Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӳҫрен (тĕпĕ: ҫӳҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗтерчӗҫ! — арӑмне тавӑрса калас вырӑнне хӑйне икӗ аллипе те ҫӳҫрен ярса тытрӗ Тукай.
Куҫарса пулӑш

12. Ҫул хӗрринчи йывӑҫ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Бельский вӑл Сафа-Гирее пама ҫырнӑ пӗр ҫырӑва вуларӗ те тӗлӗнсе кайрӗ, ним тӑвайманнипе хӑйне икӗ аллипе те ҫӳҫрен ярса илчӗ: мӗнле кӑна мӑшкӑлламасть Шигалей ҫамрӑк хана, мӗнле кӑна вӑрҫмасть!
Куҫарса пулӑш

15. Хусан хапхи умӗнче.. // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗр енчен, вӑл унран вӑтаннӑ, ку ҫеҫ те мар, ун йӗплӗ чӗлхинчен, ун хӑюлӑхӗпе чӑрсӑрлӑхӗнчен хӑранӑ (лайӑх астӑвать-ха вӑл, ҫак талпас йӗкӗт пӗррехинче ӑна уявра упа ҫури тесе йӗкӗлтесе те илнӗччӗ, унсӑр пуҫне, ӑна айван-ха эсӗ тенӗ пек, ҫӳҫрен те лӑсканӑччӗ), тепӗр енчен, Ятламас купӑс ӑсти пулнӑ май, темле вӑй ун еннелле туртнӑ ӑна, ҫулсем иртнӗҫемӗн ытларах илӗртнӗ.
Куҫарса пулӑш

9. Купӑс ӑсти Ятламас // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Фантастикӑлла ялав айӗнче суту-илӳ вырӑнӗсен хӑватлӑ катан пирӗ тӑсӑлать, — унта тем те пӗр сутаҫҫӗ: лимонад, фисташка шывӗ, пӑрлӑ-содӑллӑ шыв тата виски, пальма эрехӗпе мӑйӑр, канфетпа конфетти, серпантинпа хлопушка, петардӑсем, маскӑсем, ҫыпҫӑнчӑк чуста шарикӗсем, йӗплӗ типӗ мӑйӑр, — куршанак евӗрскер, — йӗпписене ҫӳҫрен е пусмаран кӑларса илесси питех те кӑткӑс ӗҫ.
Под фантастическим флагом тянулось грозное полотно навесов торговых ларей, где продавали лимонад, фисташковую воду, воду со льдом содовую и виски, пальмовое вино и орехи, конфеты и конфетти, серпантин и хлопушки, петарды и маски, шарики из липкого теста и колючие сухие орехи, вроде репья, выдрать шипы которых из волос или ткани являлось делом замысловатым.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫак самантра эпӗ хама ҫӳҫрен тӑрмаласа тытнӑ Гро аллине куратӑп.
Тут я увидел самого себя с рукой Гро, вцепившейся в мои волосы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Унӑн ҫӑра хӗрлемес ҫӳҫрен ҫатӑрласа тытас, вӑйӑ тӗшшине ӑнланайман йывӑр ҫак пуҫа нумайччен силлес те силлес килет.
Ей захотелось вцепиться в густые рыжеватые волосы и долго трясти эту тяжелую голову, не понимающую смысла игры.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Вӑрӑм чӗрнеллӗ те ҫепӗҫ пӳрнисемпе ҫӳҫрен ачашларӗ, тутипе питӗнчен, мӑйӗнчен чуптурӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Выҫ хырӑмла калаҫу нихӑҫан та пиҫмест тетчӗ ман анне, — Сашӑна ҫӳҫрен ачашларӗ Тоня.
Куҫарса пулӑш

Вӗсен лӗпке ҫинчи вӑрӑм ҫӳҫ пайӑрки ҫеҫ пулнӑ, ку ҫӳҫрен вара хӗҫпӑшалпа ҫӳрекен кашни козаках вӗсене туртма пултарнӑ.
У них были только длинные чубы, за которые мог выдрать их всякий козак, носивший оружие.

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ҫаврашки ҫинче пралукран явнӑ кантрасем пулнӑ, ҫав кантрасем Фомана канӑҫ паман, иртсе каймассерен, ҫӳҫрен турта-турта юлнӑ.
На круге висели веревки из проволоки, и они постоянно дергали Фому за волосы.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фортуна, йӑлӑнтармӑш хӗрарӑм, сана ҫӳҫрен ярса илчӗ-илчех, е, Спартак, эсӗ хӑвах ҫак шанчӑксӑр пикӗ турра ҫивӗтӗнчен ярса тытрӑн-и?
Богиня Фортуна, эта капризная и подлая баба схватила тебя за чуб, или, вернее, это ты поймал за косу непостоянную богиню!

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пӗрре вӑл мана шутсӑрах тӗлӗнтерсе ячӗ: кӑмӑллӑн кулкаласа ман пата утса пычӗ, анчах сасартӑк ман ҫинчен ҫӗлӗке ҫапса ӳкерчӗ те ҫӳҫрен ҫӑлса илчӗ.
Однажды он меня страшно удивил: подошел ко мне, ласково улыбаясь, но вдруг сбил с меня шапку И схватил за волосы.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукамай ыйтса хӑтланмарӗ, ман пата пычӗ те ҫӳҫрен ярса тытрӗ.
Она не стала спрашивать, а просто подошла ко мне и схватила за волосы, начала трепать, приговаривая.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ салтака мӗнрен кулни ҫинчен ӑнлантарса парсан, вӑл хӑвӑртрах кашӑка хыпаласа тупрӗ, ӑна ҫӗрелле персе урипе таптаса лапчӑтрӗ те, икӗ аллипе те мана ҫӳҫрен ярса илчӗ; эпир вара пире ҫавӑнтах хупӑрласа илнӗ халӑха шутсӑрах савӑнтарса ҫапӑҫма тапратрӑмӑр.
Когда я объяснил солдату, над чем смеются, он быстро нащупал ложку, оторвал её, бросил на пол, раздавил ногой и — вцепился в мои волосы обеими руками; мы начали драться, к великому удовольствию публики, тотчас окружившей нас.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Авланнӑ-и? — тесе ыйтрӗ тир тӑвакан, мана ҫӳҫрен ярса илме хӑтланса.
— Женат? — спросил скорняк, намереваясь схватить меня за волосы.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӳҫрен ярса илсе вӑл ман пите сӗтел ҫумне чышса лартрӗ те эпӗ хам сӑмсапа тутана ватса пӑрахрӑм, вӑл тапа-тапа сиксе чертежа ҫурса тӑкрӗ, инструментсене сӗтел ҫинчен шӑлса ӳкерчӗ те, аллисене пилӗкӗнчен тытса, ҫӗнтерӳллӗн кӑшкӑрса ячӗ:
Схватив за волосы, она ткнула меня лицом в стол так, что я разбил себе нос и губы, а она, подпрыгивая, изорвала чертёж, сошвырнула со стола инструменты и, уперев руки в бока, победоносно закричала:

Хуҫа мана ҫӳҫрен ыраттармасӑр хуллен ярса тытрӗ те, куҫран пӑхса, тӗлӗнсе каларӗ:
Хозяин взял меня за волосы, без боли, осторожно и, заглядывая в глаза мне, сказал удивлённо:

Йӗпеннӗ ҫӳҫрен хӑйӑр ҫине шыв йӑрлатса юхатчӗ; вӗри хӗвел питҫӑмартисене пӗҫертетчӗ, вӗсем вара куҫсене хӗстерсе аран пӑхатчӗҫ.
Вода струйками ползет по волосам, стекает в песок; они лежат, зажмурив глаза, горячее солнце обжигает им щеки.

20 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча нимӗҫе ҫаплах ҫӳҫрен ямасть, перкелешӳ чарӑнса пынине итлет.
Продолжая держать немца за волосы, Уча вслушивался в затихающую стрельбу.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Темӗн мӑкӑртатса, Уча ӑна ҫӳҫрен ярса тытрӗ те пуҫӗпе юр ҫине тӗкрӗ.
Бормоча какие-то бессмысленные слова, Уча схватил его за волосы, тыча головой в снег.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика