Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрринче (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карелсен нумай ялӗсем пекех, ҫак ял та шыв хӗрринче ларать, ун йӗри-тавра йывӑҫран тунӑ лутра мунчасем курӑнаҫҫӗ.

Деревня, как и большинство карельских деревень, расположена у воды и окружена низкорослыми, срубленными банями.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ҫаксене пула малта пыракансем каҫхине тӑхӑр сехет тӗлнелле Сегозеро кӳлли хӗрринче ларакан Падана ятла пысӑк яла кӗчӗҫ.

Поэтому часам к девяти вечера передовики входили уже в Паданы, большую деревню на берегу Сегозера.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Хӑйсем хурҫӑран тунӑ карапӑн тепӗр хӗрринче читлӗхсем ӑшӗнче тӑраҫҫӗ, слон ҫурисем патнелле хобочӗсене тӑснӑ.

Они стояли в больших стальных клетках на противоположном борту корабля и протягивали к слонятам хоботы.

Теплоход ҫинче кам мӗкӗрнӗ? // Феодосия Ишетер. Баруздин С. А. Равипе Шаши: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 44 с.

Хӑйне астӑвассах вӑл вӗҫӗ-хӗррисӗр тинӗсе тата шӑпах тинӗс хӗрринче ларакан хӑйсен ҫуртне астӑвать; яланхи ҫав тинӗсӗн нӳрлӗ сывлӑшӗпе, тинӗс шӑршипе хутӑш, пристань ҫинчи сӑмалаллӑ канатсен сӳс-пӑявсен тата ҫӗр кӑмрӑк тӗтӗмӗн шӑршисемпе сывланӑ.

Он, сколько помнил себя, все помнил то же безбрежное море, их дом, стоявший на самом берегу, всегда вдыхал в себя свежий запах этого моря, перемешанный с запахом пеньки, смоляных канатов и каменноугольного дыма пристани.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗр сӗнӳ пулчӗ: Тёмӑн шыв хӗрринче юлса, юлташӗсем ун ҫинчен килне пӗлтериччен кӗтсе лармалла.

Была одна комбинация: остаться Тёме на берегу и ждать, пока дадут знать домой.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тата эсӗ ҫапла та пултаратӑн… — теме пуҫланӑччӗ вӑл ҫӗнӗрен, ҫав вӑхӑтрах шак хытса кайрӗ: шыв хӗрринче хайхи старик те, Тёмӑн кӗпи-тумӗ те ҫук иккен.

— А я могу… — начал снова Тёма, да так и замер: ни старика, ни платья не было больше на берегу.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл шывра шӑмпӑртатнӑ вӑхӑтра старик ҫыран хӗрринче пӑхса ларчӗ.

Пока он купался, старик сидел на берегу.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Лере, тавракурӑм хӗрринче вара, пачах тӳлек те сенкер-кӑвак тӗслӗн вӗҫсӗр-хӗррисӗр инҫетелле тӑсӑлать.

А там, на горизонте, оно, уж совсем спокойное и синее-синее, уходило в бесконечную даль.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӗсем тинӗс хӗрринче лапчӑк чулсем пухаҫҫӗ те, вӗсене шыв ҫийӗпе ывӑтаҫҫӗ «пӗрре, иккӗ, виҫҫӗ, тӑваттӑ» — ҫӳхешке чул катӑкӗ тинӗс шывӗн тикӗс хӗррине чӗлтӗртетсе ыткӑнчӗ.

Они собирают по берегу плоские камешки и с размаху пускают их по воде, «раз, два, три, четыре» — скользя, полетел камень по гладкой поверхности.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тетеҫӗм, пиҫиххӳне ил! — кӑшкӑрать пӗр-пӗр телейлӗ ача пулӑҫӑн тинӗс хӗрринче манса юлнӑ пиҫиххине асӑрхаса.

— Дяденька, пояс! — кричал какой-нибудь счастливчик, заметив забытый рыбаком на берегу пояс.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл тинӗс хӗрринче тӑрать.

Он стоял на берегу моря.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ун пек чухне вара вӑл яла тухса каятчӗ; унта, ял хӗрринче, халь ӗнтӗ Федор Кандыбӑпа унӑн пиччӗшӗн шатра питлӗ ывӑлӗн ҫӗнӗ пӳрчӗ курӑнса ларать.

Тогда он отправлялся в село, где на краю стояла теперь новая изба Федора Кандыбы и его рябого племянника.

I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Пӑлхавлӑ кӑмӑлсӑрлӑхпа ӗсӗклесе юлашки сасӑсем чӗтренсен, Анна Михайловна ывӑлӗн сӑн-пичӗ ҫине пӑхрӗ те, ӑна ҫутҫанталӑкӑн чуна ҫӗклентерекен ытла та уҫӑмлӑ вӑйне пула халран кайнӑ ачи ҫыран хӗрринче выртнӑ чухнехи пӗр хӗвеллӗ кун аса килчӗ.

Когда последние ноты дрогнули смутным недовольством и жалобой, Анна Михайловна, взглянув в лицо сына, увидала на нем выражение, которое показалось ей знакомым: в ее памяти встал солнечный день давней весны, когда ее ребенок лежал на берегу реки, подавленный слишком яркими впечатлениями от возбуждающей весенней природы.

XII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Анчах тӑваттӑмӗш кунне аялта, шыв хӗрринче, Петруҫ каллех унӑн ури сассине илтрӗ.

Но на четвертый Петрусь услышал ее шаги внизу, на берегу реки.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

— Анчах манӑн анне мана шыв хӗрринче ҫӳреме ирӗк пачӗ…

 — А моя мама позволила мне ходить над рекой…

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Аялта, юханшыв хӗрринче, ут таканӗсем хӑвӑрт-хӑвӑрт та пӗр тикӗссӗн тӑпӑртатни илтӗнет…

А внизу, над рекой, раздается частый, ровный топот конских копыт…

XIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Иохим ӑна хӑйӗн ҫӗҫҫипе касса илсе унӑн чӗрине хӗртнӗ тимӗрпе ҫунтарса кӑлариччен малтан вӑл кунта, ача лайӑх пӗлекен пӗчӗк юханшыв хӗрринче чӳхенсе ларнӑ, ӑна та, ачана та Украина хӗвелӗ ӑшӑтнӑ, ӑна та, лешне те шӑхличӗ ӑсти-хохолӑн вичкӗн куҫӗсем асӑрхиччен Украина ҫилӗ лӑпканӑ.

Прежде чем Иохим срезал ее своим ножом и выжег ей сердце раскаленным железом, она качалась здесь над знакомою мальчику родною речкой, ее ласкало украинское солнце, которое согревало и его, и тот же обдавал ее украинский ветер, пока зоркий глаз украинца-дударя подметил ее над размытою кручей.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Тӗрлӗ шухӑшсемпе пӑшӑрханакан пӗчӗк ҫар ҫыннисем чӑнкӑ ҫыран хӗрринче, йывӑҫ тӗмесем хушшинче, тӳрем сӑртлӑхра, типӗ варта кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ.

Солдаты маленькой армии, волнуемые самыми разнообразными чувствами, теснились кто в зарослях вереска, кто на откосах рва, кто на плоскогорье.

III. Ачасем вӑранаҫҫӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӑраса ӳкнипе шурса кайнӑ ҫынсем чӑнкӑ ҫыран хӗрринче ним тума пӗлмесӗр пушар ҫине пӑхса тӑнӑ.

Весь край площадки покрылся встревоженными и испуганными лицами.

I. Тупнӑ, анчах ҫухатнӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Типӗ вара анакан чӑнкӑ ҫыран хӗрринче кӑшкӑрчӗҫ пулас.

Крик, казалось, шел с плоскогорья, там, где оно переходит в овраг.

XV. Ҫӑра уҫҫине сехетпе пӗрле пӗр кӗсьене чикме юрамасть // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех