Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫунана (тĕпĕ: ҫуна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку вӑхӑталла эпӗ ҫынсем хама итленине хӑнӑхса ҫитнӗччӗ ӗнтӗ, анчах кунта вӑл мана: «Ҫак ҫунана ху кӳлӗн те ху туртса пыр», — тенӗ пулсан, ҫавӑнтах кӳлӗннӗ пулӑттӑм.

К тому времени я уже привык, чтоб люди слушались меня, а тут скажи он: «Сам впрягайся и тяни эти самые сани», — впрягся бы.

22 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Сарлака тупанлӑ ҫунана лаша кӳлмелле пулчӗ.

Пришлось запрячь лошадь в сани с широкими полозьями.

Юлташсем инкек кураҫҫӗ // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Ваҫили Андрейч лаша ҫине утланма хӑтланса ҫунана тайӑнтарсан, Миките сӗвенсе ларнӑ ҫуна хыҫӗ туртӑннӑ, та ҫуна тупанӗ Миките ҫурӑмне пырса ҫапӑннӑ.

Когда же Василий Андреич, садясь на лошадь, покачнул сани, и задок, на который Никита упирался спиной, совсем отдернулся и его полозом ударило в спину.

VII // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Пӗрре вӑл Марфа качча пыни ҫинчен, тарҫӑсем эрех ӗҫнипе хӑйне ӗҫтерме тӑрсан ӗҫменни ҫинчен астуса илнӗ, тепӗре хӑйсем халь кайни ҫинчен, Тарас пӳрчӗпе унта уйӑрӑлмалли ҫинчен, калаҫнине астуса илнӗ, тата хӑйӗн ывӑлӗпе ҫуна ҫитти айӗнче ӑшӑнса тӑракан Мухортый ҫинчен, е тата ҫунана кӑчӑртаттарса выртакан хуҫи ҫинчен шухӑшланӑ.

То он вспоминал приезд Марфы, и пьянство рабочих, и свои отказы от вина, то теперешнюю поездку, и Тарасову избу, и разговоры о дележах, то о своем малом, и о Мухортом, который угреется теперь под попоной, то о хозяине, который скрипит теперь санями, ворочаясь в них.

VII // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Тӑлӑп ҫухинчен вӗҫертсе ҫунана пӑрахнӑ тутӑра илнӗ те перчеткисене хывнӑ, ҫуна пуҫне тӑрса ӗнерчӗк кантри патнелле карӑннӑ та ун ҫумне тутӑра хыттӑн тӗвӗлесе ҫыхса лартнӑ.

поднимая платок, который он, сняв с воротника, бросил было в сани, и, сняв перчатки, стал в передке саней и, вытягиваясь, чтоб достать до чресседельника, тугим узлом привязал к нему платок подле оглобли.

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

— Халь паллӑ тӑвӑпӑр, — тенӗ Миките, ҫунана ҫиле хирӗҫ ҫавӑрса туртисене ӗнерчӗк кантрипе ҫыхнӑ та, ҫӳлелле тӑратса, ҫуна пуҫӗ патнелле туртса илнӗ.

— Теперь примету сделаем, — сказал Никита, повернув сани лицом к ветру, и, связав оглобли чресседельником, он поднял их вверх и притянул к передку.

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

— Ан! — тесе кӑшкӑрса янӑ Миките ҫунарах ларакан Ваҫили Андрейча, хӑрах туртаран ярса илнӗ те ҫунана лаша патнелле турта пуҫланӑ.

— Вылезай! — закричал Никита на Василия Андреича, продолжавшего сидеть в санях, и, подхватив под одну оглоблю, стал надвигать сани на лошадь.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Унтан вӑл каллех ҫунана ларнӑ, кайран тата каллех анса ашса ҫӳренӗ те, юлашкинчен, хашкаса ҫуна патне пырса чарӑнса тӑнӑ.

Опять садился, опять лазил и, наконец, запыхавшись, остановился у саней.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ҫил пит вӑйлӑ пулнӑ: ҫула урлӑ вӗрнӗ чух вал ҫунана хӑяккӑн чалӑштарнӑ, лашана та ҫултан аяккалла сулӑнтарнӑ.

Ветер был так силен, что когда он был вбок и седоки парусили против него, то он накренивал набок санки и сбивал лошадь в сторону.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Петӗр, хӗреслӗ ҫунана чӗркуҫленсе кӗрсе ларса, хӑйӗн кӗсрине мала янӑ.

Петруха, стоя на коленках в розвальнях, пустил свою лошадь.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ваҫили Андрейч ҫуна патне пынӑ, ҫуна ӑҫта ларнине тӗттӗмре хӑй аран-аран курнӑ; ҫунана кӗрсе ларнӑ та алла тилхепе тытнӑ.

Василий Андреич подошел к саням, с трудом разбирая в темноте, где они, влез в них и взял вожжи.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

— Вӑл ӗнтӗ, кӗнекере каланӑ пек, килте виҫҫӗн ӑс паракан пур тенӗ пек пулать, — тенӗ яш, тула юлнӑ ҫунана вӑйлӑ аллипе аслӑк айнелле тӗртсе ярса.

— А это, как сказано, три домашние советника, — сказал малый, закидывая сильной рукой под навес оставшиеся снаружи санки.

III // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ыр ӑйӑр кӑшт ҫуна тупанӗсене кӑчӑртаттарса ҫунана вырӑнтан тапратнӑ та ялти такӑр шӑн ҫулпа ӳрӗккӗн малалла кайнӑ.

Добрый жеребец с легким скрипом полозьев сдвинул сани и бойкой ходою тронулся по накатанной в поселке морозной дороге.

II // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ҫунана ларсанах вӑл тӳрех алла тилхепе тытнӑ та лашине уттарнӑ.

И тотчас же, взяв вожжи, тронул лошадь.

I // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Вӑл хӑйӗн икӗ кӗрӗк тӑхӑннӑ кӗлеткине ҫунана пӗтӗмпе пӗрех йышӑнса илнӗ.

наполняя своей одетою в двух шубах спиною почти весь гнутый задок саней.

I // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Хӗлле, праҫниксем вӑхӑтӗнче, ҫветкӗре е ҫӑварнире, вӑл Натальйӑна хула тӑрӑх ярӑнса ҫӳреме илсе кайнӑ; кун пек чухне ҫунана темӗн пысӑкӑш хура ӑйӑр кӳлнӗ, ӑйӑрӑн куҫӗсем йӗс пек сарӑ пулнӑ, вӗсем ҫинче урлӑ та пирлӗ хӗрлӗ юн тымарӗсем каркаланса тӑнӑ; вӑл, пуҫӗпе ҫиллессӗн сулкаласа, хыттӑн тулхӑрнӑ, Наталья ҫак тискер кайӑкран хӑранӑ, пӗррехинче тата Тихон Вялов ӑна: — Дворянсен лаши, ют влаҫа ҫилленет, — тесе тата та ытларах хӑратса пӑрахнӑ.

Зимою в праздники, на святках и на масленице, он возил её кататься по городу; запрягали в сани огромного вороного жеребца, у него были жёлтые, медные глаза, исчерченные кровавыми жилками, он сердито мотал башкой и громко фыркал, — Наталья боялась этого зверя, а Тихон Вялов ещё более напугал её, сказав: — Дворянский конь, зол на чужую власть.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ларса пыракансем пукансенчен лайӑхрах ярса тытрӗҫ, ҫил вӗсен пичӗ ҫине юр иле-иле ывӑтать, кусӗсене хуплать, акӑ ӗнтӗ утсем ҫунана уҫӑ хире илсе тухрӗҫ, юртӑпа кайрӗҫ.

Седоки схватились за спинки стульев, ветер в лицо бросает пригоршни снега, слепит глаза, но вот лошади вынесли сани в поле, побежали рысцой.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫунана аслӑк айне кӗрт, лашана, тӑварса, лайӑхрах кӑкарса хур, чӗлпӗрне татса ан кайтӑр…

Сани поставь под навес, лошадь распряги и привяжи как следует, кабы повод не оборвала да не убежала…

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме аппа хирӗҫрӗ, кӑшкӑра-кӑшкӑра ячӗ, ман аппа, ун хутне кӗрсе, ятлаҫма тытӑнчӗ, эпӗ те пӗрне ҫурӑмӗнчен чӑпӑрккапа сӑтӑрса илтӗм, анчах пирӗн ҫунана вӗсем ҫавӑнтах тӳнтерсе ячӗҫ.

Тетя Селиме так кричала, так вырывалась от них, и моя сестра с ними ругалась, защищала тетю Селиме… я сам одного огрел по спине кнутом, да где там, Они свалили наши сани.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пичче, пулӑшсам лашуна, ҫунана хыҫалтан тӗксе пыр! — тесе кӑшкӑрчӗ вӑл лав хуҫине.

— Дяденька, помоги ей, подтолкни сзади! — крикнул он возчику.

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех