Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫутисем хӑвӑрттӑн инҫетелле каяҫҫӗ, пӗр ҫутӑ пек курӑнма пуҫлаҫҫӗ, унтан пачах ҫухалаҫҫӗ.

Огоньки быстро удаляются, сливаются в один, потом и он исчезает.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Старица ҫийӗн, шухӑша кайнӑ пек, йӑмрасем тайӑлса лараҫҫӗ, хӑйсен вӑрӑм ҫивӗчӗсене вӗсем ҫӗре ҫитиех уснӑ; лерелле вара, мӗн куҫа курӑннӑ таранах, сип-симӗс тырпулсем хумханса лараҫҫӗ, шӑрӑх пулнипе тӗссӗр курӑнакан пӗлӗтпе пӗрлешсе кайса ҫухалаҫҫӗ вӗсем.

Над Старицей наклонились, задумались плакучие ивы, бессильно свесили свои косы до земли, а по ней бегут и бегут до самого горизонта зеленые волны хлебов и тают в побледневшем от зноя небе.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унӑн хура плащӗ тата шӗвӗр калпакӗ кӳлӗ ҫийӗн шӑва-шӑва ӗренкеленеҫҫӗ, самант-самантӑн пӑс пӗлӗчӗсен хыҫӗнче ҫухалаҫҫӗ.

Её чёрный плащ и острый колпачок скользили над озером, скрывались иногда за облаками пара.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Куҫса ҫӳревҫӗсем урӑх йӑх хушшинче хӑвӑрт ирӗлсе ҫухалаҫҫӗ.

Кочевники быстро растворялись среди иных племён.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗленче ҫавра тӳпемсем, ҫутӑн хӗресленсе мӗлтлетекен пайӑркисем, шутласа кӑларайми пуҫсен юхӑмӗ-авӑрӗ, — таҫта шалалла-курӑнмилӗхелле каяҫҫӗ, тӗтӗмлӗ, тусанлӑ сӗм тӗттӗмлӗхре ҫухалаҫҫӗ.

Стеклянные своды, перекрещивающиеся лучи света, водовороты бесчисленных голов — уходили в глубину, терялись в пыльной, дымной мгле.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗрре сылтӑм енче, тепре сулахай енче хӗрлӗ ҫутӑ тумхисем курӑна-курӑна каяҫҫӗ те, ниме те ҫутатмасӑрах, ӑнсӑртран ҫыран кукри хыҫне пулса куҫран ҫухалаҫҫӗ; вӗсем хыҫҫӑн тата тӗттӗмрех те хурланмалларах пулса тӑрать.

То справа, то слева являются красные пятна огней и, ничего не осветив, исчезают за неожиданным поворотом берега; после них становится ещё более темно и обидно.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хырсен вуллисем хушшине сывлӑшра витӗр курӑнакан пит пысӑк ҫын кӗлеткисем тухса тӑраҫҫӗ те, симӗс ҫӑра туратсем хушшинелле кайса ҫухалаҫҫӗ, симӗс туратсем витӗр кӗмӗл тӗслӗ кӑвак пӗлӗт курӑнать.

Между стволов сосен являются прозрачные, воздушные фигуры огромных людей и исчезают в зелёной густоте; сквозь неё просвечивает голубое, в серебре, небо.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӑнтӑрла лагерьте хӗрарӑмсемпе ачасем кӑна юлаҫҫӗ, арҫынсем ирех ҫухалаҫҫӗ, вӗсем ӑҫта иккенне пӗтӗм вӑрмана янӑратакан пуртӑ сассинчен пӗлме пулать, таҫта инҫете кайманни пуриншӗн те паллӑ.

Днем в лагере оставались только женщины и дети, а о существовании мужчин можно было узнать только по стуку топоров, разносившемуся по всему лесу.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Анчах формӑсемпе ӗлкесем кӑна улшӑнаҫҫӗ, ҫухалаҫҫӗ.

Но меняются и исчезают только формы, очертания.

5. Тусем час-часах ҫӗнӗрен ӳссе лараҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Иртерех е кӑшт каярах, ту ҫӳлӗшне тата ту породисен ҫирӗпӗшне кура, ишӗлтерекен вӑйсем хӑйсен ӗҫне вӗҫне ҫитиех туса ҫитереҫҫӗ те, илемлӗ тусем Ҫӗр пичӗ ҫинчен ҫухалаҫҫӗ.

И рано или поздно, в зависимости от высоты гор и твёрдости горных пород, разрушители завершают свою работу, и красивые горы исчезают с лица Земли.

4. Тусем ерипен пӗтсе пыраҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Шӑллӑ-шӑллӑ ту шӑрчӗсем, шӗвӗр ту тӑррисемпе чӑнкӑ чул сӑртсем — пурте, ҫӗрпе танлашса, пачах ҫухалаҫҫӗ — акӑ мӗн тума пултараҫҫӗ ишӗлтерекен вӑйсем.

Все зубчатые гребни, острые вершины и крутые утёсы стираются с лица Земли, выравниваются до основания — вот результат работы этих сил.

4. Тусем ерипен пӗтсе пыраҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Анчах кӑшт ҫӳлерех ҫав ҫарансем те майӗпен ҫухалаҫҫӗ, курӑк сайраланать, тарӑн мар васансене, чулсен хӳтлӗхне пытанать, ун вырӑнне мӑк пуҫланать, пысӑк чул катӑкӗсемпе ту ишӗлчӗкӗсене ҫутӑ пӑнчӑ евӗр лишайниксем сырса илеҫҫӗ.

Но ещё выше мало-помалу исчезнут и эти луга, трава поредеет, попрячется в ложбинки, под защиту камней; её место займёт мох, а по каменным глыбам и осыпям яркими пятнами раскинутся лишайники.

2. Ӗмӗрхи юрсен тӗнчинче // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Йывӑҫсем вырӑнне тӗрлӗ ӳсентӑран тӗмӗсем курӑнма пуҫлаҫҫӗ; анчах вӗсем те ҫухалаҫҫӗ, вара малалла эпир ту ҫинче анлӑрах та анлӑрах улӑхсем кӑна куратпӑр.

На смену деревьям появляются кусты разных видов; но скоро и они исчезнут, и всё большие площади будут заняты лугами.

2. Ӗмӗрхи юрсен тӗнчинче // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Ав, ҫӳлти чӳречесенчи ҫутӑсем ҫухалаҫҫӗ, утна тата калаҫнӑ сасӑсем вырӑнне харлаттарнисем илтӗне пуҫлаҫҫӗ, хуралҫӑ хӑмине ҫӗрлехилле шаккама тытӑнать, чӳречесенчен ӳкекен хӗрлӗ ҫутӑ ярӑмӗсем ҫухалсанах сад кичемреххӗн, ҫутӑраххӑн курӑна пуҫлать, сывлӑм сапнӑ сад ҫине йӑрӑм ӳкерсе, юлашки ҫутӑ буфетран малти пӳлӗме куҫать, вара мана чӳречерен кофта тӑхӑннӑ Фокан курпун кӗлетки курӑнать, вӑл, ҫурта тытса, хӑйӗн вырӑнӗ патнелле утать.

Но вот огни исчезают в верхних окнах, звуки шагов и говора заменяются храпением, караульщик по-ночному начинает стучать в доску, сад стал и мрачнее и светлее, как скоро исчезли на нем полосы красного света из окон, последний огонь из буфета переходит в переднюю, прокладывая полосу света по росистому саду, и мне видна через окно сгорбленная фигура Фоки, который в кофточке, со свечой в руках, идет к своей постели.

XXXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ак мӗнле шутла пуҫларӑм эпӗ юлашкинчен: ҫут тӗнчере мансӑр пуҫне урӑх никам та, нимӗн те ҫук, япаласем — япаласем мар, эпӗ вӗсем ҫине тинкерсе пӑхнӑран курӑнакан сӑнарсем кӑна, эпӗ ҫав япаласен ҫинчен шухӑшлама чарӑнсанах, ҫав сӑнарсем хӑвӑрт ҫухалаҫҫӗ.

Я воображал, что, кроме меня, никого и ничего не существует во всем мире, что предметы не предметы, а образы, являющиеся только тогда, когда я на них обращаю внимание, и что, как скоро я перестаю думать о них, образы эти тотчас же исчезают.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ирхи шӑплӑхпа киленекен касаткӑсем шывран сике-сике тухаҫҫӗ те, пӗкӗ пек авӑнса, шыва кӗрсе ҫухалаҫҫӗ, вӗсем хыҫҫӑн йӑлтӑркка йӗр тӑрса юлать.

Радуясь утренней тишине, касатки выскакивали из воды, описывали крутую дугу и уходили на глубину, оставив светящийся след.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Атту ытла та уҫӑмлӑ пулса тухать-ҫке: эпир тухса каятпӑр — япаласем те ҫухалаҫҫӗ…

А то получается ясней ясного: мы уходим — вещи пропадают…

29 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Экэчо тинӗс хӗррине чупса ҫитнӗ ҫӗре таркӑнсем тӗтре ӑшне кӗрсе ҫухалаҫҫӗ.

Когда Экэчо прибежал к берегу, беглецы уже скрылись в тумане.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах ҫавӑнтах, вӑйсӑрланса, каялла чакаҫҫӗ, тата та хӑватлӑнрах шавласа килекен хумсем хыҫне юлса ҫухалаҫҫӗ.

Но тут же сникали и скатывались назад, уступая место еще более грозно надвигавшимся волнам.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Чун сӗмлӗхӗнче, асӗнче унӑн тӗрлӗрен сӑмахсем ҫутӑ хӗлхемсем пек йӑлкӑшса илеҫҫӗ, пыл хурчӗсем пек ҫаврӑнкалаҫҫӗ, пӗрисем ҫухалаҫҫӗ, теприсем, чӗрӗ сыпӑкӑн сыпӑнса пырса, юрӑ пулса тӑраҫҫӗ, — Симӑн чунӗ сӳлетсе те илет, киленет те, унӑн чӗрине тӳлек савӑнӑҫ ачашласа йӑпатать.

В сумраке души, в памяти, искрами вспыхивали разные слова, кружились, как пчёлы, одни исчезали, другие соединялись живою цепью, слагали песню Симе было жутко и приятно, тихая радость ласкала сердце.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.