Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкнипе (тĕпĕ: ӳк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашкӑр хӑраса ӳкнипе тарма шутланӑ.

Волк испугался и побежал.

Мучи каласа пани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Витя амӑшӗ вара хӑраса ӳкнипе пире пӑрахса кайрӗ.

А Витина мама забоялась и совсем ушла.

Витя пӳскене шыва пӑрахни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ хӑраса ӳкнипе кӑшкӑрма пуҫларӑм.

Я стал бояться и стал кричать.

Пушар сӳнтерни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Хӗвел ӳкнипе класс ҫап-ҫутӑ.

Класс залит солнцем.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Анчах мӗскӗн Ася, хыпкӑнса ӳкнипе, хӑй вырӑнӗнчен кӗмсӗрт-кӗмсӗрт тутарса ура ҫине тӑчӗ.

А бедная Ася, заметавшись, встаёт с грохотом.

Каникул пӗтрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Хӑраса ӳкнипе пӗтӗм класс ассӑн сывласа ярать.

Весь класс вздыхает от ужаса.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Упа тӑма пикенчӗ, анчах кӗрт ӑшӗнчен тухса тӑракан шӗвӗр чул ҫине ӳкнипе, купарчине хытах амантнӑскер, вӑл, йывӑррӑн ӗхлетсе, аллипе ыратакан тӗле шӑлма пуҫларӗ.

Медведь начал подниматься, но он так ушиб зад, попав на камень, торчавший из снега, что опять, тяжело кряхтя, сел в сугроб и начал растирать себе зад.

Гассанпа упа // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Халӗ, чул муклашкисем ӳкнипе канӑҫсӑрланнӑскерсем, тарӑхаҫҫӗ, ҫӗкленеҫҫӗ-кӳпӗнеҫҫӗ, ҫӳлелле тӑсӑлса улӑхаҫҫӗ.

Теперь, потревоженные упавшими с купола кирпичами, — сердились и вспучивались, поднимались на поверхность.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл хӑраса ӳкнипе ҫӳлелле сикрӗ те, малалла вӗҫтере пачӗ.

Он со страху высоко подскочил и помчался вперед.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑраса ӳкнипе тилӗ айӗнче йӗп-йӗпе пулса тӑчӗ.

Под лисой со страха оказалась лужа.

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӗрре эпӗ, шухӑша кайнипе, нимне курмасӑр, тарӑн шӑтӑк ӑшнелле кӗрсе ӳкрӗм, турат ҫине ӳкнипе хам аяка ҫурса пӑрахрӑм, ӗнсе ҫинчи ӳт-тир татӑлса карӗ.

Однажды, ослеплённый думами, я провалился в глубокую яму, распоров себе сучком бок и разорвав кожу на затылке.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тӳлек те пӑтранчӑк Ока шывӗ ҫинчен тӳлек ҫил тӗлӗрнӗ пек вӗрет; сывлӑм ӳкнипе йывӑрланнӑ сарӑ тӑрӑллӑ чечексем чӳхенкелесе лараҫҫӗ, кӑвак колокольчик вӑйсӑррӑн ҫӗр ҫумнелле усӑнса аннӑ, тӗрлӗ тӗслӗ бессмертниксем сахал ҫимӗҫ тӑвакан ҫерем ҫинче типпӗн карӑнса тӑраҫҫӗ, «ҫӗрлехи хитре чечек» гвоздика хӑйӗн хӗрлӗ ҫӑлтӑрӗсене уҫать.

Тихий ветер сонно веет с тихой, мутной Оки, качаются золотые лютики, отягчённые росою, лиловые колокольчики немотно опустились к земле, разноцветные бессмертники сухо торчат на малоплодном дёрне, раскрывает алые звезды «ночная красавица» — гвоздика…

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑраса ӳкнипе эпӗ ӑна тӑратма пуҫларӑм, анчах вӑл аллисемпе, урисемпе те тапкаланма пуҫларӗ, ҫавӑ мана пушшех хӑратса пӑрахрӗ.

Испугавшись, я стал поднимать его, но он отбивался руками и ногами, всё более пугая меня.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кусем вӑйпах пухнӑ хресченсем пулчӗҫ иккен, вӗсем хӑраса ӳкнипе ҫухалсах кайнӑ.

Это были насильно мобилизованные крестьяне, запуганные и растерявшиеся.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансем пурте ҫӳлелле пӑхрӗҫ, хӑраса ӳкнипе юпа пек хытса ларчӗҫ.

Партизаны подняли головы и замерли от ужаса.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑраса ӳкнипе Йевта вырӑнтан та тапранаймасть.

От страха Евта прирос к земле.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫак хӗрарӑма паллакан Дубков эпӗ пӗррехинче манежра тарҫӑсемпе вӗсем тытнӑ кӗрӗксем хыҫне пытанса тӑнине асӑрхасан тата Дмитрирен эпӗ юратса пӑрахни ҫинчен пӗлсен, сана ҫав амазонкӑпа паллаштарам-и, терӗ те, эпӗ хӑраса ӳкнипе манежран ҫил пек тухса ыткӑнтӑм, вӑл ҫав хӗрарӑма ман ҫинчен каланӑ пулӗ тесе шухӑшланипех, ӑна тӗл пуласран хӑраса, эпӗ манежа тарҫӑсем тӑракан ҫӗре ҫити те урӑх кӗме хӑймарӑм.

Дубков, который был знаком с этой дамой, застав меня однажды в манеже, где я стоял, спрятавшись за лакеями и шубами, которые они держали, и узнав от Дмитрия о моей страсти, так испугал меня предложением познакомить меня с этой амазонкой, что я опрометью убежал из манежа и, при одной мысли о том, что он ей сказал обо мне, больше не смел входить в манеж, даже до лакеев, боясь встретить ее.

XXXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӑштах сылтӑмарахра тӗмсемпе йывӑҫсем хыҫӗнчен дачӑри ҫуртсен тӗрлӗ тӗслӗ ҫивиттийӗсем курӑнма пуҫларӗҫ те ӗнтӗ, вӗсенчен хӑшпӗрисем хӗвелӗн йӑлтӑртатакан пайӑркисем ӳкнипе ҫуталса тӑраҫҫӗ, теприсене тӳпен тепӗр енӗ евӗрлӗ кичем сан ҫапнӑ.

Немного правее виднелись уже из-за кустов и дерев разноцветные крыши дачных домиков, из которых некоторые отражали на себе блестящие лучи солнца, некоторые принимали на себя унылый характер другой стороны неба.

XXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӑвак ҫутӑ ӳкнипе юр пек шурӑ сахӑр та, кӗмӗл тӗслӗ ҫекӗл те, симӗс китель те, Андрей Никитич пичӗ-куҫӗ те — пурте кӑвак сӑнлӑ курӑнаҫҫӗ.

От синей лампы и белоснежный сахар, и серебристая вешалка, и зеленый китель, и лицо Андрея Никитича — все казалось синим.

Ҫулла эпӗ «иккӗ» паллӑ мӗнле илтӗм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

— Калӑр-ха, — сасартӑк темшӗн-ҫке тӑруках хаваслӑн ыйтрӗ офицер, — хӑвӑра персенех аллӑрти винчестер хӑраса ӳкнипе тухса ӳкрӗ-и сирӗн?

— А скажите, — почему-то повеселев, спросил офицер, — когда в вас выстрелили, винчестер вы обронили в воду с перепугу?

Тинӗс пырӗнчи тӗлпулу // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех