Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пит ҫылӑхсӑр ҫынччӗ ҫав, — тенӗ Сарт Ҫеменӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Горн чунӗнче каллех тарӑн сӳрӗклӗх ҫӗкленчӗ; пӑшал кӳпчекне саланкӑрлӑн сӑтӑркаланӑ май ҫапларах уйланать: вӑл ҫылӑхсӑр тенӗ ҫак ҫӗр шухӑш тӑрантарса ҫӗкленӗ чунӑн кӑткӑс аппарачӗшӗн хӑйӗн ытараймилӗхне ҫухатрӗ ахӑр…

И снова чувство глубокого равнодушия поднялось в Горне; рассеянно поглаживая рукой ложе ружья, он пришел к выводу, что девственная земля утратила свое обаяние для сложного аппарата души, вскормленной мыслью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пӳлӗхҫӗ, каҫар мана ҫак сӑмахсемшӗн, анчах ман валли йӑнӑш шӑпа туртса кӑларнӑ эсӗ, ҫавӑнпа ҫылӑхсӑр эпӗ сан умӑнта!

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унӑн сӑн-сӑпачӗ самантлӑха ҫылӑхсӑр пӗчӗк ачанни пек пулчӗ, анчах ҫавӑн хыҫҫӑнах вӑл, тутисене тӑп тытрӗ те, йоркшир сысни пек хӗрлӗ ӳтлӗ мӑнтӑр хӗрарӑмӑн ҫарамас ҫан-ҫурӑмне хупласа тӑракан амурсем ҫине, мачча ҫине вӑтанчӑклӑн куҫне ҫӗклерӗ.

Лицо его на минуту приняло младенческое выражение, но, вслед за тем, он плотно сжал губы и поднял глаза к потолку, где амуры стыдливо закрывали обнажённое тело толстой женщины с розовой кожей йоркширской свиньи.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

— Санӑн кучеру вӑл тӳрӗ кӑмӑлла тӗрӗс ҫын, — терӗ мана хирӗҫ Касьян шухӑшлӑн, — анчах вӑл та ҫылӑхсӑр мар.

— Кучер твой справедливый человек, — задумчиво отвечал мне Касьян, — а тоже не без греха.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.

Хӑвах пӗлетӗн, эпӗ сирӗнпе вӑрҫса пурӑнассине чӗререн кӑларса пӑрахрӑм, ҫылӑхсӑр пурнӑҫпа пурӑнма шутларӑм.

Ты знаешь, что я выбросил из сердца вражду к вам и решил жить праведной жизнью.

Турра ӗненекен кушак аҫи ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ҫылӑхсӑр мар-ҫке ӗнтӗ!

Ведь грешны!

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав ҫул тӑрӑх ҫылӑхсӑр ҫынсем вилнӗ хыҫҫӑн рая каяҫҫӗ.

По этой дороге праведники после смерти идут в рай.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Турӑ вӑл — ҫылӑхсӑр, этеме ун сӑнӗпе те ун евӗрлӗ уна, Сан, ӳт ҫылӑха кӗрет; турӑ евӗрлӗ туни ҫылӑха кӗме пултараймасть, вӑл — евӗрӗ, сывлӑшӗ ҫеҫ…

Бог — безгрешен, а человек — образ и подобие его. Грешит образ, плоть; а подобие грешить не может, оно — подобие, дух…

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Манӑн манах, туррӑн хура ҫӑлтӑрӗ пулса тӑмаллаччӗ, — тетчӗ вӑл сӑмаха хӑвӑрттӑн ҫаптарса, — анчах пирӗн пата мӑнастире Пензӑран пӗр турра кӗлтӑвакан хӗрарӑм, пит кулӑшласкер пычӗ те мала илӗртрӗ-пӑрахрӗ: эсӗ пит юрӑхлӑскер, пит ҫирӗпскер, эпӗ ҫылӑхсӑр тӑлӑх арӑм, пӗчченскер, тет, пырасчӗ сан ман пата дворника, манӑн хамӑн пӳрт, эпӗ кайӑк мамӑкӗ-тӗкӗпе суту-илӳ тӑватӑп, тет…

— И быть бы мне монахом, черной божьей звездой, — скороговоркой балагурил он, — только пришла к нам в обитель богомолочка из Пензы — забавная такая, да и сомутила меня: экой ты ладной, экой крепкой, а я, бает, честная вдова, одинокая, и шел бы ты ко мне в дворники, у меня, бает, домик свой, а торгую я птичьим пухом и пером…

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ҫылӑхсӑр ҫын чунӗ ҫӑтмаха кайиччен, батюшка, хӗрӗх кунта хӗрӗх тӗрлӗ терт курать, хӑй кил-ҫуртӗнчех те пулма пултарать…

— Прежде чем душа праведника в рай идет — она еще сорок мытарств проходит, мой батюшка, сорок дней, и может еще в своем доме быть…

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫылӑхсӑр ӗҫ вӑл, тӑванӑм!

Святое дело, брат!

11 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Эпӗ, святой атте, турӑ престолӗ умне таса пурнӑҫ тата ҫылӑхсӑр та вӑрттӑн намӑспа асапланман чун парнине илсе пыма пултарсанччӗ…

Если бы я мог, как ваше преосвященство, принести к престолу Его дар святой жизни, души незапятнанной и не страдающей ни от какого тайного позора…

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Садсем лартасси — ҫылӑхсӑр ӗҫ, — тет вӑл.

— Сады садить — дело безобидное, — говорит он.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн, ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхса ҫылӑх тунипе хӑйсене ҫылӑхсӑр шутлакансем те пур.

Есть такие, что безгрешными себя почитают оттого, что грешат по малости да с оглядкой.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Марья Николаевна, Ласунская графиня патӗнчен таврӑнсан, вӗсем ҫак ҫылӑхсӑр ӗҫпе ларнине курчӗ.

За этим невинным занятием застала их Марья Николаевна, вернувшись от графини Ласунской.

XXXIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ҫук; ҫапах та вӑл халӗ Валери сӑнӗнче ҫветтуй Цицелин тап-таса та ҫылӑхсӑр сӑнар паллисене тупаймарӗ.

Нет, но того чистого, святого выражения, которое так ему в нем нравилось и которое навело его на мысль представить Валерию в образе святой Цецилии, — он сегодня не находил.

VI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

— Анчах Ҫӗр ҫинче ачасем — чи ҫылӑхсӑр чунсем.

— Но на Земле дети — самые безгрешные души.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Эпир мӗн… халех тӑрӑшма пуҫласан… ҫылӑхсӑр ирттереймӗпӗр-и ӗмӗре?

— А мы… разве нельзя прожить без греха, если постараться, а?

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

— Ҫӑтмаха ҫылӑхсӑр чунсем ҫеҫ лекеҫҫӗ…

— В рай попадают только кто не грешил…

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.