Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫепӗҫ сăмах пирĕн базăра пур.

ҫепӗҫ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нок хӑйӗн унчченхи тискер, йывӑр пурнӑҫӗ пирки уйлама пикенчӗ: вараланчӑк юрату, тӗрме, мӑнаҫлӑ ӑншӑртпа киленсе ҫынсене хирӗҫ тӑни, ӳчӗпе мар пулин те чунӗпе вӗсенчен яланлӑхах уйрӑлма тӗв туни; хуҫӑлнӑ пурнӑҫсен шанчӑклӑ, ҫепӗҫ ҫулташне ҫеҫ — ӗмӗте — юратни…
Нок принялся думать о своем диком, тяжелом прошлом: грязном романе, тюрьме, о решении упиваться гордым озлоблением против людей, покинуть их навсегда, если не телом, то душой; о любви только к мечте, верной и нежной спутнице исковерканных жизней.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах унӑн тинӗсӗн — Сигбин ҫиллӗ вӗтӗ хум евӗр кукӑр-макӑр ҫырӑвӗ юратуллӑ, ҫепӗҫ ӳпкев кӳрсе килнӗ тинӗсӗн — пӑхӑнтаруллӑ йыхӑрӑвӗпе кӗрешме текех вӑйӗ юлмарӗ.
Но уже не было сил бороться с властным призывом моря, принесшим ему корявым, напоминающим ветреную зыбь, почерком Сигби любовный, нежный упрек.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ӑнлантарайми ӑнтӑлуллӑ хӑпартлану чунне вӑрманӑн ҫынсӑр савӑнӑҫӗнчен сӑнчӑрларӗ, вара, куҫҫульпе тулнӑ сывлавне пусарса, мӑйӗ ҫине курӑнми ҫепӗҫ алӑ выртрӗ.
Необъяснимый, стремительный восторг приковал его душу к безлюдному торжеству леса, и нежная, невидимая рука легла на его шею, сдавливая дыхание, полное удержанных слез.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Вӗсен Тарта курӑнми нумай-нумай куҫӗ сывлӑшра ҫаврӑнать-пӑтранать, ҫав куҫсем унӑн аллисем ҫине чечек куҫҫульне тӑкаҫҫӗ, хурт-кӑпшанкӑн симӗсрех хӗлхемӗсемпе йӑлтӑртатаҫҫӗ те ҫухалаҫҫӗ — тимлӗ-тимлӗ шухӑшпа, тунсӑхпа, аса илӳлле ҫепӗҫ кулянупа тулнӑскерсем.
Бесчисленные глаза их, невидимые для Тарта, роились в воздухе, роняли на его руки слезы цветов, сверкали зеленоватыми искрами насекомых и прятались, полные сосредоточенной думы, печали нежной, как грустное воспоминание.

Анчах ҫаксенчен нимӗнпе те кая мар урӑх тӗлӗнтермӗш те пур: ҫепӗҫ кулӑ, хаваслӑх, каҫару ыйтни тата… вӑхӑтра каланӑ, кирлӗ сӑмах.
Но есть не меньшие чудеса: улыбка, веселье, прощение, и — вовремя сказанное, нужное слово.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кашни хускану — пӗр-пӗр шухӑш, мӗн те пулин туни ӑна илемлӗ ӗҫӗн ырӑ та ҫепӗҫ киленӗвӗпе хӗрӳлентерет.
Каждое движение — мысль, действие — грели его тонким наслаждением художественной работы.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӗсенче тӗлӗнмелле илемлӗ, ҫепӗҫ тӗссем ҫуталаҫҫӗ.
Тонкие, божественные цвета светились в них.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тӳрӗ мар пит-куҫ ӗлки хӑйӗн ҫепӗҫ тасалӑхӗпе кӑмӑла хускатаять; ҫак сӑнӑн кашни кукӑрӑлчӑкӗ, кашни мӑкӑрӑлчӑкӗ, паллах, ытти нумай-нумай хӗрарӑм сӑнӗнче те пур, анчах Ассольре вӗсен пӗрлешӳлӗхӗ тата уйрӑмлӑхӗ пачах хӑйне майлӑ — хӑйне май илемлӗ; урӑх нимех те каламӑпӑр.
Ее неправильное личико могло растрогать тонкой чистотой очертаний; каждый изгиб, каждая выпуклость этого лица, конечно, нашли бы место в множестве женских обликов, но их совокупность, стиль — был совершенно оригинален, — оригинально мил; на этом мы остановимся.

Ҫӳҫӗ арпашӑнчӑк, шурӑ путӑка уҫса мӑйӗ патӗнче тӳмми вӗҫерӗннӗ; айккинелле хутланнӑ юбки айӗнчен чӗр куҫҫи курӑнать; куҫ хӑрпӑкӗсем пит ҫӑмарти ҫинче, хура ҫӳҫ пайӑркипе ҫурри таран хупланнӑ ҫепӗҫ тӑнлавӗн хӳттинче ҫывӑраҫҫӗ; пуҫӗ айӗнчи сылтӑм аллин кача пӳрни ӗнси ҫине хуҫланнӑ.
Ее волосы сдвинулись в беспорядке; у шеи расстегнулась пуговица, открыв белую ямку; раскинувшаяся юбка обнажала колени; ресницы спали на щеке, в тени нежного, выпуклого виска, полузакрытого темной прядью; мизинец правой руки, бывшей под головой, пригибался к затылку.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл имшерленнӗ, ҫепӗҫ сӑнӗн мӑнаҫлӑхӗнче таврӑннӑ ҫамрӑклӑх евӗрлӗ ҫӗнӗ палӑрӑм ҫуталнӑ.
Она похудела: в надменности ее тонкого лица светилось новое выражение, подобное возвращенной юности.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Яту ҫапла тӗлӗнмелле, юхӑмлӑ, ухӑ йӗппи шӑхӑрнӑн е тинӗсри рак хуранӗн шавӗ пек кӗвӗллӗ пулни аван; сана ҫепӗҫ янӑракан, анчах йӑлӑхтармалӑх хӑнӑхнӑ ятсенчен, Илемлӗ Паллӑ марлӑхшӑн ют ятсенчен пӗринпе чӗнес тӗк мӗн тунӑ пулӑттӑм-ши?
Хорошо, что оно так странно, так однотонно, музыкально, как свист стрелы или шум морской раковины: что бы я стал делать, называйся ты одним из тех благозвучных, но нестерпимо привычных имен, которые чужды Прекрасной Неизвестности?

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тунсӑхлӑ ыйту сӗмӗ палӑракан хура куҫӗсем сӑнӗнчен аслӑрах курӑнаҫҫӗ; пичӗн тӗрӗс мартарах тӑрӑхла ҫепӗҫ ҫавраки ытарайми пиҫсе хуралнӑ.
Темные, с оттенком грустного вопроса глаза казались несколько старше лица; его неправильный мягкий овал был овеян того рода прелестным загаром.

Ҫавнашкал арҫынтан пӗрре инкек тӳснӗ хӗрарӑм чӗрине ҫепӗҫ сӑмахсем ӑшӑтаймарӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Ҫепӗҫ сӑмахсем шырать Регина.
Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Атӑл тӑрӑх утрӑм, сана эп шырарӑм, Ҫепӗҫ юрӑ тупрӑм — юрларӑм, Атӑл, Атӑл, мӗншӗн хумханатӑн?
Куҫарса пулӑш

Чиперукӑм, ӗҫченӗмҫӗм, пуканеҫӗм эсӗ ман, — хӑй пӗлнӗ ҫепӗҫ сӑмахсене асӑнать Тамарик.
Куҫарса пулӑш

Хӗрӗн кашни хусканӑвӗ ун ӑшӗнче ҫепӗҫ туйӑмсем ҫуратрӗ.
Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Тоня ҫепӗҫ те чипер хӗрарӑм.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Сашӑпа савӑшнӑ чухне те ун ҫинчен ҫеҫ шухӑшланӑ ӗнтӗ вӑл, ӑшӗнче ун ятне пӑшӑлтатса ҫепӗҫ сӑмахсем каланӑ.
Куҫарса пулӑш

Вӑрӑм чӗрнеллӗ те ҫепӗҫ пӳрнисемпе ҫӳҫрен ачашларӗ, тутипе питӗнчен, мӑйӗнчен чуптурӗ.
Куҫарса пулӑш

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика