Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пушӑ вӑхӑтра этем чуна килентерекен ӗҫпе йӑпанни — кайӑк юрласа кӑмӑлне ҫӗкленипе танах.

Куҫарса пулӑш

XXIII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ҫӗнӗ корпус ҫӗкленипе тата 52 ача вӑхӑта усӑллӑ ирттерӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑхӑтра вӗҫлемелле // Чӑваш Ен наци телекуравӗ. http://www.ntrk21.ru/video/61064

Кӗрӗ ҫӗкленипе пулакан тӗрӗллӗ пир икӗ ураҫҫиллӗ: пӗри шурри, ку пир тӑвать; пӗр-пӗр тӗслӗ ҫиппи пир анлӑшӗпех ҫӳресе тӗрӗ тӑвать — ку тепӗр ураҫҫийӗ.

Эта ткань двухуточная: нитки основы и утка белые, они создают саму ткань, цветная делает узор.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Акӑ мӗншӗн час-часах ҫавӑрӑнса пӑхатпӑр та ӗнтӗ эпир карта ҫине, акӑ мӗншӗн Глуховкӑран ҫурҫӗр енче, Севскпа Середина-Була хыҫӗнче выртакан вӗҫӗ-хӗррисӗр пысӑк вӑрмансем ҫинчен шухӑшлама пуҫларӑмӑр, акӑ мӗншӗн аса илтӗмӗр граждан вӑрҫи вӑхӑтӗнче Щорспа Боженко ҫӗкленипе пинӗн-пинӗн тӑшмана хирӗҫ хускалнӑ харсӑр партизансен авалхи йӑвисене.

Вот почему приходилось подумывать об огромных лесах, лежащих к северу от Глухова, за Севском, Серединой Будой, о старых партизанских гнездовьях, где в годы гражданской войны собирали против немцев украинских повстанцев Щорс и Боженко.

Хӗл ҫывӑхарать // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Эпӗ Тӳпе ывӑлӗ манӑн патака йӑтса ҫӗкленипе, манӑн хашисене хӑваласа кайнине куртӑм — вӑл утнипе ҫӗр чӗтренет.

Я слышал, как сын неба взял мой посох и погнал моих хаши, и земля дрожала под его ногами.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кунта, ирӗкре, «Союз» ҫӗкленипе стачкӑсемпе пӑлхавсем пула-пула иртеҫҫӗ.

Там, на воле, поднятые «Союзом», продолжались забастовки и стачки.

193-мӗш номерлӗ камера // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пуҫне хыҫалтан кӑштах ҫӗкленипе янаххи кӑкӑрӗ ҫине тӗреннӗ.

Голова, слегка приподнятая сзади, подбородком упиралась в грудь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сӑмах каласси чаплӑ пулӑм ячӗпе черкке ҫӗкленипе е кил хуҫисене, хӑнасене сывлӑх суннипе вӗҫленме пултарать.

Обычно застольная речь заканчивается тостом либо в честь торжественного события, либо за здоровье хозяев, гостей и т. д.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кӳршӗри сӗтел хушшинчи арҫын куҫ илмесӗр пӑхнипе, вӗҫӗмсӗр черкке ҫӗкленипе хӗрарӑма йӑлӑхтарать пулсан, хӗрарӑм тек ун еннелле ҫаврӑнмасть, ӑна асӑрхамасть.

В случае, если сидящий за соседним столиком мужчина взглядами и поднятым бокалом начнет надоедать женщине, она не должна обращать на это внимания.

Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ку сукмак тӑрӑх хӗрарӑмсем шыв ҫӗкленипе вӑл пӗтӗмпех пӑрланса ларнӑ.

По этой тропинке женщины носили воду, и вся она была покрыта ледяной корой.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл аллине вӑшт! туса ҫӗкленипе йӗкехӳре хӑмӑш хушшине чӑмрӗ, тӗксӗм ула кӗркке, хальччен ҫутӑ юхӑм ҫинче хускалмасӑр выртнӑскер, сиксе илчӗ те шыв тӗпнелле ярӑнчӗ.

От взмаха ее руки крыса шмыгнула в тростник, а темная, в пятнах, форель, до того неподвижно стоявшая на светлой струе, подпрыгнула и ушла в глубину.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Аллине хӑвӑрт ҫӗкленипе тутӑрӗ салтӑнса кайрӗ, тутӑр вӗҫӗсем хулпуҫҫи ҫине ӳкрӗҫ.

От резкого движения узел шали развязался, и концы ее упали ей на, плечи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Подтелков вара хавасланнӑ пек пулчӗ, тачанка ҫине сиксе ларчӗ; ултӑ пӑт таякан батарееца ҫӗкленипе тачанкӑн хӗрринчи кашти хуллен нӑчӑртатса илчӗ.

И Подтелков повеселел, прыгнул на тачанку, боковина ее хряснула, удержав на себе шестипудового батарейца.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Черешня, слива, улмуҫҫи, груша йывӑҫҫисен сарӑлса кайнӑ тураттисем хӑйсен ҫийӗнчи ҫимӗҫ йывӑрӑшне аран ҫеҫ ҫӗкленипе усӑна-усӑна аннӑ; кӑвак тӳпе — унӑн тап-таса тӗкӗрӗ — юханшыв, ем-ешӗл, мӑнаҫлӑн ҫӳлелле ҫӗкленнӗ рамӑллӑ…

Нагнувшиеся от тяжести плодов широкие ветви черешен, слив, яблонь, груш; небо, его чистое зеркало — река в зеленых, гордо поднятых рамах…

I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Уншӑн эрех черкки ҫӗкленипе, — куҫ кӗрет тӑрӑхласа хушрӗ пӗри.

— Наливая вино, — вставил кто-то иронически.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ виҫҫӗмӗш хутри площадкӑра хама кӳрентернӗ йывӑр чӑматанӑма ҫӗкленипе сӑрӑлтатса ыратнӑ пӳрнесене сӑтӑркаласа ҫеҫ тӑтӑм, аялта алӑк ҫатлатса хупӑнчӗ те макинтош тӑхӑннӑ ҫӳлӗ ҫын пусма картлашкисем урлӑ яра-яра пусса ман ҫумранах иртсе кайрӗ.

Я стояла на площадке третьего этажа, потирая пальцы, онемевшие от проклятого чемодана, когда внизу хлопнула дверь и длинный человек в макинтоше, с кепкой в руке промчался мимо меня, прыгая через ступеньку.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫӗр ӗҫченӗн «Алран кайми аки-сухи...» гимнӗпе «Акатуй-2016» ялава ҫӗкленипе пуҫланчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗрпӳре, ҫӗрпе акапуҫ уявӗнче // Валентин ГРИГОРЬЕВ. «Хыпар», 2016.07.08, 106-107№