Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ывӑлӗпе (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арӑмӗ вилсен тӑватӑ ывӑлӗпе юлнӑ Петр Андреевич: «Спанюк, ман ачасене пӑхкалаймӑн-ши?» — тенӗ тет.

Рассказывают, что после смерти жены Петр Андреевич, оставшийся с четырьмя сыновьями, сказал: «Спанюк, не будешь ли ты присматривать за моими детьми?»

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Упӑшки Пӗрремӗш тӗнче вӑрҫинче вилнӗ, ывӑлӗпе икӗ йӑмӑкӗн хӑйсен пурнӑҫӗ.

Муж погиб еще в Первую мировую войну, у сына и двоих сестер — своя жизнь.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Пырать вӑл вӑрман ҫулӗпе, ывӑлӗпе кинӗ ҫинчен шухӑшлать, паллакан ҫынсене тӗл пулсан, хӑй мӗншӗн кайни ҫинчен савӑнӑҫпа каласа кӑтартать, палламан ҫынсене курсан, пуҫӗ ҫинчи ҫӗлӗкне илсе сывлӑх сунать.

Идет он лесной дорогой, думает о сыне и невестке и, встречая знакомых, с радостью рассказывает, зачем идет, а увидев незнакомых людей, снимает шапку и здоровается.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Вӑл хӑй те аван пӗлет: тусем ҫинче, ҫак ҫулҫӳрев пурнӑҫланас пулсан, унӑн ывӑлӗпе юнашар ҫав чӑкӑлтӑш та тӗссӗр хӗрача утмалла, — Виктор унпа анчах питӗ туслӑ.

Он прекрасно знает, что в походе, если бы он состоялся, рядом с сыном вышагивала бы эта невзрачная и колючая девчонка, с которой тот дружит.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Эпӗ сире акӑ мӗн калатӑп: японецсене хӑваласа янӑ хыҫҫӑн яла гоминдан банди килнӗ ҫул Ду ывӑлӗпе Хань Лао-люн аслӑ ачи килӗсене килнеччӗ.

— Я вам так скажу: в том самом году, когда выгнали японцев и гоминдановская банда пришла сюда, сын Ду и старший сын Хань Лао-лю приезжали домой.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ли Чжэнь-цзян кӗҫӗн ывӑлне хапхи патне хурала тӑратрӗ, хӑй, аслӑ ывӑлӗпе тата кинӗпе пӗрле, сыснине чиксе майлаштарчӗ.

На всякий случай Ли Чжэнь-цзян все же поставил младшего сына караулить у ворот, а сам со старшим сыном и невесткой прикончил свинью.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

«Хань Фын-ци, — тенӗ унта, — вунҫичӗ ҫынна вӗлернӗ, хӑй ывӑлӗпе пӗрле хӗрӗх виҫӗ хӗрарӑма мӑшкӑлланӑ хыҫҫӑн публичнӑй ҫуртсене сутнӑ.

«Хань Фын-ци, — говорилось в обвинении, — убил семнадцать человек и вместе со своим сыном опозорил, а затем продал в публичные дома сорок три женщины.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӑйне тӗтре ӑшӗнчи пек туякан старик малтан мӗн выляса илнине, унтан ҫулталӑк хушшинче ывӑлӗпе пӗрле ӗҫлесе илнӗ ҫӗр тӑхӑрвун пилӗк юанне те выляса янӑ.

Как в тумане, он проиграл весь выигрыш и чистоганом спустил и те сто девяносто пять юаней, которые заработал вместе с сыном за целый год.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Маякин хреснай ывӑлӗпе пӗрле ҫав ушкӑн патнелле утнӑ, ҫул май вӑл Фомана: — Именнӗ ан пул… Чӑн та, вӗсем чаплӑ: вӗсен хырӑмӗ ҫинче — пурҫӑн-пустав, анчах та хырӑмӗнче выҫӑ йӑслав… — тесе, хӑлхаран пӑшӑлтатнӑ.

Маякин с крестником направился к этой группе, нашептывая Фоме: — Не робей… Хотя у них на брюхе-то шелк, да в брюхе-то — щелк.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Санӑн йӗрмӗшсе тӑмалли нимӗн те ҫук… — витӗмлӗм каланӑ вӑл, хреснай ывӑлӗпе ҫуммӑн коляска ҫине ларса.

— Тебе распускать нюни нельзя…— таинственно заговорил он, садясь в коляску рядом с крестником.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗсем хыҫҫӑн, хуртсем пекех, тӑванӗсем кӗрсе тулчӗҫ: кинӗ, пиччӗшӗн ывӑлӗпе арӑмӗ, пиччӗшӗн хӗрӗ.

Вслед за женами, как пчелиный рой, налетела целая куча родственников: невестка, жена племянника, сам племянник и еще племянница.

VII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Нимӗҫсем Путивле килсе кӗрес умӗн унӑн арӑмӗ хӑйӗн кӗҫӗн ывӑлӗпе пӗрле хула ҫывӑхӗнчи пӗр хутӑрти паллакан ҫын патне тарса тухнӑ пулнӑ.

Перед приходом немцев в Путивль жена с младшим сыном перебрались в одно село неподалеку от города, к знакомым.

Партизансен крепоҫӗ // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Манран, Довгочхун ывӑлӗ Иван Никифоров дворянинтан пулнӑ прошени тӑрӑх, ӑна Перерепенко ывӑлӗпе Иван Иванович дворянинпа пӗр вӑхӑтра панӑ пулнӑ; ку тӗлӗшрен Миргородри повет сучӗ хӑй те тепӗр майлӑпа ирӗке кайнине кӑтартрӗ.

Вследствие оного прошения моего, что от меня, дворянина Ивана, Никифорова сына, Довгочхуна, к тому имело быть, совокупно с дворянином Иваном, Ивановым сыном, Перерепенком, чему и сам поветовый миргородский суд потворство свое изъявил.

VI сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Амӑшӗ кӑмака хутать, Костьӑна апатлантарать, хӑйӗн каллех госпитале каймалла пулсан, ывӑлӗпе иккӗшӗ ӑшӑ кӑмака ҫумне ларса пӑртак калаҫаҫҫӗ вара.

Мама топит печку, кормит Костю, и, если ей не нужно опять идти в госпиталь, они садятся к теплой печке и немножко разговаривают.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ахӑр, Виталий сиснӗ тӑрӑх, ывӑлӗпе упӑшки йывӑҫ пӳртре ҫывӑрса кайсан, чул пӳрте, леш арҫын патне, йӑпӑртатса каҫать Хвеччис каҫ-каҫ.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшӗ те ун чухне Матвин, Кулине кинемей, пӗрехмай ӳпкепе аптӑракан хӗрарӑм, кил-терӗшре ҫӳресех вырӑнпа выртмалӑхах тӗшӗрӗлсе аннӑран (вӑл, чирӗ пусахласах ҫитернӗрен, тӑватӑм ҫул кӗрпе ҫӗре кӗчӗ) телеграмма ҫаптарттарнӑччӗ ывӑлӗпе кинӗ патне.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Софья Ивановна хӑйӗн тӑван аппӑшӗн ывӑлӗпе хӗрне, аппӑшне, Любовь Сергеевнӑна тата эпӗ Дмитрипе килӗштернӗшӗн мана та шӑпах ҫавӑн пек хастарлӑ юратупа юратать, ҫак юрату унӑн куҫӗсенче те, сӑмахӗсенче те, хусканӑвӗсенче те палӑрать.

И вот эта-то деятельная любовь к своему племяннику, племяннице, к сестре, к Любовь Сергеевне, ко мне даже, за то, что меня любил Дмитрий, светилась в глазах, в каждом слове и движении Софьи Ивановны.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пукансем ҫине хурса тухнӑ тумтир, шпага тата шлепке еннелле пӑхкаласа, — эпӗ пӳлӗм тӑрӑх ҫӳрерӗм, тухса кайма шут тытнӑччӗ ӗнтӗ, ҫав вӑхӑтра ман патӑма саламлас шутпа Грап старик хӑйӗн ывӑлӗпе Илинькӑпа пӗрле килсе кӗчӗ.

Я ходил по комнате, оглядывая разложенные на стульях платье, шпагу и шляпу, и собирался уж ехать, когда ко мне пришел с поздравлением старик Грап и привел с собой Иленьку.

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мана, турӑ ывӑлӗпе пӗрех, ниҫта та пуҫа тайма ҫук, — терӗ вӑл юлашкинчен.

И мне, как сыну божию, некуда преклонить свою голову, — заключил он.

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Малти пӳлӗмре эпӗ хӑйӗн ывӑлӗпе тата темиҫе хӗрпе килне Корнакова княгиньӑна куртӑм.

В передней нашел я княгиню Корнакову с сыном и невероятным количеством дочерей.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех