Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кайӑксен (тĕпĕ: кайӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кванза ҫыранӗ хӗрринчен кайнӑранпа пӗр эрне те иртмерӗ, тыткӑнрисен икӗ теҫетки, вӑй пӗтнипе ӳксе юлса, караван хыҫҫӑн пыракан тискер кайӑксен шӑлне лекрӗ.

Не прошло и недели после того как караван покинул берега Кванзы, а уже десятка два невольников упали без сил в пути и стали добычей хищных зверей, следовавших за караваном.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вара улпут тискер кайӑксен хуҫи патне пынӑ та: «Ку йытӑ манӑн, эсӗ ӑна мана пар», — тенӗ.

Он сказал, что собачка его собственная, и попросил хозяина зверинца отдать ему.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вырӑн-вырӑнпа ҫӗр ҫинче вӑрманпа иртсе кайнӑ ҫынсен ҫулӗ е тискер кайӑксен йӗрӗсем тӗл пулчӗҫ.

Местами земля хранила свежие следы проходивших в лесу людей или зверей.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗр-ик хутчен, тинӗсри тӗлӗнтермӗшле пысӑк тискер кайӑксен ҫурӑмӗсем евӗр шыв ҫипӗпех, пӗчӗк башньӑллӑ мониторсем йывӑррӑн ишсе иртнӗ.

Раза два, точно грузные спины морских чудовищ, тяжело проползли мониторы с башенками над самой водой.

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Ҫакӑн пек хыпар пӗлтерчӗ ҫулҫӳревҫӗсене Гаррис, — вӑл ку кайӑксен хӑтланӑшӗсене аван пӗлет пулмалла.

Все эти сведения, вполне точные, были сообщены путешественникам Гаррисом, который, видимо, хорошо знал повадки этих птиц.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сада кӗнӗ ҫӗрте темиҫе ҫул хушши тискер кайӑксен лӑпкӑ пурӑнӑҫне сыхласа тӑнӑ мӗскӗн те чӗнме пултарайман арӑслан ҫине ӑна ӗмӗрлӗхех асӗнче тӑратса хӑварасшӑн пулнӑ пек пӑхса тӑнӑ.

Как будто хотел запомнить на всю жизнь этого бедного безмолвного зверя, стоявшего у входа в сад и сторожившего покой зверей несколько десятилетий.

8. Арӑслан ури // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Хушӑран вӑл Сашӑна пынӑ ҫӗртенех чарса тӑратать те тӗрлӗ тискер кайӑксен кӑшт кӑна палӑракан йӗрӗсене кӑтартать.

Порой, останавливая Сашу, он показывал ему едва приметный отпечаток на земле.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кирек мӗнле кайӑка та унӑн сасси тӑрӑх пӗлме, ун патне ҫывӑха пыма тата кайӑксен йӑвине паллама пултарать.

Обладал Егорушка счастливым даром почти безошибочно по голосу узнавать любую птицу.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑрмана мӗн чухлӗ шаларах кӗретӗн, тискер кайӑксемпе вӗҫен кайӑксен йӗрӗсем ҫавӑн чухлӗ нумайтарах.

Чем дальше забираются они в глубь леса, тем больше звериных и птичьих следов.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗттӗмленнӗҫемӗн тӗттӗмленсе пырать, сайра хутра кайӑксен сасси илтӗнет.

Становилось все темнее, изредка вскрикивали птицы.

14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ун пек туйӑм вӑл почта ҫӳретекен кӑвакарчӑнсемпе сивӗрен тарса инҫе ҫӗршывсене кайса пурӑнакан вӗҫен кайӑксен аван аталанать.

Это чувство есть у почтовых голубей и у перелетных птиц.

Тундрӑра // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 165–178 с.

Вӑл пире кайӑксен пасарне упа пырса тустарса кайни ҫинчен каласа пачӗ.

И рассказал, что ночью птичий базар посетил медведь.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Тепӗр кунне кайӑксен пасарне пӗр казак кайрӗ.

На другой день один казак отправился на птичий базар.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Кун пек тунипе кайӑксен ҫӑмартине тутанса пӑхма май пуррине аван ӑнланаҫҫӗ имӗш вӗсем, кая ҫеҫ юлмалла мар.

Они отлично знали, что, сопровождая человека по птичьему базару, легко можно полакомиться яйцами, надо только не отставать.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Кунта вара ку кайӑксен шучӗ те ҫук: кашни тӗмеске ҫинче, кашни путӑк-шӑтӑкра, карниз ҫинчи кашни чӗп кӑларма май пур вырӑнтах ҫак шӗвӗр сӑмсаллӑ тӗксӗм сӑрӑ-хӑмӑр тӗслӗ кайӑксем вырнаҫса тухнӑ.

Их было бесчисленное множество: каждый выступ, каждое углубление, каждая пядь карниза, где хоть как-нибудь можно было примоститься для высиживания яиц, — все было занято этими остроклювыми птицами с темно-серо-бурым оперением.

Кайӑк-кӗшӗк пасарӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 135–138 с.

Пӑхма та хӑрушӑ, кайӑксен патши тенине халь вӑл пит аван кӑтартать.

Вид у него был грозный, и сейчас он оправдывал название царя птиц.

Ӑмӑрткайӑксен сывлӑшри ҫӑпӑҫӑвӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 41–44 с.

Тискер кайӑксен чӗрни пек шалалла кукӑрӑлса тӑракан чӗрнесем хитре мар.

Некрасиво, когда ногти загибаются подобно когтям хищной птицы.

Косметика // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Анчах 19-мӗш ӗмӗрте: «Апат-ҫимӗҫе май пур таран алпа ан тӗкӗн», — тесе ҫырни халӗ те йӑла-йӗркере, ҫавӑнпа кайӑксен ашне вилкӑпа тытса, ҫӗҫӗпе касса ҫинине тӗрӗс тесе шутламалла.

Если уже в XIX веке писали: «Старайся, сколько возможно, не брать кушанье рукой», то и теперь считают правильным даже самых мелких птиц есть ножом и вилкой.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗчӗк кайӑксен (чӑх-чӗп, карӑпчӑк т. ыт. те), шӑмӑллӑ какайне алла тытса ҫиме юрать.

Только кости маленьких птиц (цыпленок, вальдшнеп и т. д. ) разрешается держать в руке.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑнасем ҫуллӑ аллисене тискер кайӑксен тирӗпе шӑлса тасатнӑ.

Жирные руки принято было вытирать о шкуры четвероногих.

8. Сӗтел хушшинче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех