Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вияль (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вияль ҫӑварне карнӑ, анчах пӗр сасӑ та тухмасть ун, Гоомона пуҫӗнчен ыталаса тытрӗ те вӑл пӗр хушӑ куҫӗнчен пӑхса тӑчӗ.

Рот у Вияль был открыт в беззвучном крике, она обхватила голову Гоомо руками и мгновение смотрела в его глаза.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ав Вияль кунталла чупать! — хыпӑнса ӳксе кӑшкӑрчӗ Чочой.

— Вон Вияль бежит! — встрепенулся Чочой.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Старике хирӗҫ Вияль васкать.

Навстречу старику спешила Вияль.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Санӑнне мар-и, Вияль?..

Разве не у тебя, Вияль?

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль мӗн шухӑшлать ӗнтӗ халь?

Что теперь думает Вияль?

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Пӗр арҫын-сунарҫӑ таврӑнинччӗ хуть! — тарӑхать Вияль, утнӑ хушӑрах таткаланса пӗтнӗ кивӗ алыксене сыпа-сыпа.

— Хотя бы один мужчина-охотник приехал! — приговаривала она, связывая на ходу порванные алыки.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пит час кӳренекен Тавыль пуҫне ҫавӑнтах аван мар ш-хӑш пырса кӗчӗ, унӑн кӑмӑлӗ хуҫӑлчӗ: «Паллах ӗнтӗ, Чочой вӑл мана юратмасть, мӗншӗн тесен Вияль те ман аттене юратмасть. Таграт та юратмасть ӑна. Вӗсем ятланӑ хыҫҫӑн атте манпа калаҫасшӑн та мар», терӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

Обидчивому Тавылю сразу в голову пришло такое, от чего на душе у него стало очень скверно: «Ну да, конечно, Чочой не любит меня, потому что Вияль не любит моего отца, и Таграт не любит тоже. Они наговорили ему такого, что он теперь со мной и разговаривать не хочет».

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Халӗ вӑл, Вияль хӑй аллипе ҫӗлесе панӑ торбазине хывса, чул ҫинче ҫӳресе амантса пӗтернӗ урине пӑхма та хевте ҫитерчӗ.

Он даже снял сшитые Вияль торбаза, осмотрел разбитые о камни ноги.

Экэчо пӑлханать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кӑнтӑрла ҫитсен Чочойпа Кэукая Вияль шыраса тупрӗ, тусӗсен кӑмӑлне хуҫсах вӑл вӗсене кӑнтӑрлахи апат тума илсе кайрӗ: апат хыҫҫӑн, врач хушнипе, Вияль Чочоя ҫывӑрма вырттарчӗ.

В полдень Чочоя с Кэукаем отыскала Вияль и, к огорчению друзей, увела их обедать, а после обеда, по настоянию врача, Вияль заставила Чочоя улечься спать.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль тӑхӑнтарнӑ тум Чочоя ытлашши капӑр тата хӗстернӗ пек туйӑнать.

Одежда, в которую нарядила Чочоя Вияль, казалась ему очень нарядной и стесняла его.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль хӑйӗн вӑйлӑ аллисемпе Чочоя ярса тытса темӗнле ҫыхӑнусӑр, анчах тӗлӗнмелле ачаш сӑмахсем кала-кала чуптума тытӑнчӗ.

Вияль схватила Чочоя своими сильными руками и принялась его целовать, приговаривая что-то несвязное, но необыкновенно нежное.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кӳршӗсем патӗнчен килне таврӑннӑ Вияль Чочой урайӗнче саркаланса выртнине курчӗ.

Так, распластанным на полу, и застала Чочоя Вияль, вернувшись домой от соседей.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пӳлӗмре шӑп — сехет пӗр тикӗс шаккани тата юнашар пӳлӗмре Вияль хуллен утса ҫӳрени ҫеҫ илтӗнет.

В комнате было тихо — лишь мерно тикали часы да еще слышались в соседней комнате мягкие шаги Вияль.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль ӑна хулпуҫҫийӗнчен тытса хуллен ҫеҫ ыталаса илсен, вӑл тарӑннӑн сывласа илсе тӗлӗрсе кайнӑ пек пулчӗ.

И, когда Вияль, обхватив его за плечи, мягко привлекла к себе, он вздохнул глубоко, всей грудью, и замер.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Аппӑшӗ вилни ҫинчен тата пиччӗшӗ ҫухални ҫинчен пӗлсен, Вияль шӑпланчӗ.

Узнав о смерти сестры и об исчезновении брата, Вияль умолкла.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль хӑй аппӑшӗн ачине ниҫта лартма пӗлмест, питӗ йӑвашшӑн калаҫать вӑл унпа, халиччен ҫисе курман темӗнле тутлӑ апатсем ҫитерет, Чочой вӗсен ятне те пӗлмест.

Вияль не знала, где и как усадить своего племянника, она говорила ему ласковые слова, угощала его какой-то вкусной едой, названия которой Чочой еще не знал.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль те, килӗнчен чупса тухнӑскер, хашка-хашка чупать ӗнтӗ, ун хыҫҫӑн Таграт васкаса утать.

Запыхавшись, бежала из своего дома Вияль, за ней спешил Таграт.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль ахӑлтатса кулать, ҫапах утать.

Вияль хохочет и продолжает ходить.

Ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тунсӑхлани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль ларнӑ ҫӗртен тӑрать те, аллисемпе хӑлаҫланкаласа, пысӑках мар шертесем тӑрӑх уткаласа ҫӳреме тытӑнать.

Вияль встает и ходит по тонким жердям, балансируя руками.

Ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тунсӑхлани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вияль пулӑ ҫакса типӗтмелли каштасем ҫинче ҫӳлте ларать, Ринтынэ вара ӑна тасатса хатӗрленӗ пулӑ парса тӑрать.

Вияль сидит вверху, на вешалах, а Ринтынэ подает ей разделанную рыбу.

Ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тунсӑхлани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех