Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫуласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗр кун хушшинче вӑл пӗтӗм ҫурт тавра ҫаврӑнчӗ, вӑл тӗксе, шӑршласа, ҫуласа пӑхман япала та юлмарӗ пулас.
В течение этого дня он обошел решительно весь дом, и, кажется, не оставалось такой вещи, которой он не осмотрел бы, не понюхал и не полизал.

Упа ҫури // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 30–35 с.

— Хӑрарӑн-и, Прошка? — тенӗ ашшӗ, сухан куклине ҫисе ярса е йывӑҫ кашӑкне ҫуласа.
— Испужался, Прошка? — спрашивал отец, прожевывая кусок лукового пирога или облизывая деревянную круглую ложку.

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Анчах вӑл пӗтӗмпех ҫисе ячӗ, ҫитменнине тата асаннене аллинчен ҫуласа илчӗ.
А она всё съела и даже бабушку по ладошке лизнула.

Эпӗ кӗтӳрен хӑрани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Йытти ӑна аллинчен ҫуласа илчӗ.
А Серый его в руку лизнул.

Качака такине йытӑ хӑваласа яни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Анчах вӑл питӗ савӑнӑҫлӑ, вӑл Матвей Иванович ҫине сикме пуҫларӗ, ӑна питӗнчен ҫуласа илесшӗнччӗ пулмалла.
Только она очень весёлая и стала на Матвея Ивановича скакать, чтоб его в лицо лизнуть.

Вӑл вара мана тепӗр хут та ҫуласа илчӗ.
А она взяла и ещё меня лизнула.

Дыня // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пӗр пысӑк йытти ман пата пычӗ те, мана шӑршласа пӑхрӗ, унтан хӑлхаранах ҫуласа илчӗ.
И большая собака подошла ко мне, меня понюхала и лизнула прямо в ухо.

Вӑл ҫӗре сиксе анчӗ те, хӳрине выляткаласа, ман паталла чупса пычӗ; малти урисемпе ман хулпуҫҫисем ҫине пусрӗ те вӗри чӗлхипе мана питрен ҫуласа илчӗ.
Он прыгнул наземь, виляя хвостом, подбежал ко мне, стал передними лапами мне на грудь и лизнул в лицо.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Иван Иванович сире хӑйӗн табакне шӑршлаттарас тесен, малтан табакерки хуппине чӗлхипе ҫуласа илет, унтан ӑна пӳрнипе шаклаттарать те, ытах вӑл сире паллать пулсан, хӑвӑр еннелле тӑсса: «ырӑ ҫыннӑмҫӑм, сире ҫакна сӗнме хӑяйӑп-ши», тет, палламасть пулсан вара… «сирӗн чинӑрпа ятлӑхӑра пӗлме хисепӗм ҫук пулин те, ҫакна сӗнме пултарӑп-ши?» тесе ыйтать.
Иван Иванович если попотчивает вас табаком, то всегда наперед лизнет языком крышку табакерки, потом щелкнет по ней пальцем и, поднесши, скажет, если вы с ним знакомы: «Смею ли просить, государь мой, об одолжении?»; если же незнакомы, то: «Смею ли просить, государь мой, не имея чести знать чина, имени и отечества, об одолжении?»

I сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Пӗрре вӑл садра ҫывӑрса кайнӑ — ҫапла-и? — кушак ҫури пынӑ та пӗтӗм хӑймине ҫуласа илнӗ.
Она раз в саду заснула — да? — пришел котенок и всю сметану слизал.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗрре вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те, хайхи кашкӑр ҫав юнлӑ йӗре ҫуласа пынине курчӗ, вара вӑл ҫав самантрах, хайхи кашкӑра вӗлермесен… ӑна тӗп тумасан… хӑйӗн мӗнле вилӗмпе вилмелле пулассине чухласа илчӗ.
Оглянувшись как-то, он увидел, что волк с жадностью лижет этот кровавый след, и ясно представил себе, каков будет его конец, если он сам не убьет волка.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Ҫын ҫак кышласа, тап-таса ҫуласа якатнӑ шӑмӑсем ҫине пӑхса тӑчӗ, шӑмӑ варрисенче шупкакӗрен тӗслӗ сасӑсем курӑнаҫҫӗ.
Человек смотрел на кости, дочиста обглоданные, блестящие и розовые, оттого что в их клетках еще не угасла жизнь.

Типӗ тутине вӑйсӑррӑн ҫуласа илсе пӑшӑлтатрӗ:
Облизывая губы, он сказал:

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Типӗ тутине ҫуласа марсиан илтӗни-илтӗнми пӑшӑлтатрӗ:
Облизнув губы, марсианин проговорил едва слышно:

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось тутине ҫуласа илчӗ.
Лось облизнул губы.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Артемон пуҫне ҫӗклесе Карлона сӑмсинчен ҫуласа илчӗ.
Верный Артемон поднял морду и лизнул Карло в нос.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ырӑ йытӑ малтан кашни урине ҫуласа тухрӗ.
Благородная собака сначала облизывала каждую лапу.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Варени ҫине вӑл пӳрнисемпех кӗрсе кайса, тутисене чаплаттарса ҫуласа ларчӗ.
В вазу с вареньем залез прямо пальцами и с удовольствием их обсасывал.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тилӗ чӗлхипе ҫуласа кӑна ларать, Базилио кушак урисене сӗтел ҫине хучӗ, хӑйӗн сухаллӑ пуҫне урисем ҫине хучӗ те, апат-ҫимӗҫсем ҫине чарлаттарса пӑхрӗ.
Лиса поминутно облизывалась, кот Базилио положил лапы на стол, усатую морду — на лапы, — уставился на пищу.

«Виҫӗ Партас апатланмаллинче» // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тилӗ кайри урисем ҫине ларчӗ те чӗлхипе ҫуласа илчӗ:
Лиса села на хвост, облизнулась:

Киле май кайнӑ чухне ҫул ҫинче Буратино икӗ кӗлӗмҫӗне — Базилио ятлӑ кушак аҫине тата Алиса ятлӑ тилӗне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика