Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аҫа ҫурин пит-куҫӗ юнпа тулнӑ, ҫамкипе пит ҫӑмартийӗсем ҫинчен хура тар пӗрчисем юха-юха анса кӗпи ҫине тумланӑ.

Лицо отчима наливалось кровью, мутные капли пота катились со лба и щек, пятнали рубаху.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сысна ҫурин хупах ҫулҫи пек хӑлхи хыҫне хыҫса илчӗ те кулса ячӗ.

И, почесав у поросенка за лопушистым ухом, засмеялась.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Сысна ҫурин хӳри таран», тет чехсен халӑх сӑмахӗ ҫавӑн пек пӗчӗк те чӑркӑш чиновниксем ҫинчен; ҫапла калани вӗсене чи хытӑ ыратакан вырӑнтан пырса ҫапать.

«Поросенку до хвоста», – говорит о таких мелких и чванливых карьеристах чешская пословица: она бьет их по самому чувствительному месту.

«Вӑл» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953