Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫупаха (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑн пиркиех вара пӗр пысӑк ҫупаха вӗҫертрӗ.

А такого леща упустил!

VII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ун пек пысӑк ҫупаха сухинчен ярса тытса кимӗ ҫине ҫавӑрса хурсан лайӑхрах пулмалла, анчах ӑна хӑрах алӑпа вӗҫертсе илме питӗ хӗн.

Такого леща лучше всего было бы подхватить за жабры и перекинуть в лодку, но одной рукой дотянуться до него было трудновато.

VII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

— Сирӗнпе калаҫиччен, — терӗ те Алёнка ҫупаха йӑтса тасатма кайрӗ.

 — А ну вас, — сказала Аленка и, забрав леща, пошла его чистить.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫупаха вӑлтапа тытма питӗ киленӗҫлӗ.

Леща интересно поймать на удочку.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Манӑн та ҫупаха ҫывӑхран курас килчӗ.

Мне тоже хотелось посмотреть на леща.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Артамонов, ҫупаха пӳрнипе юнаса, сасӑпах: — Эпӗ сана пурнӑҫ туса парӑп ак! — терӗ.

Артамонов, погрозив лещу пальцем, вслух сказал: — Я тебе устрою судьбу!

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Эсӗ ма вара сотньӑра мар? — ыйтрӗ Григорий вӗт ҫупаха кӑшланӑ хушӑра.

— Ты почему не в сотне? — обгладывая подлещика, спросил Григорий.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калаҫнӑ хушӑра Прохор кӑмака питлӗхӗ пек сарлака ҫупаха ҫисе ячӗ, ҫичӗ курка кӑмӑшка янклаттарчӗ, ури ҫине аран тӑракан пуличчен ӗҫсе лартрӗ.

Прохор под разговор съел широкого, как печной заслон, чебака, выпил кружек семь самогону, до того набрался, что с чрезвычайными усилиями встал на ноги.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех