ҫӗре тӑпӑлтара-тӑпӑлтара илнине, лешсем, тӗшӗрӗлсе ӳксе, ҫак пулӑхлӑ та хӑйсемшӗн ют ҫӗр ҫинче пурнӑҫӗсене хӑварнине курчӗ.

Еще несколько раз Григорий сходился лицом к лицу с красными, видел, как пули казаков вырывали из-под ног красноармейцев землю и те падали и оставляли жизнь на этой плодовитой и чужой им земле.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнран пӑхсан, вӑл нимӗн шухӑшсӑр пек туйӑнать, анчах ирӗклӗн чарса хунӑ, пир тӑла обмотка сырнипе чӗркуҫҫи сыппи таран нӗрсӗр пысӑккӑн курӑнакан ури сивӗ тытнӑ пек вӗттӗн чӗтрет.

С виду он казался равнодушным, но вольно отставленная нога, до коленного сгиба уродливо толстая от обмотки, навернутой на портянку, дрожала мелкой ознобной дрожью.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пассажир ури вӗҫне сарӑ саквояж тата пальтопа тирпейлӗн хутлатса витнӗ михӗ лартнӑ.

У пассажира возле ног лежали желтый саквояж и мешок, прикрытый свернутым пальто.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ӑна Мишка йӗнерӗпе йӗнерлерӗ, чӗтрене ерсе кайри ури ҫине лараканскерне ун патне ҫӑвӑтса пычӗ.

Оседлал ее Мишкиным седлом, подвел, дрожащую, приседающую на задние ноги, к нему.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫӗр ҫине, хыттӑн лаплатса, месерле кайса ӳкрӗ, унтан, ури ҫине тӑма хӑтланнӑ май, ҫӑварӗнчен йӑмӑх хӗрлӗ ҫӑра юн чӑмаккине сурса пӑрахрӗ.

Упал он плашмя и, пытаясь подняться, выронил изо рта бордовый комок сгустелой крови.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтаксен ури айӗнчи ансӑр сукмак пӗтнӗ.

Оборвалась у самых солдатских ног козья тропа.

«Асап тӳсме ирӗк парсамӑр...» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Салтаксем хӑйсен ури шӑйӑрӑлса пӗтни тата ывӑнни ҫинчен манса кайнӑ.

Забыли солдаты про ссадины на ногах и усталость.

Куҫни // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Хут купӑса тӑсса такмаклама тытӑнсан ури тӳрех тӑпӑртатма пуҫлать иккен.

Как только гармошка растягивалась для частушек, его ноги сразу начинали плясать.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Вӑл васкасах Подтелков ури айӗнчи тӑпра муклашкисене аяккалла ывӑтрӗ, вара кашни чавмассеренех Подтелков кӗлетки тӳрленнӗҫем тӳрленсе, мӑйӗ тӑсӑлса тата кӑшт кӑтрарах пуҫӗ ҫурӑмӗ еннелле каҫӑрӑлса пычӗ.

Спеша рвал из-под ног Подтелкова комочки земли, и с каждым взмахом все прямее обвисало тело, все больше удлинялась шея и запрокидывалась на спину чуть курчавая голова.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Подтелков ури айӗнчен пукан иккӗмӗш хут ывтӑнса кайнӑ тӗле вӑл вилме ӗлкӗреймен-ха, — шӑнӑрӗсем вӑйсӑррӑн туртӑнса хутланчӗҫ, чалӑшшӑн ҫыртса лартнӑ хура чӗлхи хуллен мӗкӗлтетсе илчӗ.

Он еще жил в конвульсиях, еще ворочал черным, упавшим на сторону языком, когда из-под ног Подтелкова вторично вырвали табурет.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫакӑнпа усӑ курса, офицерсенчен пӗри меллӗн кӑна унӑн ури айӗнчи пукана тапса ячӗ.

Воспользовавшись этим, один из офицеров ловким ударом выбил из-под ног Подтелкова табурет.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑшӗ-пӗрисен сӑнӗ-пичӗсем ҫиелтен пӑхма сӳрӗккӗн курӑнаҫҫӗ; кӑвак ҫӳҫлӗ большевик Орлов — вӑл аллисемпе хӑюллӑн хӑлаҫланса, казаксен ури айне чӑртлаттарса сурса утать; анчах иккӗшӗн е виҫҫӗшӗн куҫӗсене ҫав тери йывӑр тунсӑх, улшӑнса кайнӑ сӑн-пичӗсене чикесӗр сехӗрленӳ тытса илнӗ те, конвоир казаксем те вӗсем ҫине тӳррӗн пӑхаймаҫҫӗ, ӑнсӑртран хирӗҫ пӑхса илсен, куҫӗсене ҫийӗнчех аяккалла тартаҫҫӗ.

Некоторые хранили на лицах подобие внешнего безразличия: седой большевик Орлов — тот задорно махал руками, поплевывал под ноги казаков, зато у двух или трех было столько глухой тоски в глазах, такой беспредельный ужас в искаженных лицах, что даже конвойные отводили от них глаза и отворачивались, повстречавшись случайным взглядом.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех