Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫыр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫыр (тĕпĕ: ҫыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫурма пӗрене-вӗрлӗке тӗпсӗр ҫыр урлӑ хучӗ, вӗҫӗсем ҫӗртен шанчӑклӑн вырнаҫрӗҫ.

Шест он перекинул так, что его концы легли прямо поперек трещины.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑрманта пилӗк дюйм хулӑнӑш, ҫыр сарлакӑшӗнчен чылай вӑрӑмрах ҫамрӑк йывӑҫ вуллине касрӗ.

В лесу он срубил молодое дерево, толщиной в пять дюймов и длиной значительно более ширины пропасти.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫавӑнпа та Гент ҫӗрлехи шӑплӑхра тӗплӗ хатӗрленчӗ те тӗпсӗр ҫыр патне кӑвак ҫутпах ҫитрӗ.

Поэтому Гент, в тишине ночи сделав приготовления, достиг пропасти к тому часу,

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗпсӗр ҫыр ӑш-чикӗ мӑкпа витӗннӗ вертикаль ҫурӑксемпе сӑнарланнӑ.

Его внутренность была изборождена вертикальными трещинами, заросшими мхом.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак ту ҫурӑкӗ е тӗпсӗр ҫыр сарлакӑшӗ виҫӗ метртан ытла мар.

Эта расселина, или пропасть, была не шире трех метров.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Урапа сассине илтсе хапха умне ыйхӑллӑ утарҫӑ тухрӗ, вӑл хӑй пӑхма вӑрах та ҫыр сухаллӑ мужик, лаптак кӑкӑрлӑ, тӳмисене вӗҫертсе янӑ ситца кӗпи ҫухи айӗнчен шӗвӗр хулпуҫҫисем мӑкӑртса тӑраҫҫӗ.

На стук телеги вышел к воротам заспанный пасечник — длинный рыжий мужик с вдавленной грудью и острыми, резко выпиравшими из-под расстегнутой ситцевой рубахи плечами.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Блюм чӑнкӑ ҫыр енчен пӑрӑнса пуш-пушӑ, карталаман анлӑшран иртрӗ; пӳрт-хуралтӑн иккӗмӗш кӗтесӗнчен пӑрӑнса утне тӗмрен кӑкарчӗ, тӑват уран упаленсе малалла куҫать, виҫҫӗмӗш кӗтесрен пуҫне кӑларчӗ те ҫӗр ҫумне лӑпчӑнчӗ — ӑна халӗ кӗтменлӗхӗн йывӑр ҫивӗч ҫапӑвӗ аптӑратмаллипех аптӑратать.

Блюм пересек пустое, неогороженное пространство, заворачивая со стороны обрыва; миновав второй угол здания, он привязал лошадь к кустарнику, прополз на четвереньках вперед, выступил головой из-за третьего угла и припал к земле, пораженный тяжелым хлестким ударом неожиданности.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫапла пӑхни Джиса туллин, пӗтӗмпех ытамларӗ, хӑйӗнче ахрат ҫыр пек путарать, авӑртса тӗпретет; Джис ҫӳҫенсе илчӗ, хӑйне алӑра тытма хӑтланчӗ, ҫав тери кисреннӗ тимлӗхне тӗлӗнтермӗш куҫ шӑрҫин тарӑнӑшне кӗртрӗ те — унта хӑйӗн пӗвне-кӗлеткине пӗтӗмпех курать; сӑн-питӗнче — карӑнса сарӑлнӑ, тискер асаплану, кӑшкӑрасран аран-аран тытӑнса юлчӗ, — кӑшкӑрӑвӗ нӗрсӗр те чарусӑр янӑратчӗ-тӗр.

Взгляд этот обнимал Джиса целиком, всего; топил и перемалывал в себе, подобно пропасти; тогда вздрогнув, но пытаясь овладеть собой, сосредоточил он потрясенное внимание в глубине таинственного зрачка и там во весь рост увидел себя, с лицом, столь мучительно-напряженным и вредным, что едва удержался от крика, — крик был бы неистовым.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 371–378 с.

Эсӗ хӑвна ху вӗлерни пирки ҫыр.

Напиши, что ты покончил с собой.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Ҫул йӑлмакӗ пӑрӑннӑ ҫӗрте, хыҫӗпе ҫыр хысакӗ ҫумнех тӗршӗнсе, якатман чулран купаланӑ пӗр хутлӑ ҫурт — хӑна ҫурчӗ — ларать; картишӗ тӑватӑ кӗтеслӗ, унта харӑс виҫӗ экипажран ытла вырнаҫаймасть.

Над сгибом петли дороги, примыкая к тылу береговой скалы, стояла гостиница — одноэтажное здание из дикого камня с односкатной аспидной крышей и четырехугольным двориком, где не могло поместиться сразу более трех экипажей.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ман умра чӑнкӑ ҫыр, ҫӑмӑл мар ҫӗкленме.

Куҫарса пулӑш

«Пӗчӗк пӳрт авалхи йывӑҫсем хыҫӗнче…» // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 26 с.

Вӑл чӑнкӑ, тарӑн ҫыр хӗррипе тӑсӑлать; акӑ хайхи хушӑк: питӗ тӳрӗ капашлӑ, ҫурма ҫаврака — чакӑл тӑвӑн урлӑ сийӗнче, — шӑпах Готорн каланӑ пек.

Тропа шла над отсеченным обрывом, и вот — показалось то, очень правильной формы, высокое овальное отверстие в поперечном слое скалы, о котором он говорил.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

— Авӑ тӗпсӗр тепӗр ҫыр; унта тӗтрере мӗлкесем курӑнаҫҫӗ-и?

 — Вот еще пропасть; видите там тени в тумане?

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Автомобиль тӗпсӗр ҫыр ҫийӗн авкаланакан ҫул ҫине тухрӗ, — аялта вӑрман тата васкамасӑр вӗҫсе анакан шыв сиккисем.

Вдруг, когда автомобиль выехал на дорогу, вившуюся над пропастью, с лесом внизу и с медленно слетающими ручьями.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Ҫыр катрамӗсенчен аллисемпе чавалана-чавалана старик ҫӳле пакшалла хӑвӑрт улӑхрӗ, виле патӗнчехчӗ ӗнтӗ…

Хватаясь руками за земляные глыбы обрыва, взобрался он наверх быстро, как белка, и был уже близко от трупа,

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Унта хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пулӑҫ кимӗ ҫинче тӑрса юхан шыв тӗпне шалча ҫапать; вӑл пуҫне ҫӗклерӗ те — ҫыр хӗрринче хӑйне тӑнлавӗнчен револьверпа тӗлленӗ ҫынна курать.

Там, стоя в лодке, загорелый старик вбивал кол в речное дно; он, подняв голову, увидел человека, стоящего на обрыве с поднесенным к виску револьвером.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Вӑл кӑкӑрӗпе ҫыр хӗррине лаплатрӗ, ҫавӑнтах пӗр аллине ҫӗклесе Киста аллинчен ҫатӑрларӗ.

Он упал грудью на край, тотчас подняв руку и уцепившись за руку Киста.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Род ҫӳллӗ ҫӗре васкамасӑр кайса тӑчӗ, аллисене саланчӑклӑн сӑтӑрчӗ, унтан пуҫне ухса ҫыр еннелле вирхӗнчӗ.

Род медленно отошел на возвышение, рассеянно потер руки и, нагнув голову, помчался к обрыву.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Ҫул ҫухатнине ӑнлансан Кистпа Род уйрӑлчӗҫ: пӗри -сылтӑмалла, тепри сулахаялла пӑрӑнчӗҫ; Кист утса каҫайми ҫыр тӗпне пырса тухрӗ те каялла таврӑнчӗ; ҫур сехетрен Род килсе ҫитрӗ — ҫулӗ ӑна ҫак хушӑк тӗпсӗрлӗхе сикекен темиҫе юхӑм авӑрне пайланнӑ ҫӗре кӑларчӗ.

Видя, что заблудились, Кист разделился с Родом: один пошел направо, другой — налево; Кист выбрался к непроходимым обрывам и возвратился; через полчаса вернулся и Род — его путь привел к разделению трещины на ложа потоков, падавших в бездну.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Ҫурт тарӑн ҫыр хӗрринчех ларать; стенапа тӗпсӗрлӗх хӗрринче — икӗ фут сарлакӑш сукмак.

Дом был построен на самом краю пропасти — меж стеной и отвесом бездны оставалась тропинка фута два шириной.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех