Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Леонӑн савӑнӑҫлӑ ҫырӑвне Бурль вуласа тухсанах ҫурса тӑкрӗ, укҫа ярса тӑма чарӑнчӗ, хӗрне ӑна, ашшӗне, яланлӑхах манма ыйтса ҫырса евитлерӗ.

Бурль прочел восторженное письмо Леоны, разорвал его, прекратил высылать деньги и написал дочери, чтобы она забыла о нем навсегда.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Хӗвеллӗ Карьера каймалли тӳрӗ ҫул чакӑл тусен хутӑшӗ урлӑ, вӑрмана ҫурса тӑсӑлакан ту юпписен картинче выртать.

Прямой путь в Солнечные Карьеры лежал через смешение скал — отрог цепи, пересекающий лес.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Атту мана ҫак вӑй ҫурса пӑрахать.

Иначе меня разорвет сила.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Вӑл сыснана ҫурса тӑкрӗ те ҫиме пуҫларӗ.

Он лишил ее дыхания и стал есть.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл хускалчӗ, Шамполион вара тӳшеке ҫурса улӑм силлесе кӑларчӗ, аллинчи пирпе Рене хыҫҫӑн пырать.

Она двинулась, а Шамполион, разорвав тюфяк, вытряс солому и с холстом в руках следовал на расстоянии за Рене.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Вӑл карта вӗттӗн-вӗттӗн ҫурса вакларӗ те ҫӳлелле ывӑтрӗ, сывлӑша чӗрсе, тикӗс мар кукӑр-макӑр пӑнчӑланса шурӑ вӑркӑш сӗтел ҫине вӗҫе-вӗҫе анать.

Он разорвал ее на множество клочков, подбросил вверх — и белые струйки, исчертив воздух, осели на стол белыми неровным пятнами.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн вӑл вӑрттӑн япала ӗлкисене хуплакан хаҫат листисене ҫурса пӑрахрӗ те япалине пуҫӗ ҫийӗн ҫӗклерӗ, вара пурте парикмахерскисенче тӑракан ӑвӑс бюста курчӗҫ; унӑн якӑлти пуҫӗ Африка шывӗн ҫулӑмлӑ сенкерлӗхӗнче вилӗ кулӑ теттелӗхӗпе йӑлтӑртатать.

С этими словами, сорвав газетные листы, скрывавшие очертания таинственного предмета, он высоко поднял его над головой, и все увидели парикмахерский восковой бюст, кокетливая головка которого блеснула в огненной синеве африканских вод безделушкой мертвой улыбки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Апла… — терӗ вӑл хут таткине вӗттӗн ҫурса, — манӑн аллӑма адресна хӑварни хӑвӑншӑн ырӑ марпа килсе тухасса пачах шухӑшламарӑн-тӑр.

— Так, — сказал он, разрывая бумажку, — ты не подумала даже, как предосудительно оставлять в моих руках адрес.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эпир шуйттансен тискер аллинче, тӗрӗсрех — паллӑ мар хатӗрсен витӗмӗпе пулса тӑнӑ хӑрушла чӑнлӑхра, ҫав хатӗрсене пирӗнтен нихӑшӗ те тытса пӑхаймасть, курма мехел ҫитереймест; эпир пӗтӗм тӗнчерен татӑлнӑ, нимӗн те ӑнланмастпӑр, айӑпсӑрскерсем, ӑна ҫухатаканскерсем — кӗҫех вара ӑсран йӑлтах тайӑлатпӑр та сывлӑша тискеррӗн ҫурса улама-ӳлеме тытӑнатпӑр.

Отданные во власть дьявольского кошмара, а вернее — ужасной действительности, достигшей, с помощью неизвестных нам средств, совершенства неуловимости — мы, отрезанные от всего мира, ничего не знающие, невинные, теряющие рассудок, скоро совершенно сойдем с ума и огласим воздух дикими завываниями.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

— Дюк сана, чӗререн тухнӑ ҫырӑвӑмӑр, вӗттӗн-вӗттӗн ҫурса тӑкать.

— Дюк изорвет тебя, сердечное письмецо, в мелкие клочки, но все-таки!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑрӑм шалчаран ҫыхнӑ пысӑках мар качапа, парӑслӑ пӗчӗк киммипе Бильдер Зурбаган гаваньне кунӗ-кунӗпе ҫурса ҫӳрет, шыв тӗпӗнчен пакурӗпе тӗрлӗ ӑпӑр-тапӑр кӑларать, кайран сортласа-пайласа усламҫӑсене сутать.

На маленькой парусной лодке с небольшой кошкой, привязанной к длинному шкерту, бороздил он целыми днями Зурбаганскую гавань, выуживая кошкой со дна морского железные, тряпичные и всякие другие отбросы, затем, сортируя их, продавал скупщикам.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Конвертсене лутӑркаса, ҫурса уҫса вӑл шӑрҫа пек — хӗрарӑмӑн, унтан кукӑрӑлчӑк — арҫыннӑн — йӗркесене чупа-чупа, хыпаланса вулать; кашни ҫыру ҫине тенӗ пекех тӗрлӗ штемпель ҫапнӑ, — ҫыракансене тӗнчен пӗр вӗҫӗнчен теприне ывӑта-ывӑта ярса ҫӳретнӗ тейӗн.

Комкая, разрывая конверты, пробегала она то бисерные, женские, то неуклюжие мужские строки; почти на каждом из писем стояли разные штемпеля, как будто пишущих бросало из одного конца света в другой.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫак йӗпхӳ ҫумӑрах кашкӑр ҫемйине те йӑвара тытса тӑнӑ пулас, ҫывӑхра выртакан шӑмӑсене кура, ҫӗрле кӑна пӗр пӑши пӑрушне ҫурса тӑкнӑскерсен, тутӑ хырӑмпа нӳрӗ вӑрмана тухса янккас килмен курӑнать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пулать ҫав тепӗр чухне ҫапла: тулать те тулать шыв ҫырмара, тытса тӑрать те тӑрать ӑна пӗве; анчах, акӑ, капланӑвӑн чикки ҫитет те, шар кӑна ҫурса ярать пӗвене, ӗмӗрӗпе пӗчӗккӗн сӑрхӑнас юханшыв шавласа-кӗрлесе илет вара пӗр кана, унчченхи тытӑнчӑкшӑн та, ӳлӗмришӗн те савӑнса юлас тесе.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Каҫарӑр, кӗр те ҫитрӗ, кӗҫех, ак, хӗле кӗрӗпӗр, эпир вара вутта халӗ те ҫурса пӗтермен.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Маччаран ҫакнӑ ҫиччӗллӗ краҫҫын лампи ҫутинче вӑл темле хӑрушшӑн курӑнать: пуҫне ҫапса шӑтарнӑ пулас та, юхса тӑнӑ юн, кӑлкан пек шурӑ ҫӳҫе тӑрмалантарса, тем анлӑш кӗвелсе хытнӑ; сулахай алли кравать хӗрринчен лӗнчӗр усӑннӑ; кӗпине тӑршшӗпех ҫурса янӑ та, хырӑмӗ ҫинче кӑвакарнӑ вырӑнсем палӑраҫҫӗ…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ухмахла япаласем калаҫма чарӑн! — хирӗҫлерӗ Блемер кӗпи аркине ҫурса.

— Перестань болтать глупости, — возразил Тарт, отдирая подол блузы.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Вӑл аллине тӑсрӗ, кӗлеткине кӗтмен ҫӗртен ҫавӑрса хытарнӑ йӗрӗнчӗк чӗтревпе ҫав самантрах пӳрнисене каялла туртса илме ӗлкӗрчӗ: шӗвӗ металл евӗрлӗ пӗчӗк, йӑлтӑркка ҫӗлен лапчӑк пуҫӗпе сывлӑша ҫурса ҫулҫӑсен хушшипе шӑвать.

Он протянул руку и быстро, с внезапной гадливой дрожью во всем теле, отдернул пальцы назад: маленькая, блестящая, как жидкий металл, змея, прорезав приплюснутой головой воздух, задвигалась в листьях.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Рудневӑн виҫӗ ҫӗртен чӗрнепе чавса илнӗ ҫамкинчен юн юхса аннӑ, гимнастеркине ҫухавирен пуҫласах тем пысӑкӑш ҫурса пӑрахнӑ, питне тӑрмаласа пӗтернӗ.

у него наискосок лба выступила кровь из трех царапин когтями; гимнастерка широко — от ворота — разодрана, лицо искажено, —

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сасартӑк, ҫак шӑрӑх лӑпкӑлӑха паровозсен тревога паракан свистокӗсем хаяррӑн ҫурса, янӑратма тытӑнаҫҫӗ.

И вдруг, разрывая зной, начались тревожные свистки паровозов.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.