Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлтерчӗ (тĕпĕ: пӗлтер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мана анне ӑсатать! — савӑнса пӗлтерчӗ Лида Зорина.
А меня мама! — радостно сообщила Лида Зорина.

39 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Митя чарӑнчӗ те ачасем ҫине пӑхса илчӗ, унтан мухтавлӑн пӗлтерчӗ:
Митя остановился, обвел глазами ребят и торжественно закончил:

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ҫӗр ӑшне кайма кӑтартать, — пӗлтерчӗ вӑл кӗпӗрленсе тӑракан ачасене.
— Направление в землю, — сообщил он сгрудившимся вокруг ребятам.

Варӑм каҫсенче ашшӗне вӑл мӗн-мӗн пулса иртнисене, тӳссе курнисене пӗтӗмпех каласа пачӗ, пӗтӗмпех пӗлтерчӗ, иртнӗ ӗҫсене, хуйхӑ-суйхӑсене ашшӗпе — пысӑк та чӑн-чӑн тусӗпе — тепӗр хут сӳтсе яврӗҫ, вӗсем пирки хумханса илчӗҫ.
В длинные вечера уже все переговорено и рассказано, все пережито сначала вместе с большим, настоящим другом — отцом.

35 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Анчах Ваҫҫук сасартӑк салхулланчӗ те: — Тавах сана, аппа, эпӗ пыраймастӑп, манӑн темшӗн пуҫ ыратать, — тесе пӗлтерчӗ хуллен.
Но Васек вдруг поскучнел и тихо сказал: — Спасибо, тетя, только у меня голова болит.

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпӗ паян вырӑс чӗлхипе лайӑх каларӑм, — кӗтмен-туман ҫӗртен пӗлтерчӗ Петя.
— А я сегодня хорошо по русскому ответил, — ни с того ни с сего сказал Петя.

28 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Митя ҫук, — пӗлтерчӗ Синицынӑна Валя.
Мити нет, — сказала Валя Синицыной.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сергей Николаевич учительсен пӳлӗмӗнче, — пӗлтерчӗ Грознӑй.
Сергей Николаевич в учительской, — сообщил Грозный.

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Пуҫ ыратать ман, — пӗлтерчӗ ӑна Коля.
— У меня голова болит, — пожаловался ей Коля.

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Манӑн перо хуҫӑлса кайрӗ, — пӗлтерчӗ кӗтмен ҫӗртен Русаков, ручкине ҫӳлелле ҫӗклесе кӑтартса.
— У меня перо сломалось, — неожиданно заявил Русаков, поднимая вверх ручку.

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ҫук, эпӗ хӑратӑп, тем тусан та каламастӑп! — хӑраса пӗлтерчӗ Лида хӑй килӗшменни ҫинчен.
— Нет, я боюсь, я ни за что! — испуганно отговаривалась Лида.

Килхушшинче, сивӗнес тесе, юр купи ҫине выртрӗ, юр ӑшӗнче йӑванкаланӑ хыҫҫӑн аппӑшӗ патне пычӗ те: — Дуня аппа! Эпӗ маттур ача! — тесе пӗлтерчӗ.
Во дворе для охлаждения он бросился в сугроб и, вывалявшись в снегу, предстал перед теткой: — Тетя Дуня, я молодец!

17 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпӗ ӑна хӑнӑхса ҫитрӗм, — пӗлтерчӗ хӑй шухӑшне Мазин.
Я к нему привык, — заявил Мазин.

Вӑл мана хӑй каларӗ: «Часах акӑ пирӗн патӑмӑра манӑн арӑм куҫса килет, ӑна юратас пулать сан, тет», — пӗлтерчӗ Русаков кӗтмен ҫӗртен.
Только он сам сказал: «Скоро к нам моя жена переедет, люби ее», — неожиданно сообщил Русаков.

— Сергей Николаевич акӑ мӗн каларӗ: «Тӗрӗс те тӳрӗ кӑмӑлпа ҫырнӑ. Уйрӑмах витӗмлӗ», — пӗлтерчӗ вӑль хӑй патӗнче тӑракан ачасене хумханакан сасӑпа.
— Сергей Николаевич сказал «Точно и честно. И просто солидно», — взволнованным голосом сообщил он окружившим его ребятам.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпӗ ӳкерчӗк туса паратӑп, — пӗлтерчӗ Малютин.
— Я дам рисунок, — сказал Малютин.

— Эпӗ те пӗр заметка ҫыртӑм, — пӗлтерчӗ Зорина, хӑйӗн юлташӗсем ҫине пӑхса.
— Я тоже одну заметку написала, — сказала Зорина, оглянувшись на подруг.

— Манӑн анне чертежсем тӑвакан ҫын, эпӗ хӑш чухне ӑна пулӑшкалатӑп, — пӗлтерчӗ Сева именсе.
— У меня мама чертежница, я ей помогаю иногда, — скромно сказал Сева.

11 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук хӑех туни ҫинчен пӗлтерчӗ.
Васек сказал, что он сам.

Лёня Белкин хӑйӗн ҫурӑмӗ хыҫӗнче пуҫ пӳрнине кӑтартрӗ, ку ӗнтӗ вӑл савӑннине пӗлтерчӗ.
Леня Белкин показывал за спиной большой палец, выражая этим свое удовольствие.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика