Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кантюка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫавӑ кирлӗ мана, шӑллӑм, тӗсӗ, ҫавӑ кирлӗ, — Кантюка пӗрремӗш хут ҫилленсе, чунтан тарӑхса ӳпкелешрӗ Шерккей.

— Поделом мне, брат, поделом… — Шерккей впервые разозлился на Кандюка, считая его повинным в своем горе.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эс тата мӗн кӗтетӗн? — терӗ Тухтар, Кантюка саламатпа чӑвӑшлаттарса.

— А ты чего дожидаешься? — Тухтар огрел нагайкой Кандюка.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утах, утах кутӑнла, — вӑл Кантюка хулӗнчеи майӗпен ҫеҫ тӗкрӗ пулсан та, старик шыва чикӗнсех кӗрсе кайрӗ.

Давай, давай, ступай ближе, — он тихонько ткнул Кандюка в плечо, и тот с шумом плюхнулся в прозрачную утреннюю воду.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халӑх Кантюка хупӑрласа илчӗ.

Люди окружили Кандюка.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл хӑй ҫулне пӳлсе чупакан ҫынсене пӑхмасӑр пичке патне лӑпӑстатса пычӗ, хурӑн хунавне пичке айне те пулин туса, малалла кустарасшӑнччӗ ҫеҫ, ҫавӑнтах ун ҫулне ӑшша пиҫнӗ Савантей пӳлчӗ хучӗ, Кантюка, кӑшкӑртас пек, хулӗнчен ярса та тытрӗ.

Он кинулся к бочке, несмотря на бегущих ему наперерез людей, он попытался сдвинуть бочку, придавив сапогами березку, но на пути его вырос запыхавшийся от бега Савандей, он больно ухватил Кандюка за плечо, примял к земле.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл Кантюка палларӗ, ытти лавсем ҫине ларса тухнӑ ҫынсене те асӑрхарӗ — камсемччӗ-ши вӗсем — пӗтӗмпе пӗлсе те пӗтереймерӗ, каҫ пулсан ҫавсем ӑҫталла кайни ҫеҫ ӑна тӗлӗнтерчӗ.

Он, несмотря на темень, узнал-таки Кандюка, признал и некоторых остальных, но не всех, больше всего его удивило: куда это они направились в столь поздний час?

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтарӑн алли-урине, хыҫалалла туса, пӗрле туртӑнтарса ҫыхнӑ, тӑрантас ҫинче ӑна тем пек меллӗ мар, йӗпеннӗ куҫӗ хӗрелсе кайнӑ, тусса арпашнӑ ҫӳҫ айӗпе Кантюка сиввӗн те ҫиллес витерсе пӑхать.

Тухтар со связанными за спиной руками плакал от бессилья, сверля Кандюка ненавидящим взглядом из-под спутанных и нависших на самый лоб волос.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар тинех Кантюка палласа илчӗ.

Наконец Тухтар признал в говорившем Кандюка.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюка ҫавӑ лӑплантарать те.

А Кандюку только этого и надо.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл Кантюка шансах пӗтермесӗр чӑрр! пӑхрӗ те, леш курӑк ҫине ҫитӗ сарса ҫӑкӑр кӑларсан, хуҫа чӑнласах ӑна ӗҫ хушнине тавҫӑрчӗ, вара: «Эпӗ наччасра», — тесе, вут-шанкӑ пуҫтарма чупса кайрӗ.

Шингель все еще с недоверием глядел на Кандюка, но, увидев, как тот раскинул на траву холстинку и выложил на нее хлеб, понял, что хозяин приказал ему всерьез: — Я мигом! — кинул он на ходу и бросился за сушняком для костра.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫывӑрсах кайнӑ мар-и эпӗ? — хӑйне кам та пулин тавӑрса калассӑн пӑхрӗ вӑл Кантюка.

Заснул я, что ли? — будто не веря себе, удивился Шингель.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюка пӗр кӗтмен ҫӗртен кӳлӗ курӑннӑ пек пулчӗ, кӳллӗн лутра ҫыранӗсем катари тавракурӑм хӗррине халь-халь кӗрсе пытанас пек чӗтренсе мӗлтлетеҫҫӗ.

Кандюку на миг показалось, что это озеро с невысокими берегами, которые того и гляди растворятся в воде.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Юлашкинчен вара: «Юрӗ, ун пеккнне, чӑн та, хӑтланас мар-ха», — тесен, Эпселем, хӑй ӑшӗнче Кантюка шансах пӗтермерӗ пулсан та, урӑх хирӗҫмерӗ, анчах каҫхи хӑнасене ӑсатма та тухмарӗ.

Кандюк ушел со словами: «Ладно, с этим, и вправду не стоит связываться», — хотя по взгляду Эпселема видел, что тот ему не поверил, даже не вышел проводить их на крыльцо.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫук, ҫук, — терӗ вӑл Кантюка, — тинех эп ун пек ӗҫе пуҫӑма чикейместӗп.

— Нет и нет, — решительно сказал старик Кандюку, — больше мне этим и голову не забивайте.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Савантей сасартӑк ура ҫине тӑчӗ, кукшине ӑнсӑртран пӗр-пӗр ҫӳҫ пӗрчи ҫыпӑҫнӑн туйӑнчӗ ӑна, урай тӑрӑх канӑҫсӑр уткаласа ҫӳренӗ май Кантюка чеереххӗн пӑхрӗ те: — Йӗркине, Кантюк тете, эс хӑвах чипер чухлатӑн иккен-ха, пире ҫак хаяр ӗҫпе ҫыхӑнтармасан юрӗччӗ, — тесе хучӗ тӳррӗн.

Савандей вдруг выскочил из-за стола, поглядывая на Кандюка хитроватыми глазами: — Обычай это ты, дядя Кандюк, знаешь, я вижу, не хуже моего отца, а потому не впутывай нас в это нечистое дело! — остановившись напротив Кандюка, напрямик сказал Савандей.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫ харши витӗр тинкерсе пӑхрӗ вӑл хӑйне хирӗҫ чавсаланса ларнӑ Кантюка та.

Смотрит сквозь ресницы на Кандюка, сидящего напротив.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алиме ҫак сӑмахсене пӗтӗмпе тенӗ пек чӗре патне илчӗ, килне таврӑнсанах Кантюка каласа пачӗ.

Алиме близко к сердцу приняла все, что наговорила ей знахарка, и, едва переступив порог своего дома, принялась пересказывать все Кандюку.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак илемсӗр хыпара ҫавӑнтах Кантюка каласа парать.

Рассказал о том, что видел, Кандюку.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл ҫул тӑрӑх, Кантюка тав туса, мӑкӑртатса пычӗ.

И он благодарил и благодарил Кандюка, бормоча себе под нос…

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей, утнӑ ҫӗртен чарӑнса, Кантюка шанмасӑр пӑхса илчӗ, унран юлас мар тесе, урисемпе васкавлӑрах яра-яра пусрӗ.

Шерккей остановился и, не веря услышанному, посмотрел на Кандюка, тот шел как прежде, и Шерккей, чтоб не отстать от него, чаще засеменил ногами.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех